Свянцянскі павет (Расійская імперыя)

Свянцянскі павет
Краіна	Расійская імперыя
Уваходзіць у	Віленская губерня
Адміністрацыйны цэнтр	Швянчоніс | Свянцяны
Дата ўтварэння	1795
Насельніцтва	172,2 тыс. (1 897)
Плошча	5,2 тыс. км²

Завілейскі павет (1794—1842), Свянцянскі павет (1842—1920) — адміністрацыйная адзінка ў складзе Віленскай, Літоўскай і Літоўска-Віленскай губерняў, якая існавала ў 1795—1920 гг. Цэнтр — горад Свянцяны.

Адміністрацыйны падзел

У 1913 г. ў склад павета ўваходзіла 21 воласць:

• Аляксандраўская (цэнтр — в. Жукойні),
• Вішнеўская,
• Войстамская,
• Гадуцішская,
• Даўгелішская (цэнтр — с. Новыя Даўгелішкі),
• Дубатоўская,
• Заблоцішская,
• Занарацкая (цэнтр — в. Блізнікі),
• Кямелішская,
• Кабыльніцкая,
• Камайская,
• Кукуцішская,
• Лынгмянская,
• Лынтупская,
• Мелеганская,
• Міхайлаўская (цэнтр — застава Пяршукшта),
• Свянцянская,
• Свірская,
• Цверацкая (цэнтр — с. Папоўка),
• Шэметаўская,
• Ясеўская (цэнтр — в. Загач).

Гісторыя

Завілейскі павет у складзе Віленскай губерні Расійскай імперыі быў утвораны ў 1795 годзе на тэрыторыі, якая адышла да Расіі ў выніку 3-га падзелу Рэчы Паспалітай. У 1797 годзе павет увайшоў у склад Літоўскай губерні, у 1801 — у склад Літоўска-Віленскай (з 1840 — Віленскай). У 1842 пераназваны ў Свянцянскі павет. У 1920 годзе павет адышоў да Польскай Рэспублікі.

Насельніцтва

Паводле даных перапісу 1897 года ў павеце пражывала 172,2 тыс. чал. У тым ліку беларусы — 47,5 %; літоўцы — 33,8 %; яўрэі — 7,1 %; палякі — 6,0 %; рускія — 5,4 %. У павятовым горадзе Свянцяны пражывала 6025 чал.