Палібій: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др параметры шаблона Бібліяінфармацыя перенесены на Викиданные |
вікіфікацыя |
||
| Радок 5: | Радок 5: | ||
Пасля бітвы [[бітва пад Піднай, -166|пад Піднай]] ([[166 да н.э.]]) быў высланы ў Рым як закладнік у ліку 1000 даўніманых «сяброў Македоніі». Жыў там каля 16 гадоў, стаў сябрам і ментарам [[Сцыпіён Эміліян|Сцыпіёна Эміліяна]], уваходзіў у вышэйшыя колы рымскага свету. Вярнуўся ў Грэцыю ([[150 да н.э.]]) разам з тымі 300 закладнікамі, хто быў яшчэ жывы і выступіў ([[145 да н.э.]]) за змякчэнне жорсткай акупацыйнай палітыкі Рыма. Гэтым заслужыў вялікую ўдзячнасць у грэчаскіх гарадах; у яго гонар былі пастаўленыя помнікі, статуі, рэльефныя стэлы. Памёр, упаўшы з каня. |
Пасля бітвы [[бітва пад Піднай, -166|пад Піднай]] ([[166 да н.э.]]) быў высланы ў Рым як закладнік у ліку 1000 даўніманых «сяброў Македоніі». Жыў там каля 16 гадоў, стаў сябрам і ментарам [[Сцыпіён Эміліян|Сцыпіёна Эміліяна]], уваходзіў у вышэйшыя колы рымскага свету. Вярнуўся ў Грэцыю ([[150 да н.э.]]) разам з тымі 300 закладнікамі, хто быў яшчэ жывы і выступіў ([[145 да н.э.]]) за змякчэнне жорсткай акупацыйнай палітыкі Рыма. Гэтым заслужыў вялікую ўдзячнасць у грэчаскіх гарадах; у яго гонар былі пастаўленыя помнікі, статуі, рэльефныя стэлы. Памёр, упаўшы з каня. |
||
Верагоднай выявай з'яўляецца гіпсавы злепак са стэлы, знойдзенай у 1880 годзе<ref name=par>Партрэты |
Верагоднай выявай з'яўляецца гіпсавы злепак са стэлы, знойдзенай у 1880 годзе<ref name=par>{{Крыніцы/Партрэты}}</ref>. |
||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
Версія ад 13:00, 4 чэрвеня 2015
Палібій сын Лікорта (стар.-грэч.: Πολύβιος, лац.: Polybius, ~200 да н.э., Мегалаполь, Аркадзія — 123 да н.э.): старажытнагрэчаскі гісторык.
Вядомы, найперш, як аўтар «Усеагульнай гісторыі», якая складалася з 40 кніг, і апісвала перыяд 50 гадоў, на працягу якіх Рым стаў валодаць вядомым светам. Захавалася цалкам 5 кніг, а іх частка захавалася ва ўрыўках.
Пасля бітвы пад Піднай (166 да н.э.) быў высланы ў Рым як закладнік у ліку 1000 даўніманых «сяброў Македоніі». Жыў там каля 16 гадоў, стаў сябрам і ментарам Сцыпіёна Эміліяна, уваходзіў у вышэйшыя колы рымскага свету. Вярнуўся ў Грэцыю (150 да н.э.) разам з тымі 300 закладнікамі, хто быў яшчэ жывы і выступіў (145 да н.э.) за змякчэнне жорсткай акупацыйнай палітыкі Рыма. Гэтым заслужыў вялікую ўдзячнасць у грэчаскіх гарадах; у яго гонар былі пастаўленыя помнікі, статуі, рэльефныя стэлы. Памёр, упаўшы з каня.
Верагоднай выявай з'яўляецца гіпсавы злепак са стэлы, знойдзенай у 1880 годзе[1].
Зноскі
- ↑ Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)
