Ганс Мемлінг: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up, replaced: зазнаў → зведаў , энесансав → энесансн using AWB
бібліяінфармацыя moved to Wikidata
Радок 44: Радок 44:
* {{commonscat-inline|Hans Memling|Ганс Мемлінг}}
* {{commonscat-inline|Hans Memling|Ганс Мемлінг}}


{{бібліяінфармацыя}}
{{Normdaten
|PND=118580647
|LCCN=n/50/13910
|VIAF=86944873
|SELIBR=
|GKD=
|SWD=
|WP=
}}


{{DEFAULTSORT:Мемлінг Ганс}}
{{DEFAULTSORT:Мемлінг Ганс}}

Версія ад 09:45, 23 ліпеня 2015

Ганс Мемлінг
ням.: Hans Memling
Фатаграфія
Аўтапартрэт, дэталь алтара Дзевы Марыі, каля 1468, Нацыянальная галерэя, Лондан
Імя пры нараджэнні Hans Memling
Дата нараджэння 1433/1435
Месца нараджэння Зелігенштат
Дата смерці 11 жніўня 1494(1494-08-11)
Месца смерці Бругэ
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці мастак, дзеяч мастацтваў
Мастацкі кірунак фламандская школа
Уплыў Рагір ван дэр Вейдэн
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ганс Мемлінг (ням.: Hans Memling, нідэрл.: Jan van Mimmelynghe, лац.: Johannes Memmelinc або Memlinc; 1433/1435, Зелігенштат11 жніўня 1494, Бругэ) — нідэрландскі жывапісец. З'яўляецца буйнейшым мастаком ранняга нідэрландскага Адраджэння.[2]

Біяграфічныя звесткі

Ураджэнец Гесэна. Вучыўся, магчыма, у Рагіра ван дэр Вейдэна; зведаў уплыў яго і Яна ван Эйка. З 1465 працаваў у Бругэ, дзе ёсць музей яго імя.

Творчасць

У творчасці Г. Мемлінг спалучаў познагатычныя і рэнесансныя рысы.[3] Ужо ў ранніх яго работах відавочна імкненне надаць сакральным тэмам узвышаны сэнс, а ўсяму зямному — ідэальную прыўзнятасць.[2]

Алтар Марціна ван Ньювенхове, частка дыпціха

Значную колькасць твораў жывапісца складаюць невялікія па памерах кампазіцыі апавядальнага характару, у якія ён часта ўводзіць выявы людзей, не звязаных з асноўным сюжэтам («Алтар Адрыяна Рэйнса», 1480; «Страсці Хрыстовы», каля 1470; «Сем радасцей Марыі», каля 1480; «Дабравешчанне», каля 1482). Мастак выканаў многа партрэтаў — як самастойных твораў, так і выяў данатараў. Так, у рабоце «Алтар Марціна ван Ньювенхове» на адной створцы ён піша Марыю з дзіцём, а на другой — заказчыка твора. Жывапіс дыпціха вызначаецца асаблівай светланоснасцю, а фарбы — падкрэсленай гучнасцю, што дазваляе перадаць ідэальны ў сваёй чароўнасці твар мадонны, жыццёвую рухомасць фігуры ван Ньювенхове.

Звяртаўся да адлюстравання аголенай натуры, пейзажа, анімалістычных матываў.

Зноскі

  1. artist list of the National Museum of Sweden — 2016. Праверана 27 лютага 2016.
  2. а б Б. Лазука (2010)
  3. В. Буйвал (2000)

Літаратура

  • Буйвал В. Мемлінг // БЭ ў 18 т. Т. 10. — Мн.: БелЭн, 2000.
  • Лазука Б. Гісторыя сусветнага мастацтва. Ад старажытных часоў па XVI стагоддзе / Б.А.Лазука. — Мн.: Беларусь, 2010. ISBN 978-985-01-0894-4

Спасылкі