Баляслаў Паўлавіч Аскерка: Розніца паміж версіямі

Баляслаў Аскерка
Баляслаў Аскерка
	; Герб «Мурдэліа»
Мазырскі павятовы маршалак
	1862 — 1863
Папярэднік	Геранім Геранімавіч Кеневіч (1831—1911)
Пераемнік	Геранім Геранімавіч Кеневіч (1831—1911)
Нараджэнне	1822; вёска Вадовічы, Рэчыцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Смерць	30 снежня 1896; Варшава
Месца пахавання	Павазкоўскія могілкі
Род	Аскеркі
Бацька	Ігнат-Павел Леапольдавіч Аскерка
Маці	Францішка Янаўна Яленская
Аўтограф
Бітвы	паўстанне 1863—1864 гадоў;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 15:31, 15 чэрвеня 2015

Баляслаў Паўлавіч Аскерка (1822, вёска Вадовічы, Рэчыцкага павета — 30.12.1896, Варшава) — мазырскі павятовы маршалак (1862—1863), удзельнік паўстання 1863—1864 гадоў.

Паходжанне і сям'я

Належаў да старажытнага каталіцкага шляхецкага роду Аскеркаў гербу «Мурдэліа». Род яго бацькі некалькі пакаленняў адносіўся да рэгіянальнай эліты Мазырскага і Рэчыцкага паветаў ВКЛ, а род маці — Мазырскага павета і Навагрудскага ваяводства.

Нарадзіўся ў сям'і Ігната-Паўла Леапольдавіча Аскеркі (1777—каля 1815) і Францішкі Янаўны Яленскай у родавым маёнтку Вадовічы Рэчыцкага павета Мінскай губерні. Яго бацька быў значным землеўласнікам і валодаў спадчыннымі родавымі маёнткамі Малыя Вадовічы і Вялікія Вадовічы ў Рэчыцкім павеце (каля мяжы з Мазырскім паветам), дзе ў 1814 г. налічвалася 652 рэвізскія душы. Маючы такія зямельныя валоданні, шырокія сваяцкія сувязі сярод самых заможных і ўплывовых сямей Рэчыцкага павета, персанальны аўтарытэт сярод мясцовых дваран, Ігнат-Павел Аскерка выбіраўся павятовымі дваранамі на пасады старшыні рэчыцкага земскага суда, засядацеля II-га дэпартамента Галоўнага суда Мінскай губерні (упам. 1801 г. ), мазырскага гродскага суддзі (1802—1803), а перад смерцю яшчэ і паслужыў па выбару дваран рэчыцкім павятовым маршалкам (1814—1815).

Маці, Францішка Янаўна Яленская, была дачкой Яна Рафалавіча-Юзафавіча Яленскага (каля 1740—1810), мазырскага старосты (1786—1795) і мазырскага павятовага маршалка (1795—1802).

Адукацыя

Быў студэнтам універсітэта ў Дэрпце (Ліфляндская губерня), дзе ў 1836 г. стаў членам таемнага таварыства Карла Гільдэбрандта, за што, у выніку выкрыцця арганізацыі, быў пэўны час зняволены царскімі ўладамі.

Кіраванне гаспадаркай і дваранская служба ў павеце

Пазней жыў у маёнтку Ячонка Мінскага павету. Валодаў па спадчыне маёнткам Вадовічы ў Рэчыцкім павеце, дзе ў 1850 г. налічвалася 542 рэвізскія душы.

У 1862 г. быў выбраны ў Мінску на чарговых дваранскіх выбарах на пасаду мазырскага павятовага маршалка (1862—1863) на трохгоддзе, але да канца службы не даслужыў, бо прыняў удзел к паўстанні.

Удзел у Студзеньскім паўстанні (1863—1864)

Напярэдадні Студзеньскага паўстання (1863—1864) далучыўся да групоўкі «белых», быў прызначаны паўстанцкім начальнікам Мінскага павета. Пасля арышту царскімі ўладамі, знаходзіўся ў Мінску ў гарадской турме («Пішчалаўскім замку»), за ўдзел у Студзеньскім паўстанні (1863—1864) быў асуджаны на катаргу і 30 жніўня 1865 г. высланы з вязніцы ў Мінску ў Іркуцкую губерню.

Паводле даравальнага царскага маніфесту ў 1875 г. вярнуўся на радзіму з Іркуцкай губерні. З 1875 г. жыў і памёр у Варшаве. Пахаваны ў Варшаве на Павазкоўскіх могілках.

Літаратура

Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 1: А — Беліца / Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1993. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-074-2.

@@ Радок 40: / Радок 40: @@
 }}
 '''Баляслаў Паўлавіч Аскерка''' (1822, вёска [[Вадовічы]], [[Рэчыцкі павет|Рэчыцкага павета]] — 30.12.1896, [[Варшава]]) — [[павятовыя маршалкі Мінскай губерні|мазырскі павятовы маршалак]] (1862—1863), удзельнік [[Паўстанне, 1863-1864|паўстання 1863—1864 гадоў]].
+== Паходжанне і сям'я ==
 Належаў да старажытнага каталіцкага шляхецкага роду [[Род Аскеркаў|Аскеркаў]] гербу «[[Мурдэліа]]». Род яго бацькі некалькі пакаленняў адносіўся да рэгіянальнай эліты [[Мазырскі павет|Мазырскага]] і [[Рэчыцкі павет|Рэчыцкага паветаў]] ВКЛ, а род маці — [[Мазырскі павет|Мазырскага павета]] і [[Новагародскае ваяводства|Навагрудскага ваяводства]].
-Нарадзіўся ў сям'і Ігната-Паўла Леапольдавіча Аскеркі (1777—каля 1815) і Францішкі Янаўны [[Род Яленскіх|Яленскай]] у родавым маёнтку Вадовічы Рэчыцкага павета Мінскай губерні. Яго бацька быў значным землеўласнікам і валодаў спадчыннымі родавымі маёнткамі Малыя Вадовічы і Вялікія Вадовічы ў Рэчыцкім павеце (каля мяжы з Мазырскім паветам), дзе ў [[1814]] налічвалася 652 [[Рэвізская душа|рэвізскія душы]]. Маючы такія зямельныя валоданні, шырокія сваяцкія сувязі сярод самых заможных і ўплывовых сямей Рэчыцкага павета, персанальны аўтарытэт сярод мясцовых дваран, Ігнат-Павел Аскерка выбіраўся павятовымі дваранамі на пасады старшыні рэчыцкага земскага суда, засядацеля II-га дэпартамента [[Галоўны суд Мінскай губерні|Галоўнага суда Мінскай губерні]] (упам.1801), мазырскага гродскага суддзі (1802—1803), а перад смерцю яшчэ і паслужыў па выбару дваран [[павятовыя маршалкі Мінскай губерні|рэчыцкім павятовым маршалкам]] (1814—1815). Маці, Францішка Янаўна Яленская, была дачкой Яна Рафалавіча-Юзафавіча Яленскага (каля 1740—1810), мазырскага старосты (1786—1795) і [[павятовыя маршалкі Мінскай губерні|мазырскага павятовага маршалка]] (1795—1802).
+Нарадзіўся ў сям'і Ігната-Паўла Леапольдавіча Аскеркі (1777—каля 1815) і Францішкі Янаўны [[Род Яленскіх|Яленскай]] у родавым маёнтку Вадовічы Рэчыцкага павета Мінскай губерні. Яго бацька быў значным землеўласнікам і валодаў спадчыннымі родавымі маёнткамі Малыя Вадовічы і Вялікія Вадовічы ў Рэчыцкім павеце (каля мяжы з Мазырскім паветам), дзе ў [[1814]] г. налічвалася 652 [[Рэвізская душа|рэвізскія душы]]. Маючы такія зямельныя валоданні, шырокія сваяцкія сувязі сярод самых заможных і ўплывовых сямей Рэчыцкага павета, персанальны аўтарытэт сярод мясцовых дваран, Ігнат-Павел Аскерка выбіраўся павятовымі дваранамі на пасады старшыні рэчыцкага земскага суда, засядацеля II-га дэпартамента [[Галоўны суд Мінскай губерні|Галоўнага суда Мінскай губерні]] (упам. 1801 г. ), мазырскага гродскага суддзі (1802—1803), а перад смерцю яшчэ і паслужыў па выбару дваран [[павятовыя маршалкі Мінскай губерні|рэчыцкім павятовым маршалкам]] (1814—1815).
+Маці, Францішка Янаўна Яленская, была дачкой Яна Рафалавіча-Юзафавіча Яленскага (каля 1740—1810), мазырскага старосты (1786—1795) і [[павятовыя маршалкі Мінскай губерні|мазырскага павятовага маршалка]] (1795—1802).
+== Адукацыя ==
+Быў студэнтам [[Тартускі ўніверсітэт|універсітэта]] ў [[Дэрпт|Дэрпце]] ([[Ліфляндская губерня]]), дзе ў 1836 г. стаў членам таемнага таварыства Карла Гільдэбрандта, за што, у выніку выкрыцця арганізацыі, быў пэўны час зняволены царскімі ўладамі.
+== Кіраванне гаспадаркай і дваранская служба ў павеце ==
+Пазней жыў у маёнтку [[Ячонка]] Мінскага павету. Валодаў па спадчыне маёнткам Вадовічы ў Рэчыцкім павеце, дзе ў 1850 г. налічвалася 542 [[Рэвізская душа|рэвізскія душы]].
+У [[1862]] г. быў выбраны ў Мінску на чарговых дваранскіх выбарах на пасаду [[павятовыя маршалкі Мінскай губерні|мазырскага павятовага маршалка]] (1862—1863) на трохгоддзе, але да канца службы не даслужыў, бо прыняў удзел к паўстанні.
-Быў студэнтам [[Тартускі ўніверсітэт|універсітэта]] ў [[Дэрпт|Дэрпце]] ([[Ліфляндская губерня]]), дзе ў 1836 стаў членам таемнага таварыства Карла Гільдэбрандта, за што, у выніку выкрыцця арганізацыі, быў зняволены царскімі ўладамі. Пазней жыў у маёнтку [[Ячонка]] Мінскага павету. Валодаў па спадчыне маёнткам Вадовічы ў Рэчыцкім павеце, дзе ў 1850 налічвалася 542 [[Рэвізская душа|рэвізскія душы]].
+== Удзел у Студзеньскім паўстанні (1863—1864) ==
-У [[1862]] быў выбраны ў Мінску на чарговых дваранскіх выбарах на пасаду [[павятовыя маршалкі Мінскай губерні|мазырскага павятовага маршалка]] (1862—1863). Напярэдадні [[Паўстанне, 1863-1864|паўстання 1863—1864 гадоў]] далучыўся да групоўкі «белых», быў прызначаны паўстанцкім начальнікам Мінскага павета. Пасля арышту царскімі ўладамі, знаходзіўся ў Мінску ў гарадской турме ([[Пішчалаўскі замак|«Пішчалаўскім замку»]]), за ўдзел у [[Паўстанне, 1863-1864|паўстанні 1863—1864 гадоў]] быў асуджаны на катаргу і 30 жніўня 1865 высланы з вязніцы ў Мінску ў Іркуцкую губерню.
+Напярэдадні [[Паўстанне, 1863-1864|Студзеньскага паўстання (1863—1864)]] далучыўся да [[Белыя, паўстанне 1863—1864 гадоў|групоўкі «белых»]], быў прызначаны паўстанцкім начальнікам Мінскага павета. Пасля арышту царскімі ўладамі, знаходзіўся ў Мінску ў гарадской турме ([[Пішчалаўскі замак|«Пішчалаўскім замку»]]), за ўдзел у [[Паўстанне, 1863-1864|Студзеньскім паўстанні (1863—1864)]] быў асуджаны на катаргу і 30 жніўня 1865 г. высланы з вязніцы ў Мінску ў [[Іркуцкая губерня|Іркуцкую губерню]].
-Паводле даравальнага царскага маніфесту ў 1875 вярнуўся на радзіму з Іркуцкай губерні. З [[1875]] жыў і памёр у [[Варшава|Варшаве]]. Пахаваны ў Варшаве на Павазкоўскіх могілках.
+Паводле даравальнага царскага маніфесту ў 1875 г. вярнуўся на радзіму з Іркуцкай губерні. З [[1875]] г. жыў і памёр у [[Варшава|Варшаве]]. Пахаваны ў Варшаве на Павазкоўскіх могілках.
 == Літаратура ==