Лангабарды: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
- unreliable map (see the talk page of the map)
Тэг: першае рэдагаванне
вікіфікацыя
Радок 1: Радок 1:
[[Выява:Alboin's Italy.svg|thumb|right|250px]]
[[Выява:Alboin's Italy.svg|thumb|right|250px]]
'''Лангабарды''', '''ламбарды''' ({{lang-de|Langobarden}}, літаральна - «даўгабародыя») — германскае племя. Паводле легенды, каб лангабарды здаваліся больш шматлікімі і каб запалохаць ворага, перад бітвай лангабардскія жанчыны завязвалі свае валасы пад падбародкам, становячыся падобнымі да барадатых мужчын.
'''Лангабарды''', '''ламбарды''' ({{lang-de|Langobarden}}, літаральна — «даўгабародыя») [[Германцы|германскае]] [[племя]]. Паводле легенды, каб лангабарды здаваліся больш шматлікімі і каб запалохаць ворага, перад бітвай лангабардскія жанчыны завязвалі свае валасы пад падбародкам, становячыся падобнымі да барадатых мужчын.


Першапачаткова жылі на левым беразе ніжняй [[рака Эльба|Эльбы]] (Бардэнгау), у V стагоддзі праніклі ў вобласць [[рака Дунай|Дуная]], дзе прынялі арыянскае хрысціянства, у 493 г. разбурылі дзяржаву [[герулы|герулаў]], у 526 г. дзяржаву гепідаў і занялі Панонію.
Першапачаткова жылі на левым беразе ніжняй [[рака Эльба|Эльбы]] (Бардэнгау), у V стагоддзі праніклі ў вобласць [[рака Дунай|Дуная]], дзе прынялі арыянскае хрысціянства, у 493 г. разбурылі дзяржаву [[герулы|герулаў]], у 526 г. дзяржаву гепідаў і занялі [[Панонія|Панонію]].


У [[568]] годзе ўварваліся адтуль пад правадырствам Альбаіна ў Італію, заваявалі паўночную частку краіны (цяперашняя [[Ламбардыя]]) і заснавалі Лангобардскую дзяржаву са сталіцай у Павіі.
У [[568]] годзе ўварваліся адтуль пад правадырствам Альбаіна ў [[Італія|Італію]], заваявалі паўночную частку краіны (цяперашняя [[Ламбардыя]]) і заснавалі Лангобардскую дзяржаву са сталіцай у [[Горад Павія|Павіі]].


Лангабардскае права было кадыфікавана на лацінскай мове («Эдыкт», упершыню выдадзены ў [[644]] г., перагледжаны пазней). Пасля спынення дынастыі караля Аўтарыса (584-590 гг.) і дачкі баварскага князя Ліутпранда (713-44 гг.) Тэадэлінды зноў узрасла магутнасць лангабардаў. Папы, аднак, здолелі спыніць лангабардаў у Італіі і паспяхова перашкаджалі іх імкненню да аб'яднання дзяржавы пры дапамозе [[франкі|франкаў]].
Лангабардскае права было кадыфікавана на [[Лацінская мова|лацінскай мове]] («Эдыкт», упершыню выдадзены ў [[644]] г., перагледжаны пазней). Пасля спынення дынастыі караля Аўтарыса (584—590 гг.) і дачкі баварскага князя Ліутпранда (713-44 гг.) Тэадэлінды зноў узрасла магутнасць лангабардаў. [[Папа Рымскі|Папы]], аднак, здолелі спыніць лангабардаў у Італіі і паспяхова перашкаджалі іх імкненню да аб'яднання дзяржавы пры дапамозе [[франкі|франкаў]].


[[Выява:Corona ferrea.png|thumb|200px|злева|[[Жалезная карона]], якой каранаваліся кіраўнікі лангабардаў.]]
[[Выява:Corona ferrea.png|thumb|200px|злева|[[Жалезная карона]], якой каранаваліся кіраўнікі лангабардаў.]]
Айстульф (740-56 гг.) не мог узяць [[Рым]] з-за ўмяшання франкскага караля [[Піпін Кароткі|Піпіна]] (754-755 гг.); яго пераемнік Дэзідэрый (756-74 гг.) здаўся ў 774 г. [[Карл Вялікі|Карлу Вялікаму]] пасля сямімесячнай аблогі Павіі. Дзяржава лангабардаў была далучана да франкскай. Паданні лангабардаў захаваліся ў апавяданнях Паўла Дыякана. Яны таксама згаданыя ў «Залатой легендзе» ({{lang-la|Legenda Aurea}}).
Айстульф (740-56 гг.) не мог узяць [[Рым]] з-за ўмяшання франкскага караля [[Піпін Кароткі|Піпіна]] (754—755 гг.); яго пераемнік Дэзідэрый (756-74 гг.) здаўся ў 774 г. [[Карл Вялікі|Карлу Вялікаму]] пасля сямімесячнай аблогі Павіі. Дзяржава лангабардаў была далучана да франкскай. Паданні лангабардаў захаваліся ў апавяданнях Паўла Дыякана. Яны таксама згаданыя ў «Залатой легендзе» ({{lang-la|Legenda Aurea}}).


Далі назву італьянскай вобласці [[Ламбардыя]].
Далі назву італьянскай вобласці [[Ламбардыя]].

Версія ад 14:43, 27 кастрычніка 2015

Лангабарды, ламбарды (ням.: Langobarden, літаральна — «даўгабародыя») — германскае племя. Паводле легенды, каб лангабарды здаваліся больш шматлікімі і каб запалохаць ворага, перад бітвай лангабардскія жанчыны завязвалі свае валасы пад падбародкам, становячыся падобнымі да барадатых мужчын.

Першапачаткова жылі на левым беразе ніжняй Эльбы (Бардэнгау), у V стагоддзі праніклі ў вобласць Дуная, дзе прынялі арыянскае хрысціянства, у 493 г. разбурылі дзяржаву герулаў, у 526 г. дзяржаву гепідаў і занялі Панонію.

У 568 годзе ўварваліся адтуль пад правадырствам Альбаіна ў Італію, заваявалі паўночную частку краіны (цяперашняя Ламбардыя) і заснавалі Лангобардскую дзяржаву са сталіцай у Павіі.

Лангабардскае права было кадыфікавана на лацінскай мове («Эдыкт», упершыню выдадзены ў 644 г., перагледжаны пазней). Пасля спынення дынастыі караля Аўтарыса (584—590 гг.) і дачкі баварскага князя Ліутпранда (713-44 гг.) Тэадэлінды зноў узрасла магутнасць лангабардаў. Папы, аднак, здолелі спыніць лангабардаў у Італіі і паспяхова перашкаджалі іх імкненню да аб'яднання дзяржавы пры дапамозе франкаў.

Жалезная карона, якой каранаваліся кіраўнікі лангабардаў.

Айстульф (740-56 гг.) не мог узяць Рым з-за ўмяшання франкскага караля Піпіна (754—755 гг.); яго пераемнік Дэзідэрый (756-74 гг.) здаўся ў 774 г. Карлу Вялікаму пасля сямімесячнай аблогі Павіі. Дзяржава лангабардаў была далучана да франкскай. Паданні лангабардаў захаваліся ў апавяданнях Паўла Дыякана. Яны таксама згаданыя ў «Залатой легендзе» (лац.: Legenda Aurea).

Далі назву італьянскай вобласці Ламбардыя.

Спасылкі

Шаблон:Italy-hist-stub Шаблон:Ethno-stub