Люцынскі павет: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Новая старонка: '{{Павет Расійскай імперыі |назва = Люцынскі павет |герб губерні = Vitebsk gub coa.png |губерня...' |
|||
Радок 38: | Радок 38: | ||
== Насельніцтва == |
== Насельніцтва == |
||
Па дадзеных перапісу 1897 года ў павеце пражывала 128,2 тыс. чал.<ref>[http://demoscope.ru/weekly/ssp/rus_gub_97.php?reg=5 Дадзеныя агульнага перапісу насельніцтва Расійскай імперыі на "Демоскоп Weekly"]</ref> У тым ліку [[латышы|латышоў]] - 64,2%; [[беларусы|беларусаў]] - 85,7%; [[рускія|рускіх]] - 7,1%; [[яўрэі|яўрэяў]] - 4,9%; [[палякі|палякаў]] - 2,2%. У павятовым горадзе Люцын пражывала 5140 чал. |
Па дадзеных перапісу 1897 года, ў павеце пражывала 128,2 тыс. чал.<ref>[http://demoscope.ru/weekly/ssp/rus_gub_97.php?reg=5 Дадзеныя агульнага перапісу насельніцтва Расійскай імперыі на "Демоскоп Weekly"]</ref> У тым ліку [[латышы|латышоў]] - 64,2%; [[беларусы|беларусаў]] - 85,7%; [[рускія|рускіх]] - 7,1%; [[яўрэі|яўрэяў]] - 4,9%; [[палякі|палякаў]] - 2,2%. У павятовым горадзе Люцын пражывала 5140 чал. |
||
== Сучаснае становішча == |
== Сучаснае становішча == |
||
У цяперашні час тэрыторыя павета (у межах на 1917 г.) уваходзіць у склад Латвіі. |
У цяперашні час тэрыторыя павета (у межах на 1917 г.) уваходзіць у склад Латвіі. |
Версія ад 23:34, 12 ліпеня 2015
Люцынскі павет | |||
---|---|---|---|
|
|||
Краіна | Расійская імперыя | ||
Уваходзіць у | Віцебская губерня | ||
Адміністрацыйны цэнтр | Люцын | ||
Дата ўтварэння | 1772 | ||
Дата скасавання | 1920 | ||
Насельніцтва | 128 200 жыхароў (1 897) | ||
Плошча | 5,2 тыс. км² | ||
Лю́цынскі павет — адміністрацыйная адзінка ў складзе Пскоўскай і Полацкай губерняў, Полацкага намесніцтва, Беларускай і Віцебскай губерняў, якая існавала ў 1772-1920 гадах. Цэнтр - горад Люцын.
Адміністрацыйны падзел
У 1913 годзе ў склад павета ўваходзіла 13 валасцей:
- Балцінаўская
- Балоўская
- Дамапольская (з цэнтрам ў в. Бяляўская)
- Зальміуская (з цэнтрам ў в. Рогаўка)
- Звірдзінская (з цэнтрам ў маёнтку Пагулянкі)
- Істрская (з цэнтрам ў м. Старая Слабада)
- Корсаўская
- Ляндскаронская (з цэнтрам ў в. Полішчына)
- Марыенгаўзенская
- Міхайлаўская (з цэнтрам ў в. Мярзінка)
- Нерзенская
- Посіньская
- Пылдзенская (з цэнтрам ў в. Вяжэнкі)
- Рунданская
- Эверэмуйжская
- Янавольская (з цэнтрам ў м. Брыгі)
Гісторыя
Люцынскі павет у складзе Пскоўскай губерні Расійскай імперыі быў утвораны ў 1772 годзе пасля 1-га падзелу Рэчы Паспалітай. У 1776 годзе павет быў перададзены ў Полацкую губерню (з 1778 — намесніцтва). У 1796 годзе павет адышоў да Беларускай губерні, а ў 1802 — да Віцебскай. У 1920 годзе адыйшоў да Латвіі.
Насельніцтва
Па дадзеных перапісу 1897 года, ў павеце пражывала 128,2 тыс. чал.[1] У тым ліку латышоў - 64,2%; беларусаў - 85,7%; рускіх - 7,1%; яўрэяў - 4,9%; палякаў - 2,2%. У павятовым горадзе Люцын пражывала 5140 чал.
Сучаснае становішча
У цяперашні час тэрыторыя павета (у межах на 1917 г.) уваходзіць у склад Латвіі.
Вядомыя асобы
- Карл Багдановіч (1864—1947) — расійскі і польскі геолаг і падарожнік. Акадэмік Польскай Акадэміі навук.
- Мікалай Зарэмба (1821—1879) — расійскі музычны педагог (нарадзіўся ў маёнтку Азупіна)
- Мікола Панькоў (1911—1995) — беларускі грамадска-культурны дзеяч, выдавец, бібліёграф
- Ілля Чашнік (1902-1929) — савецкі мастак і дызайнер
Спасылкі
- Старыя карты Люцынскага павета на сайце "Литера Ру"
- Мапа Люцынскага павета (1820) на Radzima.net
- Праваслаўныя цэрквы Люцынскага павета на сайце Згуртавання Беларускай Шляхты