Сваятычы: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
шаблон
clean up using AWB
Радок 2: Радок 2:
|статус = Вёска
|статус = Вёска
|беларуская назва = Сваятычы
|беларуская назва = Сваятычы
|арыгінальная назва = Сваятычы
|арыгінальная назва =
|краіна = Беларусь
|краіна = Беларусь
|падначаленне =
|падначаленне =
Радок 20: Радок 20:
|вобласць = Брэсцкая
|вобласць = Брэсцкая
|раён = Ляхавіцкі
|раён = Ляхавіцкі
|сельсавет =
|сельсавет = Жарабковіцкі
|пасялковы савет =
|пасялковы савет =
|карта краіны =
|карта краіны =
Радок 65: Радок 65:
|add3 =
|add3 =
}}
}}
'''Свая́тычы''' ([[Інструкцыя па транслітарацыі (2007)|афіц. транс.]]: ''Svajatyčy'') — [[вёска]] [[Ляхавіцкі раён|Ляхавіцкага раёна]] Брэсцкай вобласці. У 25 км да паўднёвага ўсходу ад [[Горад Баранавічы|г. Баранавічы]]. Насельніцтва каля 300 чал. (2008).
'''Свая́тычы'''<ref>{{Крыніцы/Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь/Брэсцкая вобласць|}}</ref> ({{lang-be-trans|Svajatyčy}}, {{lang-ru|Своятичи}}) — [[вёска]] ў [[Ляхавіцкі раён|Ляхавіцкім раёне]] [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобласці]]. Уваходзіць у склад [[Жарабковіцкі сельсавет|Жарабковіцкага сельсавета]]. За 25 км да паўднёвага ўсходу ад [[Горад Баранавічы|г. Баранавічы]]. Насельніцтва каля 300 чал. (2008).


== Вуліцы вёскі ==
== Вуліцы вёскі ==
У вёсцы склалася цікавая [[мікратапаніміка|мікратапанімічная]] сітуацыя, разам з назвамі вуліц, дадзеных ім у савецкі час, вяскоўцы, ужываюць даўнішнія назвы вуліц. Так цэнтр вёскі завеца '''Рынкам''', бо тут у мястэчку праводзіліся кірмашы. Вуліца якая цягнецца ў напрымку вёскі Пагарэльцы, завеца '''Пагарэльскай'''. Ёсць вуліца '''Сноўская''', якая выходзіць у бок [[Сноў|Снова]]. Вуліца '''Касцёльная''' завецца так таму, што вядзе яна ад цэнтра да [[касцёл]]а. '''Асада''' — месца, дзе жылі афіцэра Войска Польскага. Ёсць і іншая назва гэтага месца — '''Букет''', ад таго, што паабапал дарогі, якая сюды вядзе, растуць кусты [[без]]у. '''Падсобнае''' — тэрыторыя, дзе адразу пасля вайны была створана падсобная ваенная гаспадарка. Да [[2СВ|2-ой сусветнай вайны]] тут была шляхецкая гаспадарка.

У вёсцы склалася цікавая [[мікратапаніміка|мікратапанімічная]] сітуацыя, разам з назвамі вуліц, дадзеных ім у савецкі час, вяскоўцы, ужываюць даўнішнія назвы вуліц. Так цэнтр вёскі завеца '''Рынкам''', бо тут у мястэчку праводзіліся кірмашы. Вуліца якая цягнецца ў напрымку вёскі Пагарэльцы, завеца '''Пагарэльскай'''. Ёсць вуліца '''Сноўская''', якая выходзіць у бок [[Сноў|Снова]]. Вуліца '''Касцёльная''' завецца так таму, што вядзе яна ад цэнтра да [[касцёл]]а. '''Асада''' — месца, дзе жылі афіцэра Войска Польскага. Ёсць і іншая назва гэтага месца — '''Букет''', ад таго, што паабапал дарогі, якая сюды вядзе, растуць кусты [[бэз]]у. '''Падсобнае''' — тэрыторыя, дзе адразу пасля вайны была створана падсобная ваенная гаспадарка. Да [[2СВ|2-ой сусветнай вайны]] тут была шляхецкая гаспадарка.


== Гысторыя вёскі ==
== Гысторыя вёскі ==

Сваятычы, старае мястэчка і фальварак размешчана пры Грунтовай дарозе, на паўднёвым захадзе ад Нясвіжа. У 1921 г. мястэчку Сваятычы пражывала 857 жыхароў, у тым ліку 756 каталікоў, 83 праваслаўных, і 17 яўрэяў.
Сваятычы, старае мястэчка і фальварак размешчана пры Грунтовай дарозе, на паўднёвым захадзе ад Нясвіжа. У 1921 г. мястэчку Сваятычы пражывала 857 жыхароў, у тым ліку 756 каталікоў, 83 праваслаўных, і 17 яўрэяў.
У 18 стагоддзі мястэчкам Сваятычы валодаў род Абуховічаў граф Ясiньчiк лепшы коннозаводчик. Пасля замужжа Сафіі Абуховічаў з палкоўнікам польскай арміі Станіславам Чапскіх (1799—1844) мястэчка перайшло да роду мужа. Усе атрымаў у спадчыну сын Сафіі і Станіслава — Эдуард (1819—1888), ён быў жанаты на Антаніне Ружыцкай. Адна з іх дачок — Вераніка была замужам за Янам Платэром-Зыберк, Вераніка атрымала мястэчка ў спадчыну ад бацькоў як пасаг, пасля яна перадала мястэчка свайму сыну Генрык (1979—1948), які быў апошнім уладальнікам мястэчка Сваятычы. У першай чвэрці 19-га стагоддзя Міхаіл Абуховічаў пабудаваў у маёнтку ў позна класічным стылі палац, які лічыўся адным з самых прыгожых у Навагрудскім ваяводстве. Да 1914 года ва палац я знаходзілася вялікая калекцыя карцін і кніг, бібліятэка налічвала каля 5000 кніг. Усё гэта было знішчана падчас першай Сусветнай вайны. Нават са сцен было садраць каштоўная абіўка. Пасля первой Сусветнай вайны Палац быў адноўлены ў былом велічы. Аднак у верасні 1939 г. палац быў зноў разрабаваны «для патрэб савецкага ўрада». Палац стаяў да 1945 года пасля адступлення нямецкіх войскаў палац быў падарваны «партызанамі-куфэрнікамі».
У 18 стагоддзі мястэчкам Сваятычы валодаў род Абуховічаў граф Ясіньчык лепшы коннозаводчик. Пасля замужжа Сафіі Абуховічаў з палкоўнікам польскай арміі Станіславам Чапскіх (1799—1844) мястэчка перайшло да роду мужа. Усе атрымаў у спадчыну сын Сафіі і Станіслава — Эдуард (1819—1888), ён быў жанаты на Антаніне Ружыцкай. Адна з іх дачок — Вераніка была замужам за Янам Платэром-Зыберк, Вераніка атрымала мястэчка ў спадчыну ад бацькоў як пасаг, пасля яна перадала мястэчка свайму сыну Генрык (1979—1948), які быў апошнім уладальнікам мястэчка Сваятычы. У першай чвэрці 19-га стагоддзя Міхаіл Абуховічаў пабудаваў у маёнтку ў позна класічным стылі палац, які лічыўся адным з самых прыгожых у Навагрудскім ваяводстве. Да 1914 года ва палац я знаходзілася вялікая калекцыя карцін і кніг, бібліятэка налічвала каля 5000 кніг. Усё гэта было знішчана падчас першай Сусветнай вайны. Нават са сцен было садраць каштоўная абіўка. Пасля первой Сусветнай вайны Палац быў адноўлены ў былом велічы. Аднак у верасні 1939 г. палац быў зноў разрабаваны «для патрэб савецкага ўрада». Палац стаяў да 1945 года пасля адступлення нямецкіх войскаў палац быў падарваны «партызанамі-куфэрнікамі».
У пачатку 19 стагоддзя ў мястэчку было каля ста дамоў і касцёл св. Юрыя пабудаваны ў 1772 годзе. У 1863 годзе расійскія ўлады касцёл закрылі і перадалі праваслаўнай царквы. Каталікі праводзілі службы ў капліце касцёльнай да 1920 года. Падчас першай Сусветнай вайны будынак касцёла был спалены. У сярэдзіне 40-х гадоў капліца была зачынена для правядзення службаў савецкай уладай. У 1990 годзе касцёл аддадзены каталікам і пачалося адраджэнне касцёла. Зараз касцёл адрэстаўраваны і ў ім праводзяцца службы.
У пачатку 19 стагоддзя ў мястэчку было каля ста дамоў і касцёл Св. Юрыя пабудаваны ў 1772 годзе. У 1863 годзе расійскія ўлады касцёл закрылі і перадалі праваслаўнай царквы. Каталікі праводзілі службы ў капліце касцёльнай да 1920 года. Падчас першай Сусветнай вайны будынак касцёла был спалены. У сярэдзіне 40-х гадоў капліца была зачынена для правядзення службаў савецкай уладай. У 1990 годзе касцёл аддадзены каталікам і пачалося адраджэнне касцёла. Зараз касцёл адрэстаўраваны і ў ім праводзяцца службы.

{{зноскі}}


== Літаратура ==
== Літаратура ==
* {{кніга|загаловак=Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна|адказны=Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш|месца=Мн.|выдавецтва=БелЭн|год=2002|том=14|старонак=512|isbn=985-11-0238-5 (Т. 14)|тыраж=10&nbsp;000}}
* {{кніга|загаловак=Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна|адказны=Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш|месца=Мн.|выдавецтва=БелЭн|год=2002|том=14|старонак=512|isbn=985-11-0238-5 (Т. 14)|тыраж=10&nbsp;000}}


== Спасылкі ==
{{DEFAULTSORT:Сваятычы}}
{{Commons|Category:}}



{{Жарабковіцкі сельсавет}}
{{Жарабковіцкі сельсавет}}
{{Ляхавіцкі раён}}
{{Заліўка НП-Беларусь}}
[[Катэгорыя:Жарабковіцкі сельсавет]]
[[Катэгорыя:Населеныя пункты Ляхавіцкага раёна]]
[[Катэгорыя:Населеныя пункты Ляхавіцкага раёна]]
[[Катэгорыя:Жарабковіцкі сельсавет]]

Версія ад 17:54, 29 лістапада 2015

Вёска
Сваятычы
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Першая згадка
Насельніцтва
Шчыльнасць
15 чал./км²
Часавы пояс
Тэлефонны код
01633
Паштовы індэкс
225375
Аўтамабільны код
1
Сваятычы на карце Беларусі ±
Сваятычы (Беларусь)
Сваятычы
Сваятычы (Брэсцкая вобласць)
Сваятычы

Свая́тычы[1] (трансліт.: Svajatyčy, руск.: Своятичи) — вёска ў Ляхавіцкім раёне Брэсцкай вобласці. Уваходзіць у склад Жарабковіцкага сельсавета. За 25 км да паўднёвага ўсходу ад г. Баранавічы. Насельніцтва каля 300 чал. (2008).

Вуліцы вёскі

У вёсцы склалася цікавая мікратапанімічная сітуацыя, разам з назвамі вуліц, дадзеных ім у савецкі час, вяскоўцы, ужываюць даўнішнія назвы вуліц. Так цэнтр вёскі завеца Рынкам, бо тут у мястэчку праводзіліся кірмашы. Вуліца якая цягнецца ў напрымку вёскі Пагарэльцы, завеца Пагарэльскай. Ёсць вуліца Сноўская, якая выходзіць у бок Снова. Вуліца Касцёльная завецца так таму, што вядзе яна ад цэнтра да касцёла. Асада — месца, дзе жылі афіцэра Войска Польскага. Ёсць і іншая назва гэтага месца — Букет, ад таго, што паабапал дарогі, якая сюды вядзе, растуць кусты безу. Падсобнае — тэрыторыя, дзе адразу пасля вайны была створана падсобная ваенная гаспадарка. Да 2-ой сусветнай вайны тут была шляхецкая гаспадарка.

Гысторыя вёскі

Сваятычы, старае мястэчка і фальварак размешчана пры Грунтовай дарозе, на паўднёвым захадзе ад Нясвіжа. У 1921 г. мястэчку Сваятычы пражывала 857 жыхароў, у тым ліку 756 каталікоў, 83 праваслаўных, і 17 яўрэяў. У 18 стагоддзі мястэчкам Сваятычы валодаў род Абуховічаў граф Ясіньчык лепшы коннозаводчик. Пасля замужжа Сафіі Абуховічаў з палкоўнікам польскай арміі Станіславам Чапскіх (1799—1844) мястэчка перайшло да роду мужа. Усе атрымаў у спадчыну сын Сафіі і Станіслава — Эдуард (1819—1888), ён быў жанаты на Антаніне Ружыцкай. Адна з іх дачок — Вераніка была замужам за Янам Платэром-Зыберк, Вераніка атрымала мястэчка ў спадчыну ад бацькоў як пасаг, пасля яна перадала мястэчка свайму сыну Генрык (1979—1948), які быў апошнім уладальнікам мястэчка Сваятычы. У першай чвэрці 19-га стагоддзя Міхаіл Абуховічаў пабудаваў у маёнтку ў позна класічным стылі палац, які лічыўся адным з самых прыгожых у Навагрудскім ваяводстве. Да 1914 года ва палац я знаходзілася вялікая калекцыя карцін і кніг, бібліятэка налічвала каля 5000 кніг. Усё гэта было знішчана падчас першай Сусветнай вайны. Нават са сцен было садраць каштоўная абіўка. Пасля первой Сусветнай вайны Палац быў адноўлены ў былом велічы. Аднак у верасні 1939 г. палац быў зноў разрабаваны «для патрэб савецкага ўрада». Палац стаяў да 1945 года пасля адступлення нямецкіх войскаў палац быў падарваны «партызанамі-куфэрнікамі». У пачатку 19 стагоддзя ў мястэчку было каля ста дамоў і касцёл Св. Юрыя пабудаваны ў 1772 годзе. У 1863 годзе расійскія ўлады касцёл закрылі і перадалі праваслаўнай царквы. Каталікі праводзілі службы ў капліце касцёльнай да 1920 года. Падчас першай Сусветнай вайны будынак касцёла был спалены. У сярэдзіне 40-х гадоў капліца была зачынена для правядзення службаў савецкай уладай. У 1990 годзе касцёл аддадзены каталікам і пачалося адраджэнне касцёла. Зараз касцёл адрэстаўраваны і ў ім праводзяцца службы.

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2010.— 318 с. ISBN 978-985-458-198-9. (DJVU)

Літаратура

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).

Спасылкі