Грэнландыя

Данія

Грэнландыя
Kalaallit Nunaat

Сцяг Грэнландыі Герб Грэнландыі
Гімн: «Nunarput utoqqarsuanngoravit»
Афіцыйная мова	Грэнландская
Сталіца	Нук
Найбуйнейшыя гарады	Нук, Сісіміут, Ілулісат, Какарток
Форма кіравання	Аўтаномная парламентарная манархія
Каралева Высокі камісар Прэм'ер-міністр Старшыня Інатсісартута	Маргрэтэ II Мікаэла Энгель Кім Кільсен Ларс Эміль Ёхансэн
Плошча • Усяго • % воднай паверхні	2.166.086 км² 83,1
Насельніцтва • Ацэнка (2014) • Шчыльнасць	56.968 чал. 0,026 чал./км²
ІРЧП (2008)	0,869 (вельмі высокі) (-ы)
Этнахаронім	Грэнландцы
Валюта	Дацкая крона (kr., DKK)
Інтэрнэт-дамен	.gl
Код ISO (Alpha-2)	GL
Код ISO (Alpha-3)	GRL
Тэлефонны код	+299
Часавыя паясы	-4 - +0

Грэнландыя з космасу

Карта таўшчыні грэнландскага ледавіка

Грэнландыя (грэнл.: Kalaallit Nunaat) — востраў у паўночнай частцы Атлантычнага акіяна.

Уваходзіць у аўтаномную правінцыю Даніі. Мае марскія межы з Канадай на паўночным захадзе. На ўсход ад вострава размешчана Ісландыя. Грэнландыя — найбуйнейшы востраў свету. Плошча — 2 130 800 км². Насельніцтва (2010) — 57 600 чалавек.

Гісторыя

Асноўны артыкул: Гісторыя Грэнландыі

Упершыню востраў быў выяўлены ісландскім мараком Гунбьёрнам каля 875 года (на бераг не схадзіў). У 982 годзе ісландзец нарвежскага паходжання Эрык Раўда (Руды) вырабіў першае абследаванне вострава і назваў яго Грэнландыяй.

У 983 годзе на поўдні Грэнландыі былі заснаваныя нарманскія (ісландскія) калоніі, якія праіснавалі да XV стагоддзя. У XI стагоддзі насельніцтва Грэнландыі, у тым ліку і карэннае — эскімосы, прыняла хрысціянства (у 1126 г. ў Грэнландыі заснавана першае біскупства). З 1262 года да пачатку XVIII стагоддзя Грэнландыя фактычна прыналежыла Нарвегіі. У 1721 годзе пачалася каланізацыя вострава Даніяй. У 1744 годзе Данія ўсталявала дзяржаўную манаполію (існавала да 1950 года) на гандаль з Грэнландыяй. У 1814 годзе пры скасаванні дацка-нарвежскай уніі 1380 года Грэнландыя засталася за Даніяй і да 1953 года з'яўлялася яе калоніяй. У 1953-м Грэнландыя была абвешчана часткай тэрыторыі Дацкага каралеўства. У красавіку 1940 года, пасля акупацыі Даніі Нямеччынай, урад ЗША заявіла аб распаўсюджванні на Грэнландыю дактрыны Манро. 9 красавіка 1941 г. пасланец Даніі ў Вашынгтоне падпісаў з амерыканскім урадам т. зв. дамову аб абароне Грэнландыі (ратыфікавана дацкім Рыгсдагам 16 мая 1945 гады). ЗША прыступілі да стварэння на Грэнландыі вайсковых баз. Пасля ўступа Даніі ў НАТА (4 красавіка 1949 г.) паміж дацкім і амерыканскім урадамі 27 красавіка 1951 г. было падпісана новая дамова, па якой Данія і ЗША ажыццяўляюць сумесную абарону вострава. У 1971 годзе ЗША мелі ў Грэнландыі 2 вайсковыя базы і іншыя вайсковыя аб'екты.

Палітычная структура

Асноўны артыкул: Палітыка і дзяржаўны лад Грэнландыі

З прыняццем Канстытуцыі Даніі 5 чэрвеня 1953 г. Грэнландыя абвешчана раўнапраўнай часткай Каралеўства Данія. Прававы статут Грэнландыі ўсталяваны Законам аб пашырэнні ўнутранай аўтаноміі Грэнландыі, які прыняты Фалькетынгам Даніі 17 лістапада 1978 г. і ўхвалены на рэферэндуме ў Грэнландыі 17 студзеня 1979 г.

Форма кiравання — парламенцкая дэмакратыя ў рамках канстытуцыйнай манархіі.

Глава дзяржавы — каралева Даніі, прадстаўленая ў Грэнландыі Вярхоўным камісарам. 2 дэпутата ад Грэнландыі выбіраюцца ў парламент Даніі.

Вышэйшы заканадаўчы орган Грэнландыі — Ландстынг, складаецца з 31 дэпутата, абранага на 4 гады ўсеагульным галасаваннем на аснове прапарцыйнага прадстаўніцтва. Дзейнічае ўсеагульнае выбарчае права. Выбарчыя правы ўяўляюцца з 18 гадоў.

Вышэйшы выканаўчы орган — Ландсстюры (урад) — фарміруецца Ландстынгам на аснове парламенцкай большасці. Прэм'ер-міністр абіраецца Парламентам (звычайна ім становіцца лідар партыі большасці).

Насельніцтва

Насельніцтва — 57,6 тыс. чалавек (адзнака на ліпень 2010), у тым ліку грэнландцаў (эскімосаў) каля 90 %. У гэты лік не ўключаны персанал ваенных баз ЗША (да 2-4 тыс. чал.).

Пасля Другой сусветнай вайны у выніку зніжэння смяротнасці (да 8 на 1000 жыхароў) і рэзкага павелічэння нараджальнасці (да 50 на 1000 жыхароў) назіраўся хуткі рост насельніцтва (у 1945 у Грэнландыі пражывала 21 тыс. . чал., у 1970 — 47 тыс. чал.).

Зараз (у 2010 годзе) нараджальнасць складае 14,68 на 1000, смяротнасць — 8,05 на 1000, эміграцыя з Грэнландыі — 5,99 жыхароў з 1000. У выніку гадавы прырост насельніцтва цяпер складае 0,06 %.

Звыш 9/10 насельніцтва сканцэнтравана на паўднёва-заходнім узбярэжжы Грэнландыі, дзе размешчаны найбольш буйныя населеныя пункты (гарады) — Нуук (сталіца, 15 тыс. жыхароў), Какарток, Ілулісат, Сісіміут, Маніітсок.

У Грэнландыі з 1 ліпеня 2009 года адзінай афіцыйнай мовай з'яўляецца грэнладская (адна з эскімоскіх моў). Раней другой афіцыйнай мовай з'яўлялася дацкая. Многія жыхары Грэнландыі валодаюць англійскай мовай у якасці трэцяй. Асноўная рэлігія — хрысціянства (лютэранства).

Гарады Грэнландыі

Сталіца Грэнландыі — Нуук (Гатхоб) — заснаваны ў 1728 годзе, лічыцца адным з самых старажытных гарадоў вострава, адміністрацыйным, культурным, палітычным цэнтрам Грэнландыі. У ім пражывае каля 15000 гараджан. Менавіта тут знаходзіцца Нацыянальны музей Грэнландыі, у якім захоўваюцца разнастайныя экспанаты (ад унікальных эскімоскіх мумій да твораў народнай творчасці) і адзіны на востраве ўніверсітэт.

Горад Какарток (Юліянсхоб), які з'яўляецца цэнтрам паўднёвай тэрыторыі краіны, славіцца адзіным у Грэнландыі фантанам, упрыгожаным меднымі таблічкамі з імёнамі гарадскіх жыхароў і вядомай скульптурай «Камень і чалавек». Какарток лічыцца самым прыгожым з гарадоў Грэнландыі. Даведацца больш аб прыкладным творчасці мясцовых жыхароў можна наведаўшы музей гэтага горада.

Горад Упернавік — самая паўночная паромная прыстань вострава Грэнландыі. На думку мясцовых жыхароў, не пабываўшы ў гэтым горадзе, Вы не даведаецеся, што такое сапраўдны холад — гадовая тэмпература тутэйшых месцаў не перавышае 5 градусаў. І, вядома, тут ёсць свой музей, які захоўвае вялікую калекцыю гарпуноў і каякаў усіх відаў.

Гл. таксама

• Праліў Кенэдзі

Спасылкі

• Грэнландская рада турызму (англ.)