Праліў Вількіцкага: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
D.L.M.I. Bel (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
VladimirZhV (размовы | уклад) вікіфікацыя, абнаўленне звестак |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{coord|77|57|43|N|103|26|50|E|type:waterbody|display=title}} |
{{coord|77|57|43|N|103|26|50|E|type:waterbody|display=title}} |
||
[[Файл:Severnaya Zemlya rus.svg|міні|300пкс|Праліў Вількіцкага ўнізе]] |
[[Файл:Severnaya Zemlya rus.svg|міні|300пкс|Праліў Вількіцкага ўнізе]] |
||
'''Праліў Вількіцкага''' |
'''Праліў Вількіцкага''' — [[праліў]], які аддзяляе [[паўвостраў Таймыр]] ад [[архіпелаг]]а [[Паўночная Зямля]] і злучае [[Карскае мора]] з [[мора Лапцевых|морам Лапцевых]]. |
||
Даўжыня праліва Вількіцкага складае 130 км, а шырыня ў самым вузкім месцы паміж мысам Чалюскін і мысам Таймыр на востраве Бальшавік |
Даўжыня праліва Вількіцкага складае 130 (104<ref name="bel4">{{кніга|загаловак=Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым|адказны=Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.|месца=Мн.|выдавецтва=БелЭн|год=1997|том=4|старонкі=172|старонак=480|isbn=985-11-0090-0|тыраж=10 000}}</ref><ref name="sgeo">Словарь современных географических названий. — Екатеринбург: У-Фактория. Под общей редакцией акад. В. М. Котлякова, 2006.{{ref-ru}}</ref>) км, а шырыня ў самым вузкім месцы паміж мысам [[Мыс Чалюскін|Чалюскін]] і мысам Таймыр на востраве Бальшавік — 56 км. На ўсход ад Бальшавіка ад праліва Вількіцкага адгаліноўваецца ў паўночна-ўсходнім напрамку праліў Яўгенава, які аддзяляе гэты буйны востраў архіпелага ад невялікіх паўднёва-ўсходніх астравоў Старакадомскага і Малы Таймыр. На захад ад праліва Вількіцкага размешчаны чатыры невялікіх вострава Гейберга. Тут глыбіня мора складае ад 100 да 150 м, ва ўсходняй частцы — больш за 200 м. |
||
Праліў названы ў гонар гідрографа і даследчыка Арктыкі начальніка галоўнага Гідраграфічнага ўпраўлення Расіі [[Андрэй Іпалітавіч Вількіцкі|Андрэя Іпалітавіча Вількіцкага]], які ў [[1913]] годзе ў рамках Гідраграфічнай экспедыцыі на ледаколах |
Праліў названы ў гонар гідрографа і даследчыка Арктыкі начальніка галоўнага Гідраграфічнага ўпраўлення Расіі [[Андрэй Іпалітавіч Вількіцкі|Андрэя Іпалітавіча Вількіцкага]], які ў [[1913]] годзе ў рамках Гідраграфічнай экспедыцыі на ледаколах «Таймыр» і «Вайгач» распачаў няўдалую спробу прайсці праз праліў, але затрымаўся ў льдах. Упершыню гэтая найбольш паўночная частка [[Паўночны марскі шлях|Паўночнага марскога шляху]] была пройдзеная ў [[1878]] годзе шведам [[Адольф Эрык Нордэншэльд|Адольфам Эрыкам Нордэншэльдам]]. |
||
{{зноскі}} |
|||
== Літаратура == |
|||
* {{кніга|загаловак=Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым|адказны=Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.|месца=Мн.|выдавецтва=БелЭн|год=1997|том=4|старонкі=172|старонак=480|isbn=985-11-0090-0|тыраж=10 000}} |
|||
* Словарь современных географических названий. — Екатеринбург: У-Фактория. Под общей редакцией акад. В. М. Котлякова, 2006.{{ref-ru}} |
|||
* География. Современная иллюстрированная энциклопедия. — М.: Росмэн. Под редакцией проф. А. П. Горкина, 2006.{{ref-ru}} |
|||
{{KrasnoyarskKrai-geo-stub}} |
{{KrasnoyarskKrai-geo-stub}} |
Версія ад 18:48, 14 снежня 2015
Праліў Вількіцкага — праліў, які аддзяляе паўвостраў Таймыр ад архіпелага Паўночная Зямля і злучае Карскае мора з морам Лапцевых.
Даўжыня праліва Вількіцкага складае 130 (104[1][2]) км, а шырыня ў самым вузкім месцы паміж мысам Чалюскін і мысам Таймыр на востраве Бальшавік — 56 км. На ўсход ад Бальшавіка ад праліва Вількіцкага адгаліноўваецца ў паўночна-ўсходнім напрамку праліў Яўгенава, які аддзяляе гэты буйны востраў архіпелага ад невялікіх паўднёва-ўсходніх астравоў Старакадомскага і Малы Таймыр. На захад ад праліва Вількіцкага размешчаны чатыры невялікіх вострава Гейберга. Тут глыбіня мора складае ад 100 да 150 м, ва ўсходняй частцы — больш за 200 м.
Праліў названы ў гонар гідрографа і даследчыка Арктыкі начальніка галоўнага Гідраграфічнага ўпраўлення Расіі Андрэя Іпалітавіча Вількіцкага, які ў 1913 годзе ў рамках Гідраграфічнай экспедыцыі на ледаколах «Таймыр» і «Вайгач» распачаў няўдалую спробу прайсці праз праліў, але затрымаўся ў льдах. Упершыню гэтая найбольш паўночная частка Паўночнага марскога шляху была пройдзеная ў 1878 годзе шведам Адольфам Эрыкам Нордэншэльдам.
Зноскі
- ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 4. — С. 172. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0.
- ↑ Словарь современных географических названий. — Екатеринбург: У-Фактория. Под общей редакцией акад. В. М. Котлякова, 2006. (руск.)
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 4. — С. 172. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0.
- Словарь современных географических названий. — Екатеринбург: У-Фактория. Под общей редакцией акад. В. М. Котлякова, 2006. (руск.)
- География. Современная иллюстрированная энциклопедия. — М.: Росмэн. Под редакцией проф. А. П. Горкина, 2006. (руск.)