Мануіл I Камнін: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
дрНяма тлумачэння праўкі |
+шаблон |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Image:Manuel I Comnenus.jpg|thumb|right]] |
|||
{{вызнч|1=Мануіл I}} {{вызн|1=Комнін}} (~[[1123]], [[Канстанцінопаль]] — [[24 верасня]] [[1180]], Канстанцінопаль), імператар візантыйскі (з [[5.4]].[[1143]]), малодшы сын імператара [[Іаан II Комнін|Іаана II]] і венгерскай прынцэсы. |
{{вызнч|1=Мануіл I}} {{вызн|1=Комнін}} (~[[1123]], [[Канстанцінопаль]] — [[24 верасня]] [[1180]], Канстанцінопаль), імператар візантыйскі (з [[5.4]].[[1143]]), малодшы сын імператара [[Іаан II Комнін|Іаана II]] і венгерскай прынцэсы. |
||
| Радок 9: | Радок 10: | ||
У асабістым жыцці Мануіл I быў жанчыналюбам, але да сваёй першай жонкі Ірыны (Берты) быў абыякавы. Другім шлюбам пабраўся з Марыяй-Ксеніяй Антыёхійскай. Пры гэтым ён падтрымліваў інтымныя адносіны са сваёй пляменніцай Феадорай, якая нарадзіла ад яго сына, меў мноства раманаў з дамамі свайго двара. |
У асабістым жыцці Мануіл I быў жанчыналюбам, але да сваёй першай жонкі Ірыны (Берты) быў абыякавы. Другім шлюбам пабраўся з Марыяй-Ксеніяй Антыёхійскай. Пры гэтым ён падтрымліваў інтымныя адносіны са сваёй пляменніцай Феадорай, якая нарадзіла ад яго сына, меў мноства раманаў з дамамі свайго двара. |
||
{{ПА |
|||
|т=[[Імператары рымскія|імператар рымскі]] |
|||
|ч=[[1143]]–[[1180]] |
|||
|пм=[[Іаан II Комнін]] |
|||
|нм=[[Аляксей II Комнін]] |
|||
}} |
|||
[[Катэгорыя:Дынастыя Комнінаў]] |
[[Катэгорыя:Дынастыя Комнінаў]] |
||
[[Катэгорыя:Імператары візантыйскія]] |
[[Катэгорыя:Імператары візантыйскія]] |
||
Версія ад 17:22, 23 жніўня 2008
Шаблон:Вызнч Шаблон:Вызн (~1123, Канстанцінопаль — 24 верасня 1180, Канстанцінопаль), імператар візантыйскі (з 5.4.1143), малодшы сын імператара Іаана II і венгерскай прынцэсы.
Абапіраўся на дынастыю Комнінаў, а таксама на правінцыйных дробных і сярэдніх землеўласнікаў і правінцыйныя гарады. Садзейнічаў умацаванню феадальнага землеўладання: паводле пастаноў 1158 і 1170 гадоў, зямлю мелі права набываць толькі члены сінкліта і стратыёты. Прыцягваў да службы іншаземных, у тым ліку турэцкіх, воінаў. У 1158 забараніў цэрквам і манастырам пашыраць свае ўладанні. Вызваліў імперыю ад засілля венецыянскага купецтва, правёўшы масавыя арышты венецыянскіх купцоў у сакавіку 1171; уступіў у саюз, накіраваны супраць Венецыі, з Генуяй (1169) і Пізай (1170).
Мануіл I беспаспяхова спрабаваў аднавіць візантыйскае панаванне ў Італіі і Егіпце. Падтрымліваў Юрыя Даўгарукага ў барацьбе за кіеўскі сталец. Вёў паспяховыя войны, якія прывялі да прызнання Венгрыяй (1164) і Сербіяй (1172) сябе васаламі Візантыі. Пацярпеў паразу ад сельджукаў пры Мірыакефалоне (17.9.1176) у Малой Азіі, вымушаны быў саступіць ім крэпасці Дарылей і Сублей.
Вялікую цікаўнасць Мануіл I меў да прадказанняў будучыні, нават напісаў трактат у абарону астралогіі, любіў застоллі і забавы на заходні манер. Улюблёнымі забавамі пры яго двары былі рыцарскія турніры, паляванне і гульня ў пола.
У асабістым жыцці Мануіл I быў жанчыналюбам, але да сваёй першай жонкі Ірыны (Берты) быў абыякавы. Другім шлюбам пабраўся з Марыяй-Ксеніяй Антыёхійскай. Пры гэтым ён падтрымліваў інтымныя адносіны са сваёй пляменніцай Феадорай, якая нарадзіла ад яго сына, меў мноства раманаў з дамамі свайго двара.