Атава (трава): Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Новая старонка: 'ATABA, трава, якая вырасла ў той жа год на кармавых сенажацях пасля скошвання ці страўлення....' |
др + {{няма катэгорый}}, + {{ізаляваны артыкул}} |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
ATABA, трава, якая вырасла ў той жа год на кармавых сенажацях пасля скошвання ці страўлення. На пашы пасля страўлення атава адрастае некалькі разоў у залежнасці ад атаўнасці (біялагічнай здольнасці раслін адрастаць за кошт утварэння бакавых парасткаў), надвор’я і прыёмаў догляду пашы. Высокую атаўнасць на пашы маюць [[райграс пашавы]], [[мятліца лугавая]], [[аўсяніца чырворная]], [[канюшына белая]]. Ураджайнасць атавы вьшэйшая ў раёнах з вільготным кліматам і на ўраддівых глебах. Яе можна павялічыць у 2—3 разы ўнясеннем пасля скошвання (страўлення) азотных угнаенняў, асабліва разам з паліваннем. |
ATABA, трава, якая вырасла ў той жа год на кармавых сенажацях пасля скошвання ці страўлення. На пашы пасля страўлення атава адрастае некалькі разоў у залежнасці ад атаўнасці (біялагічнай здольнасці раслін адрастаць за кошт утварэння бакавых парасткаў), надвор’я і прыёмаў догляду пашы. Высокую атаўнасць на пашы маюць [[райграс пашавы]], [[мятліца лугавая]], [[аўсяніца чырворная]], [[канюшына белая]]. Ураджайнасць атавы вьшэйшая ў раёнах з вільготным кліматам і на ўраддівых глебах. Яе можна павялічыць у 2—3 разы ўнясеннем пасля скошвання (страўлення) азотных угнаенняў, асабліва разам з паліваннем. |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 1996. — 480 с.: іл. ISBN 985-11-0061-7 (т. 2), ISBN 985-11-0035-8 |
Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 1996. — 480 с.: іл. ISBN 985-11-0061-7 (т. 2), ISBN 985-11-0035-8 |
||
{{няма катэгорый}} |
|||
{{ізаляваны артыкул}} |
|||
Версія ад 04:13, 13 верасня 2015
ATABA, трава, якая вырасла ў той жа год на кармавых сенажацях пасля скошвання ці страўлення. На пашы пасля страўлення атава адрастае некалькі разоў у залежнасці ад атаўнасці (біялагічнай здольнасці раслін адрастаць за кошт утварэння бакавых парасткаў), надвор’я і прыёмаў догляду пашы. Высокую атаўнасць на пашы маюць райграс пашавы, мятліца лугавая, аўсяніца чырворная, канюшына белая. Ураджайнасць атавы вьшэйшая ў раёнах з вільготным кліматам і на ўраддівых глебах. Яе можна павялічыць у 2—3 разы ўнясеннем пасля скошвання (страўлення) азотных угнаенняў, асабліва разам з паліваннем.
Літаратура
Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 1996. — 480 с.: іл. ISBN 985-11-0061-7 (т. 2), ISBN 985-11-0035-8
 | У артыкуле не пастаўлены тэматычныя катэгорыі. |