Харунжы: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др вікіфікацыя, катэгорыя |
др removed Category:Знакі адрознення using HotCat |
||
Радок 12: | Радок 12: | ||
[[Катэгорыя:Ваенная гісторыя]] |
[[Катэгорыя:Ваенная гісторыя]] |
||
[[Катэгорыя:Воінскія званні]] |
[[Катэгорыя:Воінскія званні]] |
||
[[Катэгорыя:Знакі адрознення]] |
|||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
Версія ад 13:45, 13 верасня 2015
Харунжы (польск.: chorąży), таксама харужы — вайсковая пасада у шмат якіх краінах Усходняй Еўропы, якая паходзіць ад польскага слова chorągiew — «харугва», «сцяг». Адпавядае рымскім аквіліферу, вексілярыю, драканарыю, сігніферу.
З XV ст. у ВКЛ «харунжым» называлася асоба, якая адказвала за збор павятовага рушання аднаго павета. Гэты атрад называўся харугвай, ён з'яўляўся асобнай баявой адзінкай у арміі ВКЛ і меў свой сцяг — харугву. У часы Рэчы Паспалітай харунжы падпарадкоўваўся кашталяну.
Са стварэннем у XVIII ст. рэгулярнай арміі ВКЛ харунжы стаў малодшым афіцэрскім званнем, спачатку толькі ў кавалерыі, а затым у пяхоце і драгуніі.
З увядзеннем знакаў адрознення меў на пагонах адну зорачку. Адпавядаў прапаршчыку ў пяхоце і карнету ў кавалерыі ў арміі Расійскай імперыі, фенрых у саксонскай і прускай арміях. Са знішчэннем Рэчы Паспалітай і працягам беларускіх вайсковых традыцый у форме Літоўскага асобнага корпуса званне "харунжы" саступіла месца агульнарасійскім званням прапаршчык і карнет. У Расійскай імперыі званне "харунжы" існавала толькі ў казацкіх падраздзяленнях.
У сучасных Узброеных сілах Рэспублікі Беларусь адпавядае званню "малодшы лейтэнант". Да сённяшняга дня званне харунжы захавалася ў Войску Польскім для азначэння падафіцэрскіх званняў.
Літаратура
- Чаропка Станіслаў. Станаўленне сістэмы знакаў адрознення ў арміі ВКЛ // Актуальные проблемы в изучении и преподавании общественно-гуманитарных дисциплин: сб. статей. - Витебск, 2012.