Юзаф Каліноўскі: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 12:52, 15 лістапада 2008

Шаблон:Вызнч, Шаблон:Вызн2 (1 верасня 1835, Вільня — 15 лістапада 1907, кляштар у мяст. Чэрна каля Кракава, Польшча), удзельнік паўстання 1863—1864, каталіцкі рэлігійны дзеяч, мемуарыст.

Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі Адэса—Курск. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у Брэсцкай крэпасці. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню. З чэрв. 1863 узначаліў ваенную секцыю Выканаўчага аддзела Літвы. Арыштаваны 13.3.1864; асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле Іркуцкай губ. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў Іркуцку і Пярмі. Удзельнічаў у навуковых даследаваннях Сібіры. У 1873 вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у Парыж. У 1877 у Грац (Аўстрыя). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у Ордэн кармелітаў босых, прыняў манаскае імя Шаблон:Вызн2. У 1880 накіраваны ў кляштар у мяст. Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 генеральны вікарый кармелітаў босых у Галіцыі. Напісаў успаміны пра паўстанне 1863—1864; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў. Кананізаваны каталіцкай царквой 17.11.1991.

Бібліяграфія

Wspomnienia, 1835—1837. Lublin, 1965;
Споведзь / Уклад. В. Шалькевіч // Хрысціянская думка. 1994, № 2.

Шаблон:Літ

Крыніцы

[0 1] // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). / Укладальнік Л. У. Маракоў.

Версія ад 12:51, 15 лістапада 2008 правіць Maksim L. (размовы \| уклад) Бюракраты, Даглядчыкі, IP block exemptions, Адміністратары 88 991 праўка Новая старонка: {{вызнч\|1=Юзаф Андрэевіч КАЛІНОЎСКІ}} (1 верасня 1835, Вільня — 15 лістапада 1907, кляштар...		Версія ад 12:52, 15 лістапада 2008 правіць адкат Maksim L. (размовы \| уклад) Бюракраты, Даглядчыкі, IP block exemptions, Адміністратары 88 991 праўка Няма тлумачэння праўкі Наступная праўка →
Радок 1:		Радок 1:
	{{вызнч\|1=Юзаф Андрэевіч КАЛІНОЎСКІ}} ([[1 верасня]] [[1835]], [[Вільня]] — [[15 лістапада]] [[1907]], кляштар у мяст. Чэрна каля Кракава, Польшча), удзельнік [[паўстанне, 1863-1864\|паўстання 1863—1864]], каталіцкі рэлігійны дзеяч, мемуарыст.		{{вызнч\|1=Юзаф Андрэевіч КАЛІНОЎСКІ}}, {{вызн2\|1=св. Рафал}} ([[1 верасня]] [[1835]], [[Вільня]] — [[15 лістапада]] [[1907]], кляштар у мяст. Чэрна каля Кракава, Польшча), удзельнік [[паўстанне, 1863-1864\|паўстання 1863—1864]], каталіцкі рэлігійны дзеяч, мемуарыст.

	Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі [[Адэса]]—[[Курск]]. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у [[Брэсцкая крэпасць\|Брэсцкай крэпасці]]. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню. З чэрв. 1863 узначаліў ваенную секцыю Выканаўчага аддзела Літвы. Арыштаваны 13.3.1864; асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле Іркуцкай губ. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў [[Іркуцк]]у і [[Перм\|Пярмі]]. Удзельнічаў у навуковых даследаваннях [[Сібір]]ы. У 1873 вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у [[Парыж]]. У 1877 у Грац ([[Аўстрыя]]). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у [[Ордэн кармелітаў босых]], прыняў манаскае імя {{вызн2\|1=Рафал}}. У 1880 накіраваны ў кляштар у мяст. Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 генеральны вікарый кармелітаў босых у [[Галіцыя\|Галіцыі]]. Напісаў успаміны пра паўстанне 1863—1864; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў. Кананізаваны каталіцкай царквой 17.11.1991.		Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі [[Адэса]]—[[Курск]]. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у [[Брэсцкая крэпасць\|Брэсцкай крэпасці]]. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню. З чэрв. 1863 узначаліў ваенную секцыю Выканаўчага аддзела Літвы. Арыштаваны 13.3.1864; асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле Іркуцкай губ. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў [[Іркуцк]]у і [[Перм\|Пярмі]]. Удзельнічаў у навуковых даследаваннях [[Сібір]]ы. У 1873 вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у [[Парыж]]. У 1877 у Грац ([[Аўстрыя]]). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у [[Ордэн кармелітаў босых]], прыняў манаскае імя {{вызн2\|1=Рафал}}. У 1880 накіраваны ў кляштар у мяст. Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 генеральны вікарый кармелітаў босых у [[Галіцыя\|Галіцыі]]. Напісаў успаміны пра паўстанне 1863—1864; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў. Кананізаваны каталіцкай царквой 17.11.1991.