Зборная Швейцарыі па футболе

Швейцарыя
Мянушкі	Nati (скарачэнне ад National Team — Нацыянальная каманда)
Канфедэрацыя	УЕФА (Еўропа)
Федэрацыя	Швейцарская футбольная асацыяцыя
Галоўны трэнер	Уладзімір Петкавіч
Капітан	Штэфан Ліхтштайнер
Найбольшая колькасць гульняў	Хайнц Герман (118)
Найлепшы бамбардзір	Аляксандр Фрай (42)
Хатні стадыён	Санкт-Якаб Парк
Код ФІФА	SUI
Асноўная форма Рэзервовая форма
Рэйтынг ФІФА
Дзеючы	8 ▲3 (23 лістапада 2017)
Найвышэйшы	3 (жнівень 1993)
Найніжэйшы	83 (снежань 1998)
Першая гульня
Францыя 1:0 Швейцарыя  (Парыж, Францыя; 12 лютага 1905)
Самая буйная перамога
Швейцарыя 9:0 Літва  (Парыж, Францыя; 25 мая 1924)
Самае буйное паражэнне
Швейцарыя 0:9 Англія (аматары) (Базель, Швейцарыя; 20 мая, 1909)  Венгрыя 9:0 Швейцарыя  (Будапешт, Венгрыя; 29 кастрычніка, 1911)
Чэмпіянат свету
Колькасць удзелаў	10 (Упершыню 1934)
Найлепшы вынік	Чвэрцьфінал (1934, 1938, 1954)
Чэмпіянат Еўропы
Колькасць удзелаў	4 (Упершыню 1996)
Найлепшы вынік	1/8 фінала (2016)

Спартыўныя ўзнагароды
Алімпійскія гульні
Серабро	Парыж 1924	мужчыны

Зборная Швейцарыі па футболе (ням.: Schweizer Fussballnationalmannschaft, фр.: L'équipe de Suisse de football, італ.: Nazionale di calcio della Svizzera, нефармальная мянушка Nati) — нацыянальная футбольная каманда Швейцарыі, якая знаходзіцца пад кіраваннем Швейцарскай футбольнай асацыяцыі і прадстаўляе краіну на міжнародных спаборніцтвах.

Свой першы міжнародны матч зборная Швейцарыі згуляла ў 1905 годзе супраць зборнай Францыі і прайграла ў ім з лікам 0:1. Найвышэйшым поспехам у яе гісторыі было заваёва сярэбраных медалёў на Алімпіядзе 1924 года ў Парыжы і перамога ў юніёрскім (да 17 гадоў) чэмпіянаце свету 2002 года. У перыяд 1930-1960-х гадоў у станаўленні зборнай і ў швейцарскім футболе ў цэлым вызначальную ролю гуляў аўстрыйскі трэнер Карл Рапан, які вынайшаў тактычную схему verrou (правобраз будучага катэнача) і кіраваў зборнай падчас фінальных розыгрышаў трох сусветных чэмпіянатаў (1934, 1938 і 1954; апошні праходзіў у самой Швейцарыі). У 1960-х гадах у гісторыі зборнай Швейцарыі пачаўся перыяд няўдач, які працягваўся амаль 30 гадоў. Толькі ў пачатку 1990-х гадоў англійскаму трэнеру Рою Ходжсану атрымалася вярнуць Швейцарыю ў эліту сусветнага футбола, вывеўшы яе ў фінальную частку чэмпіянату свету 1994 і чэмпіянату Еўропы 1996. Пад кіраўніцтвам Якаба Куна, папярэдніка Хіцфельда, каманда дасягала фінальнай стадыі чэмпіянату Еўропы 2004 і чэмпіянату свету 2006; на гэтым сусветным першынстве яна змагла выйсці з групы і ў 1/8 фіналу прайграла зборнай Украіны па выніках серыі пасляматчавых пенальці (0:0 у асноўны і дадатковы час). Швейцарыя выбыла са спаборніцтваў, не прапусціўшы ні ў адным матчы ніводнага мяча ў асноўны час, што ў гісторыі чэмпіянатаў свету здараецца не так часта.

Улетку 2008 гады Швейцарыя (разам з Аўстрыяй) прымала чэмпіянат Еўропы 2008. У хатнім чэмпіянаце швейцарцы занялі апошняе месца ў групе, здолеўшы, аднак, перамагчы зборную Партугаліі.

Спасылкі

• Афіцыйны сайт Швейцарскага футбольнага саюза
• Відэа кінахронікі пра матч Швейцарыя — Германія (24.4.1941, Берн)