Пінская і Лунінецкая епархія: Розніца паміж версіямі

Пінская епархія
Пінская епархія
	Свята-Варварынскі кафедральны сабор г. Пінск
Агульныя звесткі
Краіна	Беларусь
Епархіяльны цэнтр	Пінск
Заснавана	1328, 1989
Кіраванне
Кіруючы архірэй	архіепіскап Пінскі і Лунінецкі Стэфан (Корзун) (з 4 сакавіка 1990)
Кафедральны храм	Свята-Варварынскі сабор (Пінск)
Статыстыка
Благачынняў	8
Прыходаў	176 (2012)
Храмаў	193 (2012)
Святароў	174 (2012)
Сайт	pinskeparh.by
Карта
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 23:01, 11 лістапада 2016

Гэты артыкул прысвечаны Пінскай і Лунінецкай епархіі РПЦ. Пра каталіцкую епархію з цэнтрам у Пінску глядзіце ў артыкуле Пінская дыяцэзія

Пінская епархія — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка Рускай Праваслаўнай Царквы ў Беларусі. Заснаваная ў 1328, адноўленая 6 ліпеня 1989. Аб'ядноўвае прыходы і манастыр на тэрыторыі Баранавіцкага, Ганцавіцкага, Іванаўскага, Івацэвіцкага, Лунінецкага, Ляхавіцкага, Пінскага і Столінскага раёнаў Брэсцкай вобласці.

Гісторыя

3 канца 10 — пачатака 11 стагоддзя тэрыторыя епархіі ўваходзіда ў склад Тураўскай праваслаўнай епархіі ў падпарадкаванні Кіеўскай мітраполіі. У 1241 кафедра перанесена ў Пінск, што лічыцца пачаткам дзейнасці Пінскай праваслаўнай епархіі. У 14 ст. епархія тройчы знаходзілася ў юрысдыкцыі Галіцкай мітраполіі, пасля яе скасавання — зноў y Кіеўскай. У 1595—1795 пінскай кафедрай валодалі уніяты, аднак y 1620—32 Пінская праваслаўная епархія адраджалася і існавала адначасова з уніяцкай. У 1795—1839 уніяцкія прыходы епархіі аб’ядналіся з праваслаўнай царквой і іх тэрыторыя была ўключана ў склад Мінскай праваслаўнай епархіі.

У 1920 епархія адноўлена, y 1922—39 знаходзілася ў складзе Польскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы.

У 1941 на пінскую кафедру быў прызначаны епіскап Маскоўскага патрыярхату, аднак з-за ваеных дзеянняў ён не змог кіраваць епархіяй. У 1942—44 епархія знаходзілася ў падпарадкаванні Украінскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы; y 1944 вернута ў юрысдыкдыю Маскоўскага патрыярхату.

У 1839—40 і 1980—90 тытул «епіскап пінскі» насілі вікарыі Мінскай епархіі. У 1990 дзейнасць Пінскай праваслаўнай епархіі адноўлена ў складзе Беларускай праваслаўнай царквы, яе тэрыторыя ахоплівае 8 адміністрацыйных раёнаў Брэсцкай вобласці: Пінскі, Баранавіцкі, Ганцавіцкі, Іванаўскі, Івацэвіцкі, Луні нецкі, Ляхавіцкі, Столінскі.

На канец 1999 y епархіі 147 прыходаў, 34 капліцы, 128 святароў, 5 дыяканаў, Пінскі Варварынскі манастыр (адноўледы з 1993).

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Пінская епархія (руск.). Патрыярхія.ru. Праверана 2014-02-8.

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-11-0198-2 (т. 12), ISBN 985-11-0035-8.
Пінская епархія // Беларускі праваслаўны каляндар, 2000. Мн., 1999.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Пінская і Лунінецкая епархія
Інфармацыя на сайце Беларускага экзархата

Шаблон:Orthodox-christianity-stub

[Патрыярхія.ru-1] а ^б ^в ^г Пінская епархія (руск.). Патрыярхія.ru. Праверана 2014-02-8.

[1]

@@ Радок 31: / Радок 31: @@
 '''Пінская епархія''' — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка [[Руская Праваслаўная Царква|Рускай Праваслаўнай Царквы]] ў [[Беларусь|Беларусі]]. Заснаваная ў [[1328]], адноўленая [[6 ліпеня]] [[1989]]. Аб'ядноўвае прыходы і манастыр на тэрыторыі [[Баранавіцкі раён|Баранавіцкага]], [[Ганцавіцкі раён|Ганцавіцкага]], [[Іванаўскі раён|Іванаўскага]], [[Івацэвіцкі раён|Івацэвіцкага]], [[Лунінецкі раён|Лунінецкага]], [[Ляхавіцкі раён|Ляхавіцкага]], [[Пінскі раён|Пінскага]] і [[Столінскі раён|Столінскага]] раёнаў [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобласці]].
 == Гісторыя ==
-канца 10 — пачатака 11 стагоддзя тэрыторыя епархіі ўваходзіда ў склад Тураўскай праваслаўнай епархіі ў падпарадкаванні Кіеўскай мітраполіі. У 1241 кафедра перанесена ў Пінск, што лічыцца пачаткам дзейнасці Пінскай праваслаўнай епархіі. У 14 ст. епархія тройчы знаходзілася ў юрысдыкцыі Галіцкай мітраполіі, пасля яе скасавання — зноў y Кіеўскай. У 1595—1795 пінскай кафедрай валодалі уніяты, аднак y 1620—32 Пінская праваслаўная епархія адраджалася і існавала адначасова з уніяцкай. У 1795—1839 уніяцкія прыходы епархіі аб’ядналіся з праваслаўнай царквой і іх тэрыторыя была ўключана ў склад Мінскай праваслаўнай епархіі. У 1920 епархія адноўлена, y 1922—39 знаходзілася ў складзе Польскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы. У 1941 на пінскую кафедру быў прызначаны епіскап Маскоўскага патрыярхату, аднак з-за ваеных дзеянняў ён не змог кіраваць епархіяй. У 1942—44 епархія знаходзілася ў падпарадкаванні Украінскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы; y 1944 вернута ў юрысдыкдыю Маскоўскага патрыярхату. У 1839—40 і 1980—90 тытул «епіскап пінскі» насілі вікарыі Мінскай епархіі. У 1990 дзейнасць Пінскай праваслаўнай епархіі адноўлена ў складзе Беларускай праваслаўнай царквы, яе тэры ахоплівае 8 адміністрацыйных раёнаў Брэсцкай вобласці: Пінскі, Баранавіцкі, Ганцавіцкі, Іванаўскі, Івацэвіцкі, Луні нецкі, Ляхавіцкі, Столінскі. На канец 1999 y епархіі 147 прыходаў, 34 капліцы, 128 святароў, 5 дыяканаў, Пінскі Варварынскі манастыр (адноўледы з 1993).
+канца 10 — пачатака 11 стагоддзя тэрыторыя епархіі ўваходзіда ў склад Тураўскай праваслаўнай епархіі ў падпарадкаванні Кіеўскай мітраполіі. У 1241 кафедра перанесена ў Пінск, што лічыцца пачаткам дзейнасці Пінскай праваслаўнай епархіі. У 14 ст. епархія тройчы знаходзілася ў юрысдыкцыі Галіцкай мітраполіі, пасля яе скасавання — зноў y Кіеўскай. У 1595—1795 пінскай кафедрай валодалі уніяты, аднак y 1620—32 Пінская праваслаўная епархія адраджалася і існавала адначасова з уніяцкай. У 1795—1839 уніяцкія прыходы епархіі аб’ядналіся з праваслаўнай царквой і іх тэрыторыя была ўключана ў склад Мінскай праваслаўнай епархіі.
+У 1920 епархія адноўлена, y 1922—39 знаходзілася ў складзе Польскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы.
+У 1941 на пінскую кафедру быў прызначаны епіскап Маскоўскага патрыярхату, аднак з-за ваеных дзеянняў ён не змог кіраваць епархіяй. У 1942—44 епархія знаходзілася ў падпарадкаванні Украінскай аўтакефальнай праваслаўнай царквы; y 1944 вернута ў юрысдыкдыю Маскоўскага патрыярхату.
+У 1839—40 і 1980—90 тытул «епіскап пінскі» насілі вікарыі Мінскай епархіі. У 1990 дзейнасць Пінскай праваслаўнай епархіі адноўлена ў складзе Беларускай праваслаўнай царквы, яе тэрыторыя ахоплівае 8 адміністрацыйных раёнаў Брэсцкай вобласці: Пінскі, Баранавіцкі, Ганцавіцкі, Іванаўскі, Івацэвіцкі, Луні нецкі, Ляхавіцкі, Столінскі.
+На канец 1999 y епархіі 147 прыходаў, 34 капліцы, 128 святароў, 5 дыяканаў, Пінскі Варварынскі манастыр (адноўледы з 1993).
 {{зноскі}}
 == Літаратура ==
 * Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-11-0198-2 (т. 12), ISBN 985-11-0035-8.