Семіётыка: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др параметры шаблона Бібліяінфармацыя перенесены на Викиданные |
др removed Category:Філалогія; added Category:Семіётыка using HotCat |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Семіётыка''', '''семіялогія''', '''тэорыя прадстаўлення''' ({{lang-el|sēmeiōtikon}} ад ''sēmeion'' знак, адзнака) |
'''Семіётыка''', '''семіялогія''', '''тэорыя прадстаўлення''' ({{lang-el|sēmeiōtikon}} ад ''sēmeion'' знак, адзнака) — навука, якая вывучае ўласцівасці, найперш супольныя, будовы і функцыянавання знакавых сістэм ([[Натуральная мова|натуральных моваў]], [[Штучная мова|штучных моваў]] і інш.) ці знакаў і такіх іх спалучэнняў (словаў, словазлучэнняў, метафар, хімічных і матэматычных сімвалаў і інш.), дзе кожнай знакавай адзінцы пэўным чынам надаецца пэўнае значэнне. |
||
Адрозніваюць '''агульную''' і '''спецыяльную''' семіётыкі. Тры асноўныя прадметы вывучэння семіётыкі |
Адрозніваюць '''агульную''' і '''спецыяльную''' семіётыкі. Тры асноўныя прадметы вывучэння семіётыкі — камунікацыя, значэнне, дасяганне высновы; у [[грамадства|грамадстве]] гэта [[мова]], [[абрады]], [[звычаі]] і г.д., у [[прырода|прыродзе]] — камунікацыя [[жывёла]]ў, у [[чалавек]]у — [[слых]]авое і [[зрок]]авае ўспрыняцце і інш. |
||
Пачаткі семіётыкі пакладзены [[Ч. Пірс |
Пачаткі семіётыкі пакладзены [[Ч. Пірс]]ам у выглядзе абагульнення [[Логіка|логікі]] як тэорыі. Узаемадачыненні семіётыкі і [[лінгвістыка|лінгвістыкі]] прывялі да ўзнікнення [[лінгвасеміётыка|лінгвасеміётыкі]]. |
||
{{Семіётыка}} |
|||
{{літ |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
}} |
|||
== Літаратура == |
|||
[[Category:Філалогія]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Катэгорыя:Семіётыка|*]] |
|||
{{Бібліяінфармацыя}} |
{{Бібліяінфармацыя}} |
Версія ад 10:19, 7 ліпеня 2015
Семіётыка, семіялогія, тэорыя прадстаўлення (грэч. sēmeiōtikon ад sēmeion знак, адзнака) — навука, якая вывучае ўласцівасці, найперш супольныя, будовы і функцыянавання знакавых сістэм (натуральных моваў, штучных моваў і інш.) ці знакаў і такіх іх спалучэнняў (словаў, словазлучэнняў, метафар, хімічных і матэматычных сімвалаў і інш.), дзе кожнай знакавай адзінцы пэўным чынам надаецца пэўнае значэнне.
Адрозніваюць агульную і спецыяльную семіётыкі. Тры асноўныя прадметы вывучэння семіётыкі — камунікацыя, значэнне, дасяганне высновы; у грамадстве гэта мова, абрады, звычаі і г.д., у прыродзе — камунікацыя жывёлаў, у чалавеку — слыхавое і зрокавае ўспрыняцце і інш.
Пачаткі семіётыкі пакладзены Ч. Пірсам у выглядзе абагульнення логікі як тэорыі. Узаемадачыненні семіётыкі і лінгвістыкі прывялі да ўзнікнення лінгвасеміётыкі.
Літаратура
- Мартынаў В. У. Семіётыка // Беларуская энцыклапедыя. У 18 т. Т. 14.
- Joseph Ransdell. Some Leading Ideas of Peirce's Semiotic. — 1997.
- Сцяцко П. У. Уводзіны ў мовазнаўства: Дапаможнік. — Гродна: ГрДУ, 2001. — 231 с. — ISBN 985-417-212-0.