Васілевічы: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др арфаграфія, стылявыя змены |
|||
Радок 65: | Радок 65: | ||
|add3 = |
|add3 = |
||
}} |
}} |
||
'''Васіле́вічы''' ([[Інструкцыя па транслітарацыі (2007)|афіц. транс.]]: ''Vasilievičy'') — горад раённага падпарадкавання ў [[Рэчыцкі раён|Рэчыцкім раёне]] [[Гомельская вобласць|Гомельскай вобласці]] [[Беларусь|Беларусі]]. |
'''Васіле́вічы''' ([[Інструкцыя па транслітарацыі (2007)|афіц. транс.]]: ''Vasilievičy'') — горад раённага падпарадкавання ў [[Рэчыцкі раён|Рэчыцкім раёне]] [[Гомельская вобласць|Гомельскай вобласці]] [[Беларусь|Беларусі]]. За 45 км ад [[Рэчыца|Рэчыцы]], 86 км ад [[Гомель|Гомеля]]. Чыгуначны вузел (лініі на Гомель, [[Калінкавічы]], [[Хойнікі]]), аўтадарогай злучаны з аўтамагістраллю Гомель—Калінкавічы. Насельніцтва — 3923 чалавек (2009). Планіроўка складаецца з кароткіх шыротных вуліц, звязаных 2 магістральнымі вуліцамі. Забудова цагляная і драўляная. На поўначы і ўсходзе — сетка меліярацыйных каналаў |
||
== Герб == |
== Герб == |
||
Герб Васілевічаў |
Герб Васілевічаў зацверджаны Рашэннем Васілевіцкага райвыканкама № 82 ад 27 верасня 2001. Унесены ў Гербавы мартыкул Беларусі 28 снежня 2001 года (№ 77). Уяўляе з сабе іспанскі шчыт, дзе на блакітным полі выяўлены срэбны абрыс хваёвага дрэва. Абрыс дрэва сімвалізуе лясную і дрэваапрацоўчую прамысловасць, блакітнае поле — вадаёмы. |
||
{{змест злева}} |
{{змест злева}} |
||
== Гісторыя == |
== Гісторыя == |
||
[[Выява:Isaak Serbov 012.jpg|thumb|250px|left|Жыхары Васілевічаў на фатаграфіі [[Ісаак Абрамавіч Сербаў|І. Сербава]]]] |
[[Выява:Isaak Serbov 012.jpg|thumb|250px|left|Жыхары Васілевічаў на фатаграфіі [[Ісаак Абрамавіч Сербаў|І. Сербава]]]] |
||
⚫ | Тэрыторыя горада была заселена ўжо ў [[бронзавы век|бронзавым |
||
⚫ | Тэрыторыя горада была заселена ўжо ў [[бронзавы век|бронзавым веку]]. Паводле падання, калодзежы, называныя «зоўжынымі» ці «іоўжынымі» былі выкапаны на загад кіеўскай княгіні [[Вольга, княгіня Кіеўская|Вольгі]], падчас паходу супраць [[Драўляне|драўлян]]. У пісьмовых крыніцах упершыню згадваецца ў [[15 стагоддзе|15 ст.]] як вёска ў [[Менскае ваяводства|Менскім ваяводстве]] [[Вялікае княства Літоўскае|Вялікага княства Літоўскага]], шляхецкая ўласнасць. Як сведчыць [[Літоўская метрыка]], у 1466 годзе вёскай валодала памешчыца Іванавай. Паводле рэвізіі Рэчыцкай воласці за 1560 год у вёсцы было 17 дымоў і 7 службаў. Праходзіў тракт [[Горад Рэчыца|Рэчыца]]-[[Горад Мазыр|Мазыр]]. Пэўны час вёскай валодалі Патоцкія, потым Масальскія. |
||
⚫ | Пасля [[Другі падзел Рэчы Паспалітай| |
||
⚫ | Пасля [[Другі падзел Рэчы Паспалітай|2-га падзелу Рэчы Паспалітай]] (1793) у складзе [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]]. У 1795 годзе, вёска ў Рэчыцкім павеце, уладанне графа Юдзіцкага. Дзейнічала Свята-Мікалаеўская царква (у ёй захоўваліся спавядальныя ведамасці з 1800 года і метрычныя кнігі з 1822 года). У 1825 годзе замест старога пабудаваны новы драўляны будынак царквы. У 1866 годзе адкрыта народнае вучылішча, дзейнічала таксама царкоўна-прыходская школа. У 1877 годзе ў ваколіцах сяла, дзе залягае самы глыбокі на Палессі тарфянік, заснавана метэаралагічная станцыя для вывучэння клімату Палесся. Апісваючы паселішчы Беларускага Палесся [[Адам Ганоры Кіркор|А. Г. Кіркор]] у выданні «Жывапісная Расія» адзначыў, што Васілевічы «казённая вёска… на мяжы непраходных балот, якія называюцца Хмяльніцкімі». Вёскі значна павялічылася пасля пракладання чыгункі [[Горад Лунінец|Лунінец]]—Гомель і адкрыцця чыгуначнай станцыі (15 студзеня 1886). Цэнтр воласці, у склад якой у 1890 годзе ўваходзілі 17 паселішч з 1085 дварамі. Працавала паштова-тэлеграфная кантора. Паводле перапісу 1897 года дзейнічалі яўрэйскі малітоўны дом, хлебазапасны магазін, 5 магазінаў, 2 [[вятрак|ветраных млына]], 2 конных млына, 2 кузні, 2 тракціры. У 1904—1913 гадах працаваў дрэваапрацоўчы завод з паравым рухавіком, прадукцыя якога экспанавалася на [[Сусветная выстава, 1905|Міжнароднай выставе 1905 года ў Льежы]] і адзначана Вялікім Залатым Медалём. 23 верасня 1911 года пачала працу чыгуначная лінія Васілевічы—Хойнікі. У 1914 годзе дала першую прадукцыю фабрыка па вытворчасці шпуль. |
||
⚫ | У пачатку 1918 занятая германскімі войскамі. У жніўні 1918 года партызанскі атрад разграміў нямецкі гарнізон, які размяшчаўся ў Васілевічах. Каля вёскі 30 сакавіка 1919 былі разгромлены [[ |
||
⚫ | У пачатку 1918 года занятая германскімі войскамі. У жніўні 1918 года партызанскі атрад разграміў нямецкі гарнізон, які размяшчаўся ў Васілевічах. Каля вёскі 30 сакавіка 1919 былі разгромлены [[Стракапытаўскае паўстанне|стракапытаўскія фарміраванні]], якія адступалі з Гомеля і спрабавалі прарвацца праз фронт у Польшчу. У пачатку сакавіка 1920 года мястэчка было занятае польскімі войскамі, потым занятае бальшавікамі ў пачатку чэрвеня 1920 года. Падчас пагрому, учыненага 16 красавіка 1921 бандай Галакі, загінулі 13 жыхароў. |
||
⚫ | З 26 чэрвеня 1919 года |
||
⚫ | З 26 чэрвеня 1919 года — цэнтр [[Гомельская губерня|Гомельскай губерні]] [[РСФСР]]. З 8 снежня 1926 года ў складзе [[БССР]]. З 8 снежня 1926 года да 4 жніўня 1927 года і з 20 лютага 1938 года да 16 верасня 1959 года цэнтр [[Васілевіцкі раён|Васілевіцкага раёна]]. У 1927—1938 і з 1959 года ў Рэчыцкім раёне. |
||
⚫ | У |
||
⚫ | У 1925—1927 гадах працаваў лясны тэхнікум (да гэтага знаходзіўся ў Гомелі, потым у [[Горад Буда-Кашалёва|Буда-Кашалёва]]). У 1929 годзе арганізаваны [[калгас]], працавалі торфазавод, 2 кузні, слясарня, паравы млын, цагляны завод, смалакурня, дрэваапрацоўчая майстэрня, 7-гадовая школа, хата-чытальня, аддзяленне спажывецкай кааперацыі, сельскагаспадарчае крэдытнае таварыства, бальніца. У 1934 годзе створана [[Машынна-трактарная станцыя|МТС]]. З 15 ліпеня 1935 года — мястэчка. |
||
⚫ | Падчас [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]] у чэрвені 1941 года |
||
⚫ | Падчас [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]] у чэрвені 1941 года ў Васілевічах была сфарміравана кавалерыйскай група пад кіраўніцтвам А. І. Бацкалевіча, якая пэўны час вяла баявыя дзеянні ў тыле наступаючай нямецкай арміі. З 24 жніўня 1941 да снежня 1943 года дзейнічала патрыятычнае падполле (кіраўнікі Л. П. Курганская-Сакалова, Т. М. Астапенка, А. І. Белы). Вясной 1942 года налічвалася 5 падпольных груп. Загінулі 32 падпольшчыкі (пахаваны ў брацкай магіле ў скверы па вул. Камсамольскай). Акупанты расстралялі 41 жыхара (пахаваныя ў магіле ахвяр фашызму, за 2,5 км да захаду ад горада). Вызвалена 18 снежня 1943 года часткамі [[65-я армія, СССР|65-й арміі]] [[1-ы Беларускі фронт|1-га Беларускага фронту]]. Разам з салдатамі Савецкай Арміі ў вызваленні Васілевіч удзельнічалі партызаны, сярод якіх быў камандзір кавалерыйскага эскадрона лейтэнант Мікалай Трафімавіч Маструкоў (пасмяротна прысвоена званне [[Герой Савецкага Саюза]]). 428 жыхароў загінулі на фронце. |
||
⚫ | З |
||
⚫ | З 29 красавіка 1950 года — гарадскі пасёлак, з 19 лістапада 1971 года — горад раённага падпарадкавання. Працавалі мэблевая фабрыка, завод масла і сухога малака, цагляны завод, філіял Рэчыцкага камбіната бытавога абслугоўвання, цэхі па вытворчасці безалкагольных напояў і каўбас, цэх прапіткі стаўбоў, лясгас, лесаўчастак Хойніцкага леспрамгаса. Дзейнічаюць сярэдняя і мастацкая школы, школа-інтэрнат для слабабачачых дзяцей, гідраметэастанцыя, 2 бібліятэкі, Дом культуры, Дом школьніка, бальніца і паліклініка, 2 дзіцячых садка, аддзяленне сувязі. |
||
⚫ | У склад |
||
⚫ | У склад Васілевіцкага сельсавета уваходзілі (цяпер не існуючыя) хутары: да сярэдзіны 1930-х гадоў — Будзішчы, Везвінскі, Гарадзянка, Гардзіянка, Глубока, Града, Дварэцкі, Еўня, Закрашан, Залескі, Каланін, Кішынец, Кончэсь, Лужанка, Лысец, Лясная Стража (2 хутары), Мядведка, Падніўкі, Перадвінскі, Власнюк, япраўка, Корч, Ляды, да сярэдзіны 1950-ых гадоў — Асавок, Дубрава, Запечча, Капашын, Ключэяў, Кротава паляна, Нехарань, Посуж, Печкі, Праход, Прыстань, Ротгалоў, Рубанікі, Скрывалка. |
||
== Эканоміка == |
== Эканоміка == |
||
Радок 96: | Радок 98: | ||
=== Колькасць === |
=== Колькасць === |
||
* 2010 — 3923 чал. |
|||
2010 год - 3 923 чалавека. |
|||
=== Дынаміка === |
=== Дынаміка === |
||
* 1795 |
* 1795 — 57 двароў. |
||
* 1847 |
* 1847 — 92 двары, 956 жыхароў. |
||
* |
* 1885—116 двароў, 1057 жыхароў. |
||
* |
* 1897—294 двары, 1704 жыхары; у аднайменным пасёлку 4 двары, 20 жыхароў (згодна з перапісам). |
||
* |
* 1909—460 двароў, 2564 жыхары; на чыгуначнай станцыі 7 будынкаў, 31 жыхар. |
||
* 2010 |
* 2010 — 3923 чалавекі (мужчыны — 1854 чалавекі, жанчыны — 2069 чалавек)<ref>[http://dneprovec.by/engine/print.php?newsid=423 Итоги переписи населения 2009 года по Речицкому району]</ref>. |
||
== Вядомыя ўраджэнцы == |
== Вядомыя ўраджэнцы == |
||
* Е. |
* Е. А. Кухарава — [[Герой Сацыялістычнай Працы]]. |
||
* Т. |
* Т. П. Заранок — акадэмік [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|НАН Беларусі]], Народны пісьменнік Рэспублікі Беларусь, доктар філалагічных навук, прафесар, заслужаны дзеяч навукі БССР, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР. |
||
* [[Сцяпан Сцяпанавіч Лаўшук|С. |
* [[Сцяпан Сцяпанавіч Лаўшук|С. С. Лаўшук]] — доктар філалагічных навук, літаратуразнаўца і крытык. |
||
* Х. |
* Х. Ю. Бейлькін — доктар гістарычных навук, прафесар. |
||
* В. |
* В. Я. Навуменка — прафесар, заслужаны дзеяч вышэйшай школы БССР. |
||
* [[Іван Якаўлевіч Навуменка]] |
* [[Іван Якаўлевіч Навуменка]] — Народны пісьменнік Беларусі (1995). Старшыня Вярхоўнага Савета Беларускай ССР (1985—1990). |
||
* [[Юрый Мікалаевіч Захаранка]] |
* [[Юрый Мікалаевіч Захаранка]] — міністр унутраных спраў Рэспублікі Беларусь (1994—1995). |
||
* Валерый Гур'евіч Ціхіня ( |
* Валерый Гур'евіч Ціхіня (нар. 01.10.1940) навуковец-юрыст. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1994), доктар юрыдычных навук (1985), прафесар (1987). Заслужаны юрыст БССР (1990) |
||
== Выдатныя мясціны == |
== Выдатныя мясціны == |
||
* Васілевіцкая Мікалаеўская царква (1825) |
* Васілевіцкая Мікалаеўская царква (1825) |
||
== У Сеціве == |
|||
* |
|||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
* Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т.2, кн.2. гомельская вобласць/С. |
* Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т.2, кн.2. гомельская вобласць/С. В. Марцэлеў; Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелЭн, 2005. 520 с.: іл. Тыраж 4000 экз. ISBN 985-11-0330-6 |
||
{{Рэчыцкі раён}} |
{{Рэчыцкі раён}} |
||
{{Гарады Гомельскай вобласці}} |
{{Гарады Гомельскай вобласці}} |
Версія ад 14:11, 9 ліпеня 2015
Горад
Васілевічы
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
Васіле́вічы (афіц. транс.: Vasilievičy) — горад раённага падпарадкавання ў Рэчыцкім раёне Гомельскай вобласці Беларусі. За 45 км ад Рэчыцы, 86 км ад Гомеля. Чыгуначны вузел (лініі на Гомель, Калінкавічы, Хойнікі), аўтадарогай злучаны з аўтамагістраллю Гомель—Калінкавічы. Насельніцтва — 3923 чалавек (2009). Планіроўка складаецца з кароткіх шыротных вуліц, звязаных 2 магістральнымі вуліцамі. Забудова цагляная і драўляная. На поўначы і ўсходзе — сетка меліярацыйных каналаў
Герб
Герб Васілевічаў зацверджаны Рашэннем Васілевіцкага райвыканкама № 82 ад 27 верасня 2001. Унесены ў Гербавы мартыкул Беларусі 28 снежня 2001 года (№ 77). Уяўляе з сабе іспанскі шчыт, дзе на блакітным полі выяўлены срэбны абрыс хваёвага дрэва. Абрыс дрэва сімвалізуе лясную і дрэваапрацоўчую прамысловасць, блакітнае поле — вадаёмы.
Гісторыя
Тэрыторыя горада была заселена ўжо ў бронзавым веку. Паводле падання, калодзежы, называныя «зоўжынымі» ці «іоўжынымі» былі выкапаны на загад кіеўскай княгіні Вольгі, падчас паходу супраць драўлян. У пісьмовых крыніцах упершыню згадваецца ў 15 ст. як вёска ў Менскім ваяводстве Вялікага княства Літоўскага, шляхецкая ўласнасць. Як сведчыць Літоўская метрыка, у 1466 годзе вёскай валодала памешчыца Іванавай. Паводле рэвізіі Рэчыцкай воласці за 1560 год у вёсцы было 17 дымоў і 7 службаў. Праходзіў тракт Рэчыца-Мазыр. Пэўны час вёскай валодалі Патоцкія, потым Масальскія.
Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у складзе Расійскай імперыі. У 1795 годзе, вёска ў Рэчыцкім павеце, уладанне графа Юдзіцкага. Дзейнічала Свята-Мікалаеўская царква (у ёй захоўваліся спавядальныя ведамасці з 1800 года і метрычныя кнігі з 1822 года). У 1825 годзе замест старога пабудаваны новы драўляны будынак царквы. У 1866 годзе адкрыта народнае вучылішча, дзейнічала таксама царкоўна-прыходская школа. У 1877 годзе ў ваколіцах сяла, дзе залягае самы глыбокі на Палессі тарфянік, заснавана метэаралагічная станцыя для вывучэння клімату Палесся. Апісваючы паселішчы Беларускага Палесся А. Г. Кіркор у выданні «Жывапісная Расія» адзначыў, што Васілевічы «казённая вёска… на мяжы непраходных балот, якія называюцца Хмяльніцкімі». Вёскі значна павялічылася пасля пракладання чыгункі Лунінец—Гомель і адкрыцця чыгуначнай станцыі (15 студзеня 1886). Цэнтр воласці, у склад якой у 1890 годзе ўваходзілі 17 паселішч з 1085 дварамі. Працавала паштова-тэлеграфная кантора. Паводле перапісу 1897 года дзейнічалі яўрэйскі малітоўны дом, хлебазапасны магазін, 5 магазінаў, 2 ветраных млына, 2 конных млына, 2 кузні, 2 тракціры. У 1904—1913 гадах працаваў дрэваапрацоўчы завод з паравым рухавіком, прадукцыя якога экспанавалася на Міжнароднай выставе 1905 года ў Льежы і адзначана Вялікім Залатым Медалём. 23 верасня 1911 года пачала працу чыгуначная лінія Васілевічы—Хойнікі. У 1914 годзе дала першую прадукцыю фабрыка па вытворчасці шпуль.
У пачатку 1918 года занятая германскімі войскамі. У жніўні 1918 года партызанскі атрад разграміў нямецкі гарнізон, які размяшчаўся ў Васілевічах. Каля вёскі 30 сакавіка 1919 былі разгромлены стракапытаўскія фарміраванні, якія адступалі з Гомеля і спрабавалі прарвацца праз фронт у Польшчу. У пачатку сакавіка 1920 года мястэчка было занятае польскімі войскамі, потым занятае бальшавікамі ў пачатку чэрвеня 1920 года. Падчас пагрому, учыненага 16 красавіка 1921 бандай Галакі, загінулі 13 жыхароў.
З 26 чэрвеня 1919 года — цэнтр Гомельскай губерні РСФСР. З 8 снежня 1926 года ў складзе БССР. З 8 снежня 1926 года да 4 жніўня 1927 года і з 20 лютага 1938 года да 16 верасня 1959 года цэнтр Васілевіцкага раёна. У 1927—1938 і з 1959 года ў Рэчыцкім раёне.
У 1925—1927 гадах працаваў лясны тэхнікум (да гэтага знаходзіўся ў Гомелі, потым у Буда-Кашалёва). У 1929 годзе арганізаваны калгас, працавалі торфазавод, 2 кузні, слясарня, паравы млын, цагляны завод, смалакурня, дрэваапрацоўчая майстэрня, 7-гадовая школа, хата-чытальня, аддзяленне спажывецкай кааперацыі, сельскагаспадарчае крэдытнае таварыства, бальніца. У 1934 годзе створана МТС. З 15 ліпеня 1935 года — мястэчка.
Падчас Вялікай Айчыннай вайны у чэрвені 1941 года ў Васілевічах была сфарміравана кавалерыйскай група пад кіраўніцтвам А. І. Бацкалевіча, якая пэўны час вяла баявыя дзеянні ў тыле наступаючай нямецкай арміі. З 24 жніўня 1941 да снежня 1943 года дзейнічала патрыятычнае падполле (кіраўнікі Л. П. Курганская-Сакалова, Т. М. Астапенка, А. І. Белы). Вясной 1942 года налічвалася 5 падпольных груп. Загінулі 32 падпольшчыкі (пахаваны ў брацкай магіле ў скверы па вул. Камсамольскай). Акупанты расстралялі 41 жыхара (пахаваныя ў магіле ахвяр фашызму, за 2,5 км да захаду ад горада). Вызвалена 18 снежня 1943 года часткамі 65-й арміі 1-га Беларускага фронту. Разам з салдатамі Савецкай Арміі ў вызваленні Васілевіч удзельнічалі партызаны, сярод якіх быў камандзір кавалерыйскага эскадрона лейтэнант Мікалай Трафімавіч Маструкоў (пасмяротна прысвоена званне Герой Савецкага Саюза). 428 жыхароў загінулі на фронце.
З 29 красавіка 1950 года — гарадскі пасёлак, з 19 лістапада 1971 года — горад раённага падпарадкавання. Працавалі мэблевая фабрыка, завод масла і сухога малака, цагляны завод, філіял Рэчыцкага камбіната бытавога абслугоўвання, цэхі па вытворчасці безалкагольных напояў і каўбас, цэх прапіткі стаўбоў, лясгас, лесаўчастак Хойніцкага леспрамгаса. Дзейнічаюць сярэдняя і мастацкая школы, школа-інтэрнат для слабабачачых дзяцей, гідраметэастанцыя, 2 бібліятэкі, Дом культуры, Дом школьніка, бальніца і паліклініка, 2 дзіцячых садка, аддзяленне сувязі.
У склад Васілевіцкага сельсавета уваходзілі (цяпер не існуючыя) хутары: да сярэдзіны 1930-х гадоў — Будзішчы, Везвінскі, Гарадзянка, Гардзіянка, Глубока, Града, Дварэцкі, Еўня, Закрашан, Залескі, Каланін, Кішынец, Кончэсь, Лужанка, Лысец, Лясная Стража (2 хутары), Мядведка, Падніўкі, Перадвінскі, Власнюк, япраўка, Корч, Ляды, да сярэдзіны 1950-ых гадоў — Асавок, Дубрава, Запечча, Капашын, Ключэяў, Кротава паляна, Нехарань, Посуж, Печкі, Праход, Прыстань, Ротгалоў, Рубанікі, Скрывалка.
Эканоміка
Прадпрыемствы харчовай (піўзавод), дрэваапрацоўчай, будаўнічых матэрыялаў прамысловасці. Гасцініца.
Насельніцтва
Колькасць
- 2010 — 3923 чал.
Дынаміка
- 1795 — 57 двароў.
- 1847 — 92 двары, 956 жыхароў.
- 1885—116 двароў, 1057 жыхароў.
- 1897—294 двары, 1704 жыхары; у аднайменным пасёлку 4 двары, 20 жыхароў (згодна з перапісам).
- 1909—460 двароў, 2564 жыхары; на чыгуначнай станцыі 7 будынкаў, 31 жыхар.
- 2010 — 3923 чалавекі (мужчыны — 1854 чалавекі, жанчыны — 2069 чалавек)[2].
Вядомыя ўраджэнцы
- Е. А. Кухарава — Герой Сацыялістычнай Працы.
- Т. П. Заранок — акадэмік НАН Беларусі, Народны пісьменнік Рэспублікі Беларусь, доктар філалагічных навук, прафесар, заслужаны дзеяч навукі БССР, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР.
- С. С. Лаўшук — доктар філалагічных навук, літаратуразнаўца і крытык.
- Х. Ю. Бейлькін — доктар гістарычных навук, прафесар.
- В. Я. Навуменка — прафесар, заслужаны дзеяч вышэйшай школы БССР.
- Іван Якаўлевіч Навуменка — Народны пісьменнік Беларусі (1995). Старшыня Вярхоўнага Савета Беларускай ССР (1985—1990).
- Юрый Мікалаевіч Захаранка — міністр унутраных спраў Рэспублікі Беларусь (1994—1995).
- Валерый Гур'евіч Ціхіня (нар. 01.10.1940) навуковец-юрыст. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1994), доктар юрыдычных навук (1985), прафесар (1987). Заслужаны юрыст БССР (1990)
Выдатныя мясціны
- Васілевіцкая Мікалаеўская царква (1825)
Зноскі
- ↑ Рашэнне Гомельскага абластнога Савета дэпутатаў ад 10 лістапада 2011 г. № 146
- ↑ Итоги переписи населения 2009 года по Речицкому району
Літаратура
- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т.2, кн.2. гомельская вобласць/С. В. Марцэлеў; Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелЭн, 2005. 520 с.: іл. Тыраж 4000 экз. ISBN 985-11-0330-6