Цыкута ядавітая: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
абнаўленне звестак, дапаўненне, вікіфікацыя
Няма тлумачэння праўкі
Радок 19: Радок 19:
|tpl = kew-2720775
|tpl = kew-2720775
}}
}}
'''Цыкута ядавітая''', таксама '''Віхаг шалей''' (Cicúta virósa) — род раслін з роду {{bt-bellat|Цыкута|Cicuta}}
'''Цыкута ядавітая''', народная назва '''вяха, шалей''' (Cicúta virósa) — [[Від, біялогія|від]] раслін з роду {{bt-bellat|Цыкута|Cicuta}}


== Апісанне ==
== Апісанне ==

Версія ад 21:02, 18 ліпеня 2016

Цыкута ядавітая
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Cicuta virosa L.


Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  182155
NCBI  48109
EOL  596818
GRIN  t:404335
IPNI  77255-3
TPL  kew-2720775

Цыкута ядавітая, народная назва вяха, шалей (Cicúta virósa) — від раслін з роду Цыкута (Cicuta)

Апісанне

Цыкута — адна з самых атрутных раслін. Ядавітай з'яўляецца ўся расліна, але асабліва карэнішча. Цыкута прываблівае сваім прыемным маркоўным пахам і карэнішчам, якое па смаку нагадвае бручку або рэдзьку. 100—200 г карэнішча дастаткова, каб забіць карову, а 50-100 г забіваюць авечку. З насення і карэнішча здабываюць цыкутны алей, або цыкутол. Цыкутол лічыцца атрутным, у смале кораня змяшчаецца цыкутаксін, найбольш ядавіты пачатак расліны, ужо праз некалькі хвілін пасля прыёму ўнутр яд выклікае млоснасць, ваніты і колікі у ніжняй частцы жывата, за якімі могуць рушыць услед галавакружэнне, хісткая хада, пена з рота. Зрэнкі пашыраныя, эпілептоідныя прыпадкі і курчы могуць скончыцца паралічам і смерцю. Дапамога пры атручванні — неадкладнае прамыванне страўніка воднай сумессю актываванага вугалю з танінам.

Раней лічылася, што Сакрат быў пакараны прыняццем соку цыкуты, аднак у цяперашні час мяркуюць больш верагодным, што Сакрат прыняў напой на аснове балігалову плямістага (Conium maculatum). Расце цыкута ля вады: на рэках, балотах, ручаях.

Цвіце ў другой палове лета (ліпень-жнівень).

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».