Сяргей Піліпавіч Нікалаеў: Розніца паміж версіямі

Сяргей Піліпавіч Нікалаеў
Сяргей Піліпавіч Нікалаеў
Дата нараджэння	13 ліпеня 1889
Месца нараджэння	Масква, Расійская імперыя
Дата смерці	26 чэрвеня 1973 (83 гады)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі;
Грамадзянства	СССР
Род дзейнасці	мастак
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь;
Жанр	сцэнаграфія
Вучоба	Строганаўскае мастацкае вучылішча (1912)
Уплыў	Канстанцін Каровін
Прэміі
Узнагароды	Дзяржаўная прэмія СССР (1950),; Заслужаны артыст Расіі (1932),; Народны мастак БССР (1949)

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 22:12, 5 чэрвеня 2016

Сяргей Піліпавіч Нікала́еў (13 ліпеня 1889, Масква — 26 чэрвеня 1973) — расійскі і беларускі тэатральны мастак. Заслужаны артыст Расіі (1932). Народны мастак Беларусі (1949). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1950).

Біяграфія

Скончыў у 1912 годзе Строганаўскае мастацкае вучылішча ў Маскве, вучань Канстанціна Каровіна. У 1910—1917 гадах працаваў у тэатрах Масквы, у 1938—1959 гадах у Дзяржаўным тэатры оперы і балета Беларусі.

Творчасць

Яго дэкарацыі адметныя высокім жывапісным майстэрствам, арганічным адзінствам музычных і зрокавых вобразаў, выразнасцю пабудовы сцэнічнай прасторы, глыбокім веданнем перспектывы. У Вялікім тэатры ў Маскве аформіў дэкарацыі да оперы «Дэман» Артура Рубінштэйна (1936).

У дэкарацыях да беларускіх нацыянальных спектакляў выявіў веданне народнай архітэктуры і нацыянальнага касцюма. Сэнсавую і эмацыйную нагрузку атрымаў сцэнічны пейзаж, які стаў арганічным звяном падзей у операх «У пушчах Палесся» (1939), «Надзея Дурава» (1956) Анатоля Багатырова, «Алеся» (1944) і «Дзяўчына з Палесся» (1953) Яўгена Цікоцкага, «Кастусь Каліноўскі» Дзмітрыя Лукаса (1947), балетах «Князь-возера» (1949), «Палымяныя сэрцы» (1955) Васіля Залатарова.

Дэкарацыям да спектакляў рускай класікі уласцівы гарманічнае ўзаемадзеянне колеру з характарам вобразаў, гістарычныя дакладнасць: оперы «Царская нявеста» (1938), «Садко» (1957) Мікалая Рымскага-Корсакава, «Пікавая дама» (1941, 1948), «Чаравічкі» (1949), «Мазепа» (1952) Пятра Чайкоўскага, «Дуброўскі» Эдуарда Напраўніка (1948), «Князь Ігар» Аляксандра Барадзіна (1949), «Іван Сусанін» Міхаіла Глінкі (1950), «Барыс Гадуноў» Мадэста Мусаргскага (1954). Маштабнасцю вобразаў і лірызмам вызначаюцца дэкарацыі да балетаў «Лебядзінае возера» (1948), «Спячая прыгажуня» (1954) Пятра Чайкоўскага, «Канёк-Гарбунок» Цэзара Пуні (1949).

Аформіў дэкарацыі да опер і балетаў «Чыа-Чыа-сан» Джакама Пучыні (1940, 1945), «Марная засцярога (руск.) (бел.» П. Л. Гертэля (1943), «Кармэн» Жоржа Бізэ (1945), «Травіята» (1946), «Рыгалета» (1948) Джузэпэ Вердзі, «Фаўст» Шарля Гуно (1950), «Эсмеральда» Цэзара Пуні, «Ціхі Дон (руск.) (бел.» Івана Дзяржынскага, «Марозка» Міхаіла Красева (усе 1951), «Аіда» (1953, 1970) Джузэпэ Вердзі.

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).
Карнач П. А. С. Ф. Нікалаеў. Мн., 1970.

@@ Радок 34: / Радок 34: @@
 У дэкарацыях да беларускіх нацыянальных спектакляў выявіў веданне [[Народнае дойлідства Беларусі|народнай архітэктуры]] і [[беларускі нацыянальны касцюм|нацыянальнага касцюма]]. [[Сэнс]]авую і [[Эмоцыя|эмацыйную]] нагрузку атрымаў сцэнічны [[пейзаж]], які стаў арганічным звяном падзей у [[опера]]х «[[У пушчах Палесся]]» ([[1939]]), «[[Надзея Дурава, опера|Надзея Дурава]]» ([[1956]]) [[Анатоль Васільевіч Багатыроў|Анатоля Багатырова]], «[[Алеся, опера|Алеся]]» ([[1944]]) і «[[Дзяўчына з Палесся, опера|Дзяўчына з Палесся]]» (1953) [[Яўген Карлавіч Цікоцкі|Яўгена Цікоцкага]], «[[Кастусь Каліноўскі, опера|Кастусь Каліноўскі]]» [[Дзмітрый Аляксандравіч Лукас|Дзмітрыя Лукаса]] ([[1947]]), [[балет]]ах «[[Князь-возера, балет|Князь-возера]]» ([[1949]]), «[[Палымяныя сэрцы, балет|Палымяныя сэрцы]]» ([[1955]]) [[Васіль Андрэевіч Залатароў|Васіля Залатарова]].
-[[Дэкарацыя]]м да спектакляў рускай класікі уласцівы гарманічнае ўзаемадзеянне [[колер]]у з характарам вобразаў, гістарычныя дакладнасць: оперы «[[Царская нявеста, опера|Царская нявеста]]» ([[1938]]), «[[Садко, опера|Садко]]» ([[1957]]) [[Мікалай Андрэевіч Рымскі-Корсакаў|Мікалая Рымскага-Корсакава]], «[[Пікавая дама, опера|Пікавая дама]]» ([[1941]], [[1948]]), «[[Чаравічкі, опера|Чаравічкі]]» ([[1949]]), «[[Мазепа, опера|Мазепа]]» ([[1952]]) [[Пётр Ільіч Чайкоўскі|Пятра Чайкоўскага]], «[[Дуброўскі, опера|Дуброўскі]]» [[:ru:Направник, Эдуард Францевич|Эдуарда Напраўніка]] ([[1948]]), «[[Князь Ігар, опера|Князь Ігар]]» [[Аляксандр Парфіравіч Барадзін|Аляксандра Барадзіна]] ([[1949]]), «[[Іван Сусанін, опера|Іван Сусанін]]» [[Міхаіл Іванавіч Глінка|Міхаіла Глінкі]] ([[1950]]), «[[Барыс Гадуноў, опера|Барыс Гадуноў]]» [[Мадэст Пятровіч Мусаргскі|Мадэста Мусаргскага]] ([[1954]]). Маштабнасцю вобразаў і [[лірызм]]ам вызначаюцца дэкарацыі да балетаў «[[Лебядзінае возера, балет|Лебядзінае возера]]» ([[1948]]), «[[Спячая прыгажуня, балет|Спячая прыгажуня]]» (1954) [[Чайкоўскі|ПятраЧайкоўскага]], «[[Канёк-Гарбунок, балет|Канёк-Гарбунок]]» [[Цэзар Пуні|Цэзара Пуні]] ([[1949]]).
+[[Дэкарацыя]]м да спектакляў рускай класікі уласцівы гарманічнае ўзаемадзеянне [[колер]]у з характарам вобразаў, гістарычныя дакладнасць: оперы «[[Царская нявеста, опера|Царская нявеста]]» ([[1938]]), «[[Садко, опера|Садко]]» ([[1957]]) [[Мікалай Андрэевіч Рымскі-Корсакаў|Мікалая Рымскага-Корсакава]], «[[Пікавая дама, опера|Пікавая дама]]» ([[1941]], [[1948]]), «[[Чаравічкі, опера|Чаравічкі]]» ([[1949]]), «[[Мазепа, опера|Мазепа]]» ([[1952]]) [[Пётр Ільіч Чайкоўскі|Пятра Чайкоўскага]], «[[Дуброўскі, опера|Дуброўскі]]» [[:ru:Направник, Эдуард Францевич|Эдуарда Напраўніка]] ([[1948]]), «[[Князь Ігар, опера|Князь Ігар]]» [[Аляксандр Парфіравіч Барадзін|Аляксандра Барадзіна]] ([[1949]]), «[[Іван Сусанін, опера|Іван Сусанін]]» [[Міхаіл Іванавіч Глінка|Міхаіла Глінкі]] ([[1950]]), «[[Барыс Гадуноў, опера|Барыс Гадуноў]]» [[Мадэст Пятровіч Мусаргскі|Мадэста Мусаргскага]] ([[1954]]). Маштабнасцю вобразаў і [[лірызм]]ам вызначаюцца дэкарацыі да балетаў «[[Лебядзінае возера, балет|Лебядзінае возера]]» ([[1948]]), «[[Спячая прыгажуня, балет|Спячая прыгажуня]]» (1954) [[Чайкоўскі|Пятра Чайкоўскага]], «[[Канёк-Гарбунок, балет|Канёк-Гарбунок]]» [[Цэзар Пуні|Цэзара Пуні]] ([[1949]]).
 Аформіў дэкарацыі да опер і балетаў «[[Чыа-Чыа-сан]]» [[Джакама Пучыні]] ([[1940]], [[1945]]), «{{нп3|Марная засцярога||ru|Тщетная предосторожность}}» [[Петэр Людвік Гертэль|П. Л. Гертэля]] ([[1943]]), «[[Кармэн, опера|Кармэн]]» [[Жорж Бізэ|Жоржа Бізэ]] ([[1945]]), «[[Травіята]]» (1946), «[[Рыгалета]]» (1948) [[Джузэпэ Вердзі]], «[[Фаўст, опера|Фаўст]]» [[Шарль Франсуа Гуно|Шарля Гуно]] ([[1950]]), «[[Эсмеральда, балет|Эсмеральда]]» [[Цэзар Пуні|Цэзара Пуні]], «{{нп3|Ціхі Дон, опера|Ціхі Дон|ru|Тихий Дон (опера)}}» [[:ru:Дзержинский, Иван Иванович|Івана Дзяржынскага]], «[[Марозка, опера|Марозка]]» [[:ru:Красев, Михаил Иванович|Міхаіла Красева]] (усе [[1951]]), «[[Аіда]]» ([[1953]], [[1970]]) [[Джузэпэ Вердзі]].