Люцынскі павет: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
дрНяма тлумачэння праўкі |
|||
| Радок 13: | Радок 13: | ||
|насельніцтва = 128 200 жыхароў (1897) |
|насельніцтва = 128 200 жыхароў (1897) |
||
}} |
}} |
||
'''Лю́цынскі павет''' — адміністрацыйная адзінка ў складзе [[Пскоўская губерня|Пскоўскай]] і [[Полацкая губерня|Полацкай губерняў]], [[Полацкае намесніцтва|Полацкага намесніцтва]], [[Беларуская губерня|Беларускай]] і [[Віцебская губерня|Віцебскай]] губерняў, якая існавала ў |
'''Лю́цынскі павет''' — адміністрацыйная адзінка ў складзе [[Пскоўская губерня|Пскоўскай]] і [[Полацкая губерня|Полацкай губерняў]], [[Полацкае намесніцтва|Полацкага намесніцтва]], [[Беларуская губерня|Беларускай]] і [[Віцебская губерня|Віцебскай]] губерняў, якая існавала ў 1772—1920 гадах. Цэнтр - [[Горад Лудза|горад Люцын]]. |
||
== Адміністрацыйны падзел == |
== Адміністрацыйны падзел == |
||
Версія ад 23:36, 12 ліпеня 2015
| Люцынскі павет | |||
|---|---|---|---|
|
|||
| Краіна |
 Расійская імперыя |
||
| Уваходзіць у | Віцебская губерня | ||
| Адміністрацыйны цэнтр | Люцын | ||
| Дата ўтварэння | 1772 | ||
| Дата скасавання | 1920 | ||
| Насельніцтва | 128 200 жыхароў (1 897) | ||
| Плошча | 5,2 тыс. км² | ||
 |
|||
Лю́цынскі павет — адміністрацыйная адзінка ў складзе Пскоўскай і Полацкай губерняў, Полацкага намесніцтва, Беларускай і Віцебскай губерняў, якая існавала ў 1772—1920 гадах. Цэнтр - горад Люцын.
Адміністрацыйны падзел
У 1913 годзе ў склад павета ўваходзіла 13 валасцей:
- Балцінаўская
- Балоўская
- Дамапольская (з цэнтрам ў в. Бяляўская)
- Зальміуская (з цэнтрам ў в. Рогаўка)
- Звірдзінская (з цэнтрам ў маёнтку Пагулянкі)
- Істрская (з цэнтрам ў м. Старая Слабада)
- Корсаўская
- Ляндскаронская (з цэнтрам ў в. Полішчына)
- Марыенгаўзенская
- Міхайлаўская (з цэнтрам ў в. Мярзінка)
- Нерзенская
- Посіньская
- Пылдзенская (з цэнтрам ў в. Вяжэнкі)
- Рунданская
- Эверэмуйжская
- Янавольская (з цэнтрам ў м. Брыгі)
Гісторыя
Люцынскі павет у складзе Пскоўскай губерні Расійскай імперыі быў утвораны ў 1772 годзе пасля 1-га падзелу Рэчы Паспалітай. У 1776 годзе павет быў перададзены ў Полацкую губерню (з 1778 — намесніцтва). У 1796 годзе павет адышоў да Беларускай губерні, а ў 1802 — да Віцебскай. У 1920 годзе адыйшоў да Латвіі.
Насельніцтва
Па дадзеных перапісу 1897 года, ў павеце пражывала 128,2 тыс. чал.[1] У тым ліку латышоў - 64,2%; беларусаў - 85,7%; рускіх - 7,1%; яўрэяў - 4,9%; палякаў - 2,2%. У павятовым горадзе Люцын пражывала 5140 чал.
Сучаснае становішча
У цяперашні час тэрыторыя павета (у межах на 1917 г.) уваходзіць у склад Латвіі.
Вядомыя асобы
- Карл Багдановіч (1864—1947) — расійскі і польскі геолаг і падарожнік. Акадэмік Польскай Акадэміі навук.
- Мікалай Зарэмба (1821—1879) — расійскі музычны педагог (нарадзіўся ў маёнтку Азупіна)
- Мікола Панькоў (1911—1995) — беларускі грамадска-культурны дзеяч, выдавец, бібліёграф
- Ілля Чашнік (1902-1929) — савецкі мастак і дызайнер
Спасылкі
- Старыя карты Люцынскага павета на сайце "Литера Ру"
- Мапа Люцынскага павета (1820) на Radzima.net
- Праваслаўныя цэрквы Люцынскага павета на сайце Згуртавання Беларускай Шляхты
Зноскі
 Паветы Віцебскай губерні (1802—1924) | ||
|---|---|---|
 | ||