Кітайскае пісьмо: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др →Літаратура |
др →Літаратура |
||
Радок 37: | Радок 37: | ||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
* Кітайскае пісьмо // {{Крыніцы/БелЭн|8к}} С. 310. |
* Кітайскае пісьмо // {{Крыніцы/БелЭн|8к}} С. 310. |
||
* {{кніга |частка=Иероглифическая письменность |аўтар=Завьялова О.И. |спасылка частка= |загаловак=Духовная культура Китая: энциклопедия: в 5 т. |выдавецтва=Изд. фирма «Восточная литература» РАН |том=3. Литература. Язык и письменность |старонкі=656—664|месца=М. |год=2008 }} |
|||
* {{cite book | first = William G. | last = Boltz | year = 1994 | title = The origin and early development of the Chinese writing system | location = New Haven | publisher = American Oriental Society | isbn = 978-0-940490-78-9 | ref= harv }} |
* {{cite book | first = William G. | last = Boltz | year = 1994 | title = The origin and early development of the Chinese writing system | location = New Haven | publisher = American Oriental Society | isbn = 978-0-940490-78-9 | ref= harv }} |
||
* {{cite book | title = Orthography of early Chinese writing: evidence from newly excavated manuscripts | first = Imre | last = Galambos | authorlink = | location = Budapest | publisher = Eötvös Loránd University | year = 2006 | isbn = 978-963-463-811-7 | url = http://shahon.org/wp-content/uploads/2010/02/Galambos-2006-Orthography-of-early-Chinese-writing.pdf }} |
* {{cite book | title = Orthography of early Chinese writing: evidence from newly excavated manuscripts | first = Imre | last = Galambos | authorlink = | location = Budapest | publisher = Eötvös Loránd University | year = 2006 | isbn = 978-963-463-811-7 | url = http://shahon.org/wp-content/uploads/2010/02/Galambos-2006-Orthography-of-early-Chinese-writing.pdf }} |
Версія ад 21:02, 19 красавіка 2016
Кітайскае пісьмо | |
---|---|
|
|
Тып пісьма | ідэаграфічнае |
Мовы | Кітайская, японская, раней таксама в'етнамская і карэйская |
Тэрыторыя | Кітайская Народная Рэспубліка, Кітайская Рэспубліка, Японія, Сінгапур, Малайзія |
Гісторыя | |
Месца ўзнікнення | Кітай |
Стваральнік | Цан Цэ[d] |
Дата стварэння | каля 2000 года да н. э. |
Перыяд | Прыкладна з 2000 года да н. э. — дагэтуль |
Найстаражытны дакумент | цзягувэнь |
Роднасныя | Карэйскае (хангыль), японскае пісьмо |
Уласцівасці | |
Напрамак пісьма | злева направа, зверху ўніз, раней — справа налева |
Знакаў | Каля 60 тыс. |
Дыяпазон Юнікода | U+4E00…U+9FA5, U+20000…U+2A6D6 і інш. |
ISO 15924 | Hani |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Кіта́йскае пісьмо́, ці пісьмо хань (кіт. трад. 漢字, спр. 汉字, піньінь hànzì, пал. ханьцзы; в’етн.: Chữ Hán, тьы-хан) — сімвалы, якія выкарыстоўваліся ў пісьмовай кітайскай (hanzi — ханьцзы), японскай (kanji — кандзі), радзей у карэйскай (hanja — ханча), і ў в'етнамскай (hán tự — хан ты), а таксама ў іншых мовах. Кітайскія іерогліфы таксама вядомы як сінаграфы, а кітайская пісьменнасць — як сінаграфія. У кантэксце інтэрнацыяналізацыі, пісьменнасці, заснаваныя на кітайскай, называюць CJK (англ.: Chinese, Japanese, Korean) або CJKV (з дабаўленнем англ.: Vietnamese).
Узрост кітайскай пісьменнасці пастаянна ўдакладняецца. У 1962 годзе пры раскопках неалітычнага паселішча Цзяху на рацэ Хуанхэ былі выяўлены надпісы на панцырах чарапах, якія нагадваюць па напісанні найстаражытнейшыя кітайскія іерогліфы. Піктаграмы адносяць да 4 тысячагоддзя да н.э., гэта значыць што яны старажытнейшыя за шумерскую пісьменнасць[1]. Ранейшы вядомы даследчык кітайскай пісьменнасці Тан Лань выказваў здагадку, што кітайская іерогліфіка ўзнікла дзесьці 4—5 тысячагоддзяў назад[2].
Кітайскую пісьменнасць звычайна называюць іерагліфічнай або ідэаграфічнай. Яна карэнным чынам адрозніваецца ад алфавітнай тым, што кожны знак акрамя гукавога (фанетычнага) значэння мае яшчэ і нейкае сэнсавае значэнне[крыніца?]. Кітайскае пісьмо, як і ўвогуле большасць іерагліфічных пісьменнасцей, адметнае велізарнай колькасцю знакаў. У слоўніку Кансі налічваецца каля 47035 кітайскіх іерогліфаў, хоць большасць з іх рэдка ўжываецца і ў звычайных сучасных тэкстах амаль не сустракаецца. Такія рэдкаўжывальныя знакі назапашваліся на працягу гісторыі і ў свой час абазначалі рэчы і паняцці, якія пасля выйшлі з ужытку. Лічыцца, што для таго, каб разумець сучасныя кітайскія тэксты, дастаткова ведаць 3000-4000 найбольш ужывальных іерогліфаў.[3]
Зноскі
- ↑ Самые древние письмена давали прямую связь с небесами — Грани. Ру
- ↑ Софронов М. В., Китайское языкознание в 50-80-хх гг.// Новое в зарубежной лингвистике, вып. XXII, Языкознание в Китае, М., 1989.
- ↑ Norman, Jerry (2005). «Chinese Writing: Transitions and Transformations». От 2006-12-11
Літаратура
- Кітайскае пісьмо // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. С. 310.
- Завьялова О.И. Иероглифическая письменность // Духовная культура Китая: энциклопедия: в 5 т.. — М.: Изд. фирма «Восточная литература» РАН, 2008. — Т. 3. Литература. Язык и письменность. — С. 656—664.
- Boltz, William G. (1994). The origin and early development of the Chinese writing system. New Haven: American Oriental Society. ISBN 978-0-940490-78-9.
{{cite book}}
: Няправільны|ref=harv
(даведка) - Galambos, Imre (2006). Orthography of early Chinese writing: evidence from newly excavated manuscripts (PDF). Budapest: Eötvös Loránd University. ISBN 978-963-463-811-7.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Кітайскае пісьмо
- Найбольш ужывальныя кітайскія іерогліфы (англ.)
- Кітайскі слоўнік з сістэмай распазнавання знакаў, напісаных ад рукі