Вуліца Леніна (Мінск): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненне
Радок 41: Радок 41:
|паркі =
|паркі =
}}
}}
{{Значэнні|Вуліца Леніна}}

'''Вуліца Леніна''' (былая '''Францысканская''', '''Губернатарская''', '''Маркса''', '''Энгельса''') — магістральная вуліца ў [[Ленінскі раён, Мінск|Ленінскім]] і [[Цэнтральны раён, Мінск|Цэнтральным раёнах]] [[Мінск]]а ад [[Плошча Свабоды, Мінск|плошчы Свабоды]] да [[Вуліца Аранская, Мінск|вуліцы Аранскай]]. Названая ў гонар [[Уладзімір Ленін|Уладзіміра Леніна]].
'''Вуліца Леніна''' (былая '''Францысканская''', '''Губернатарская''', '''Маркса''', '''Энгельса''') — магістральная вуліца ў [[Ленінскі раён, Мінск|Ленінскім]] і [[Цэнтральны раён, Мінск|Цэнтральным раёнах]] [[Мінск]]а ад [[Плошча Свабоды, Мінск|плошчы Свабоды]] да [[Вуліца Аранская, Мінск|вуліцы Аранскай]]. Названая ў гонар [[Уладзімір Ленін|Уладзіміра Леніна]].


На вуліцы размяшчаецца [[Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь]]<ref>вул. Леніна, 20</ref>, [[міністэрства замежных спраў Рэспублікі Беларусь]]<ref>вул. Леніна, 19</ref>, 3-я гарадская клінічная бальніца імя Клумава<ref>вул. Леніна, 30-32</ref>.
На вуліцы размяшчаецца [[Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь]]<ref>вул. Леніна, 20</ref>, [[міністэрства замежных спраў Рэспублікі Беларусь]]<ref>вул. Леніна, 19</ref>, 3-я гарадская клінічная бальніца імя Клумава<ref>вул. Леніна, 30-32</ref>.


== Агульныя звесткі ==
== Агульныя звесткі ==
[[Выява:Miensk, Franciškanskaja. Менск, Францішканская (1910).jpg|злева|thumb|Вуліца Губернатарская, [[1910]] год]]
[[Выява:Miensk, Franciškanskaja. Менск, Францішканская (1910).jpg|злева|thumb|Вуліца Губернатарская, [[1910]]]] год
Раней называлася Францысканскай (XVII-XIX ст.), Губернатарскай ((XIX ст. — 1919), Карла Маркса (1919-1922), Ленінскай (1922—1945), з 1945 — Леніна<ref name=m>Ленина ўлица // Минск. Энциклопедический справочник. 2-е изд. — Минск: Белорусская Советская Энциклопедия, 1983. — С. 214-215</ref>. Працягласць каля 2,5 км раней працягласць складала 950 метраў (да [[Вуліца Ульянаўская, Мінск|вуліцы Ульянаўскай]]). Нумарацыя дамоў — ад [[Плошча Свабоды, Мінск|Плошчы Свабоды]]. Забудоўвалася з XVI стагоддзя, але практычна ўсе сучасныя будынкі — першых паваенных гадоў<ref name=m />. У 1948-50 гадах у цэнтральнай частцы вуліцы ўладкаваны бульвар<ref name=m />.
Раней называлася Францысканскай (XVII—XIX ст.), Губернатарскай ((XIX ст. — 1919), Карла Маркса (1919—1922), Ленінскай (1922—1945), з 1945 — Леніна<ref name=m>Ленина ўлица // Минск. Энциклопедический справочник. 2-е изд. — Минск: Белорусская Советская Энциклопедия, 1983. — С. 214—215</ref>. Працягласць каля 2,5 км раней працягласць складала 950 метраў (да [[Вуліца Ульянаўская, Мінск|вуліцы Ульянаўскай]]). Нумарацыя дамоў — ад [[Плошча Свабоды, Мінск|Плошчы Свабоды]]. Забудоўвалася з XVI стагоддзя, але практычна ўсе сучасныя будынкі — першых паваенных гадоў<ref name=m />. У 1948-50 гадах у цэнтральнай частцы вуліцы ўладкаваны бульвар<ref name=m />.


Праходзіць ад [[Плошча Свабоды, Мінск|плошчы Свабоды]] як працяг [[Праспект Пераможцаў, Мінск|праспекта Пераможцаў]] на паўднёвы ўсход. Перасякае [[Вуліца Рэвалюцыйная, Мінск|Рэвалюцыйную]] і [[Вуліца Інтэрнацыянальная, Мінск|Інтэрнацыянальную]] вуліцы на плошчы Свабоды, затым — [[Праспект Незалежнасці, Мінск|праспект Незалежнасці]], [[Вуліца Карла Маркса, Мінск|вуліцу Карла Маркса]], [[Вуліца Кірава, Мінск|вуліцу Кірава]], [[Вуліца Ульянаўская, Мінск|вуліцу Ульянаўскую]], [[Вуліца Смаленская, Мінск|вуліцу Смаленскую]], і заканчваецца развязкай з [[Партызанскі праспект, Мінск|Партызанскім праспектам]] і вуліцай Аранскай. Працяг — [[Вуліца Трасцянецкая, Мінск|вуліца Трасцянецкая]].
Праходзіць ад [[Плошча Свабоды, Мінск|плошчы Свабоды]] як працяг [[Праспект Пераможцаў, Мінск|праспекта Пераможцаў]] на паўднёвы ўсход. Перасякае [[Вуліца Рэвалюцыйная, Мінск|Рэвалюцыйную]] і [[Вуліца Інтэрнацыянальная, Мінск|Інтэрнацыянальную]] вуліцы на плошчы Свабоды, затым — [[Праспект Незалежнасці, Мінск|праспект Незалежнасці]], [[Вуліца Карла Маркса, Мінск|вуліцу Карла Маркса]], [[Вуліца Кірава, Мінск|вуліцу Кірава]], [[Вуліца Ульянаўская, Мінск|вуліцу Ульянаўскую]], [[Вуліца Смаленская, Мінск|вуліцу Смаленскую]], і заканчваецца развязкай з [[Партызанскі праспект, Мінск|Партызанскім праспектам]] і вуліцай Аранскай. Працяг — [[Вуліца Трасцянецкая, Мінск|вуліца Трасцянецкая]].


На розных участках вуліца мае ад адной да трох палос у кожны бок. Да 1980-х гадоў вуліца завяршалася скрыжаваннем з вуліцай Ульянаўскай<ref name=m />, пасля быў пабудаваны мост праз [[Свіслач, басейн Дняпра|Свіслач]] і працяг вуліцы, што дазволіла звязаць цэнтр горада з Партызанскім праспектам. Да пачатку 2000-х у канцы вуліцы дзейнічалі аднаўзроўневы чыгуначны пераезд з ажыўленым Аршанскім (Маскоўскім) кірункам беларускай чыгункі і скрыжаванне з Партызанскім праспектам. У наш час пабудаваны чыгуначны мост і двухузроўневая аўтамабільная развязка.
На розных участках вуліца мае ад адной да трох палос у кожны бок. Да 1980-х гадоў вуліца завяршалася скрыжаваннем з вуліцай Ульянаўскай<ref name=m />, пасля быў пабудаваны мост праз [[Свіслач, басейн Дняпра|Свіслач]] і працяг вуліцы, што дазволіла звязаць цэнтр горада з Партызанскім праспектам. Да пачатку 2000-х у канцы вуліцы дзейнічалі аднаўзроўневы чыгуначны пераезд з ажыўленым Аршанскім (Маскоўскім) кірункам беларускай чыгункі і скрыжаванне з Партызанскім праспектам. У наш час пабудаваны чыгуначны мост і двухузроўневая аўтамабільная развязка.


[[Файл:Вул. Леніна ў Мінску.jpg|міні|злева|Перспектыва вуліцы ў бок пл. Свабоды]]
[[Файл:Вул. Леніна ў Мінску.jpg|міні|злева|Перспектыва вуліцы ў бок пл. Свабоды]]
Забудова вуліцы паваенная, за выключэннем карпусоў 3-й гарадской бальніцы. Дамы 4, 5, 6 і 8 пабудаваныя ў 1952-56 гадах (арх. Г. Заборскі), дом 18 у 1949-51 гадах (арх. А. Брэгман, М. Драздоў, Г. Заборскі, В. Кароль, В. Вараксін)<ref>''Шамрук А. С.'' Архитектура Беларуси XX — начала XXI века. — Минск: Белорусская наука, 2007. — С. 147</ref>.
Забудова вуліцы паваенная, за выключэннем карпусоў 3-й гарадской бальніцы. Дамы 4, 5, 6 і 8 пабудаваныя ў 1952-56 гадах (арх. Г. Заборскі), дом 18 у 1949-51 гадах (арх. А. Брэгман, М. Драздоў, Г. Заборскі, В. Кароль, В. Вараксін)<ref>''Шамрук А. С.'' Архитектура Беларуси XX — начала XXI века. — Минск: Белорусская наука, 2007. — С. 147</ref>.


== Бульвар ==
== Бульвар ==

Версія ад 15:54, 7 чэрвеня 2015

Вуліца Леніна (Мінск)
[[Мінск|Мінск]]
Фатаграфія
Агульная інфармацыя
Краіна
Горад [[Мінск|Мінск]]
Раён Ленінскі раён
Цэнтральны раён
Найбліжэйшыя
станцыі метро
Першамайская
Купалаўская
Кастрычніцкая
Аўтобусныя маршруты 1, 69, 127
Маршрутнае таксі 1055, 1056, 1086, 1186
Ранейшыя назвы Францысканская, Губернатарская, Маркса, Ленінская
Назва ў гонар Уладзіміра Леніна
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вуліца Леніна (былая Францысканская, Губернатарская, Маркса, Энгельса) — магістральная вуліца ў Ленінскім і Цэнтральным раёнах Мінска ад плошчы Свабоды да вуліцы Аранскай. Названая ў гонар Уладзіміра Леніна.

На вуліцы размяшчаецца Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь[1], міністэрства замежных спраў Рэспублікі Беларусь[2], 3-я гарадская клінічная бальніца імя Клумава[3].

Агульныя звесткі

Вуліца Губернатарская, 1910

год

Раней называлася Францысканскай (XVII—XIX ст.), Губернатарскай ((XIX ст. — 1919), Карла Маркса (1919—1922), Ленінскай (1922—1945), з 1945 — Леніна[4]. Працягласць каля 2,5 км раней працягласць складала 950 метраў (да вуліцы Ульянаўскай). Нумарацыя дамоў — ад Плошчы Свабоды. Забудоўвалася з XVI стагоддзя, але практычна ўсе сучасныя будынкі — першых паваенных гадоў[4]. У 1948-50 гадах у цэнтральнай частцы вуліцы ўладкаваны бульвар[4].

Праходзіць ад плошчы Свабоды як працяг праспекта Пераможцаў на паўднёвы ўсход. Перасякае Рэвалюцыйную і Інтэрнацыянальную вуліцы на плошчы Свабоды, затым — праспект Незалежнасці, вуліцу Карла Маркса, вуліцу Кірава, вуліцу Ульянаўскую, вуліцу Смаленскую, і заканчваецца развязкай з Партызанскім праспектам і вуліцай Аранскай. Працяг — вуліца Трасцянецкая.

На розных участках вуліца мае ад адной да трох палос у кожны бок. Да 1980-х гадоў вуліца завяршалася скрыжаваннем з вуліцай Ульянаўскай[4], пасля быў пабудаваны мост праз Свіслач і працяг вуліцы, што дазволіла звязаць цэнтр горада з Партызанскім праспектам. Да пачатку 2000-х у канцы вуліцы дзейнічалі аднаўзроўневы чыгуначны пераезд з ажыўленым Аршанскім (Маскоўскім) кірункам беларускай чыгункі і скрыжаванне з Партызанскім праспектам. У наш час пабудаваны чыгуначны мост і двухузроўневая аўтамабільная развязка.

Перспектыва вуліцы ў бок пл. Свабоды

Забудова вуліцы паваенная, за выключэннем карпусоў 3-й гарадской бальніцы. Дамы 4, 5, 6 і 8 пабудаваныя ў 1952-56 гадах (арх. Г. Заборскі), дом 18 у 1949-51 гадах (арх. А. Брэгман, М. Драздоў, Г. Заборскі, В. Кароль, В. Вараксін)[5].

Бульвар

Бульвар па вул. Леніна

У 1948 г. падчас пасляваеннага аднаўлення горада створаны бульвар (злучае пл. Свабоды з вул. Карла Маркса). У 2002 праведзена рэканструкцыя бульвара.

Гл. таксама

Спасылкі

Увага: Прадвызначаны ключ сартавання «Леніна» перавызначае папярэдні прадвызначаны ключ сартавання «Леніна вуліца».

  1. вул. Леніна, 20
  2. вул. Леніна, 19
  3. вул. Леніна, 30-32
  4. а б в г Ленина ўлица // Минск. Энциклопедический справочник. 2-е изд. — Минск: Белорусская Советская Энциклопедия, 1983. — С. 214—215
  5. Шамрук А. С. Архитектура Беларуси XX — начала XXI века. — Минск: Белорусская наука, 2007. — С. 147