Лунінец: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Няма тлумачэння праўкі
Радок 40: Радок 40:
}}
}}
'''Лу́нінец''' ([[Інструкцыя па транслітарацыі (2007)|афіц. транс.]]: ''Luniniec'') — горад у [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобласці]] [[Беларусь|Беларусі]], адміністрацыйны цэнтр [[Лунінецкі раён|Лунінецкага раёна]]. Вузел чыгунак на [[Брэст]], [[Гомель]], [[Баранавічы]], [[Сарны]] і аўтадарог. У 240 км да ўсходу ад Брэста. Насельніцтва 24&nbsp;412 чалавек (2016)<ref name="2016-Estimate"/>.
'''Лу́нінец''' ([[Інструкцыя па транслітарацыі (2007)|афіц. транс.]]: ''Luniniec'') — горад у [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобласці]] [[Беларусь|Беларусі]], адміністрацыйны цэнтр [[Лунінецкі раён|Лунінецкага раёна]]. Вузел чыгунак на [[Брэст]], [[Гомель]], [[Баранавічы]], [[Сарны]] і аўтадарог. У 240 км да ўсходу ад Брэста. Насельніцтва 24&nbsp;412 чалавек (2016)<ref name="2016-Estimate"/>.

{{змест злева}}


== Гісторыя ==
== Гісторыя ==
Вядомы з 1449 пад назвай '''Малы Лулін''', шляхецкае ўладанне. З 1471 сяло '''Лулінец''' маёнтка [[Ішкалдзь]], належала Неміровічам. У 1552 удава Я. П. Неміровіча Ганна Сапежанка перадала сяло свайму пасынку полацкаму ваяводзе [[Станіслаў Станіслававіч Давойна|С. С. Давойне]]. Потым сяло належала Друцкім-Любецкім, Граўжышскім, Кунцэвічам, Долматам. З 1561 сяло завецца '''Лунінец'''. З 1588 у Наваградскім павеце [[ВКЛ]], 484 жыхара, 74 дома, [[вінакурня]]. У [[1622]] г. Канстанцін Долмат падарыў Лунінец разам з сялянамі Дятлавіцкаму мужчынскаму манастыру.
Вядомы з [[1449]] пад назвай '''Малы Лулін''', шляхецкае ўладанне. З [[1471]] года сяло '''Лулінец''' маёнтка [[Ішкалдзь]], належала [[Неміровічы|Неміровіч]]ам. У [[1552]] удава [[Я. П. Неміровіч]]а [[Ганна Сапяжанка]] перадала сяло свайму пасынку [[Полацкі ваявода|полацкаму ваяводз]]е [[Станіслаў Станіслававіч Давойна|С. С. Давойне]]. Потым сяло належала [[Друцкія-Любецкія|Друцкім-Любецкі]]м, Граўжышскім, [[Кунцэвічы|Кунцэвіч]]ам, Долматам. З [[1561]] года сяло завецца '''Лунінец'''. З [[1588]] года ў [[Новагародскі павет|Новагародскім паве]]це [[ВКЛ|Вялікага Княства Літоўскага]], 484 жыхары, 74 домы, [[вінакурня]]. У [[1622]] годзе Канстанцін Долмат падарыў Лунінец разам з сялянамі Дзятлавіцкаму мужчынскаму манастыру.


Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у складзе Расійскай імперыі. У 1842 маёнткі манастыра былі перададзеныя ў казну, а жыхары пераведзеныя ў катэгорыю дзяржаўных сялян. Развіццю Лунінца спрыяла будаўніцтва [[Палескія чыгункі|Палескіх чыгунак]]. З лістапада 1911 па люты 1912 тут жыў і працаваў [[Я. Колас]]. З 1921 у складзе Польшчы, горад, цэнтр павета. З 1939 у [[БССР]], з 1940 — цэнтр раёна. У гады Вялікай Айчыннай вайны ў Лунінцы і раёне акупанты знішчылі 16,6 тыс. чалавек, вывезлі ў Германію 2,3 тыс. чалавек.
Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у складзе Расійскай імперыі. У 1842 маёнткі манастыра былі перададзеныя ў казну, а жыхары пераведзеныя ў катэгорыю дзяржаўных сялян. Развіццю Лунінца спрыяла будаўніцтва [[Палескія чыгункі|Палескіх чыгунак]]. З лістапада 1911 па люты 1912 тут жыў і працаваў [[Я. Колас]]. З 1921 у складзе Польшчы, горад, цэнтр павета. З 1939 у [[БССР]], з 1940 — цэнтр раёна. У гады Вялікай Айчыннай вайны ў Лунінцы і раёне акупанты знішчылі 16,6 тыс. чалавек, вывезлі ў Германію 2,3 тыс. чалавек.

Версія ад 14:12, 23 чэрвеня 2016

Горад
Лунінец
Чыгуначны вакзал
Чыгуначны вакзал
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна
Вобласць
Раён
Каардынаты
Першая згадка
1449
Горад з
Плошча
  • 55 км²
Вышыня цэнтра
139 м[1]
Насельніцтва
24 412 чалавек[2] (2016)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1647
Паштовы індэкс
225642 (43,44)
Аўтамабільны код
1
СААТА
1247501000
Афіцыйны сайт
luninets.info  (руск.)
Лунінец на карце Беларусі ±
Лунінец (Беларусь)
Лунінец
Лунінец (Брэсцкая вобласць)
Лунінец

Лу́нінец (афіц. транс.: Luniniec) — горад у Брэсцкай вобласці Беларусі, адміністрацыйны цэнтр Лунінецкага раёна. Вузел чыгунак на Брэст, Гомель, Баранавічы, Сарны і аўтадарог. У 240 км да ўсходу ад Брэста. Насельніцтва 24 412 чалавек (2016)[2].

Гісторыя

Вядомы з 1449 пад назвай Малы Лулін, шляхецкае ўладанне. З 1471 года сяло Лулінец маёнтка Ішкалдзь, належала Неміровічам. У 1552 удава Я. П. Неміровіча Ганна Сапяжанка перадала сяло свайму пасынку полацкаму ваяводзе С. С. Давойне. Потым сяло належала Друцкім-Любецкім, Граўжышскім, Кунцэвічам, Долматам. З 1561 года сяло завецца Лунінец. З 1588 года ў Новагародскім павеце Вялікага Княства Літоўскага, 484 жыхары, 74 домы, вінакурня. У 1622 годзе Канстанцін Долмат падарыў Лунінец разам з сялянамі Дзятлавіцкаму мужчынскаму манастыру.

Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у складзе Расійскай імперыі. У 1842 маёнткі манастыра былі перададзеныя ў казну, а жыхары пераведзеныя ў катэгорыю дзяржаўных сялян. Развіццю Лунінца спрыяла будаўніцтва Палескіх чыгунак. З лістапада 1911 па люты 1912 тут жыў і працаваў Я. Колас. З 1921 у складзе Польшчы, горад, цэнтр павета. З 1939 у БССР, з 1940 — цэнтр раёна. У гады Вялікай Айчыннай вайны ў Лунінцы і раёне акупанты знішчылі 16,6 тыс. чалавек, вывезлі ў Германію 2,3 тыс. чалавек.

Насельніцтва

Эканоміка

Прадпрыемствы машынабудавання, будаўнічых матэрыялаў, дрэваапрацоўчай і харчовай прамысловасці. Гасцініца «Юбілейная».

  • РУВП «Лунінецкі рамонтна-механічны завод»
  • Філіял «Нарыхтоўча-вытворчы камбінат „Палессе“» Лунінецкага раённага спажывецкага таварыства
  • ААТ «Лунінецкі малочны завод»
  • ААТ «Лунінецлес»
  • Філіял «Лунінецкі хлебазавод» РУВП «Брэстхлебпрам»

Культура

Лунінецкі краязнаўчы музей.

СМІ

Славутасці

Касцёл Святога Іосіфа
Свята-Крыжаўзвіжанская царква

Страчаная спадчына

  • Сінагога.

Вядомыя асобы

Файл:Лунінец. Былая казарма (цяпер бібліятэка) і помнік Калінковічу (02).jpg
Помнік М. М. Калінковічу насупраць Цэнтральнай бібліятэкі

Гл. таксама

Зноскі

  1. ↑ GeoNames — 2005. Праверана 9 ліпеня 2017.
  2. ↑ а б в Численность населения на 1 января 2016 г. и среднегодовая численность населения за 2015 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа. (руск.)
  3. ↑ Статистический бюллетень «Численность населения на 1 января 2015 г. и среднегодовая численность населения за 2014 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа».

Літаратура

  • Беларуская энцыклапедыя. Т. 9. — Мн., 1999.
  • Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. Т. 4. — Мн., 1997.
  • Белорусская ССР: крат. энцикл. Т. 1. — Мн., 1979.

Спасылкі

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Лунінец&oldid=2349029"