Стэфан Душан: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др робат Мяняем: sv:Stefan Uroš IV Dušan |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Image:Dusanova Srbija200.jpg|thumb|200px|Сербскае царства пры Стэфане Душане, 1350 год]] |
[[Image:Dusanova Srbija200.jpg|thumb|200px|Сербскае царства пры Стэфане Душане, 1350 год]] |
||
{{вызнч|1=Стэфан Ураш IV Душан Неманіч}} ({{lang-sr|Стэфан Урош IV Душан Немањић}}) — [[Сербскае каралеўства|сербскі]] [[Каралі сербскія|кароль]] ([[1331]]—[[1346]]) з роду Неманічэй, з 1346 г. — «[[цар сербаў і грэкаў]]» (да смерці ў 1355 годзе). |
|||
Старэйшы сын караля Сербіі [[Стэфан Ураш III|Стэфана Ураша III]]. У 1331 годзе падняў мяцеж супраць бацькі і зрынуў яго з пасады. У выніку шэрагу войн з [[Візантыя|Візантыяй]] і [[Венгрыя|Венгрыяй]] Стэфану Душану атрымалася стварыць велізарную дзяржаву, у якую ўваходзілі Македонія, Эпір, Фесалія, частка Фракіі; адлюстраваннем гэтага стала ў 1346 годзе яго каранаванне ў якасці «Цара сербаў і грэкаў» пры адначасовай установе ў Сербскай праваслаўнай царкве патрыярства. У 1349 годзе выдаў так званы «[[Законнік Стэфана Душана]]» — складанка законаў Сербіі. |
Старэйшы сын караля Сербіі [[Стэфан Ураш III|Стэфана Ураша III]]. У 1331 годзе падняў мяцеж супраць бацькі і зрынуў яго з пасады. У выніку шэрагу войн з [[Візантыя|Візантыяй]] і [[Венгрыя|Венгрыяй]] Стэфану Душану атрымалася стварыць велізарную дзяржаву, у якую ўваходзілі Македонія, Эпір, Фесалія, частка Фракіі; адлюстраваннем гэтага стала ў 1346 годзе яго каранаванне ў якасці «Цара сербаў і грэкаў» пры адначасовай установе ў Сербскай праваслаўнай царкве патрыярства. У 1349 годзе выдаў так званы «[[Законнік Стэфана Душана]]» — складанка законаў Сербіі. |
||
Версія ад 22:28, 31 жніўня 2008
Шаблон:Вызнч (сербск.: Стэфан Урош IV Душан Немањић) — сербскі кароль (1331—1346) з роду Неманічэй, з 1346 г. — «цар сербаў і грэкаў» (да смерці ў 1355 годзе).
Старэйшы сын караля Сербіі Стэфана Ураша III. У 1331 годзе падняў мяцеж супраць бацькі і зрынуў яго з пасады. У выніку шэрагу войн з Візантыяй і Венгрыяй Стэфану Душану атрымалася стварыць велізарную дзяржаву, у якую ўваходзілі Македонія, Эпір, Фесалія, частка Фракіі; адлюстраваннем гэтага стала ў 1346 годзе яго каранаванне ў якасці «Цара сербаў і грэкаў» пры адначасовай установе ў Сербскай праваслаўнай царкве патрыярства. У 1349 годзе выдаў так званы «Законнік Стэфана Душана» — складанка законаў Сербіі.
Быў жанаты на Алене, сястры балгарскага цара Яна Аляксандра. Сын Стэфана Душана, Стэфан Ураш V, стаў апошнім царом Сербіі.