Атык: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др Bot: Migrating 16 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q758057 (translate me) |
дапаўненне |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Image:Attic A-160 (PSF).png|thumb|Атык]] |
[[Image:Attic A-160 (PSF).png|thumb|Атык]] |
||
'''Атык''' (ад {{lang-grc|ἀττικός}}) — сценка пад [[карніз]]ам, якая завяршае [[будынак]] і мае дэкаратыўнае значэнне. Часам адпавядае невысокаму паверху (т.зв.атыкавы паверх). Узнік у архітэктуры Старажытнай Грэцыі, пашыраны ў Старажытным Рыме ў выглядзе высокай сценкі, якая завяршала [[трыўмфальная арка|трыўмфальную арку]] і афармлялася [[рэльеф]]амі або надпісамі. Выкарыстоўваўся ў [[гатычная архітэктура|архітэктуры готыкі]], найбольш шырока — у [[архітэктура Адраджэння|архітэктуры Адраджэння]], барока, класіцызму. Асноўныя разнавіднасці атыка: суцэльны, балюстрадны, аркадны. грабеньчаты, шчытавы. На [[архітэктура Беларусі|Беларусі]] вядомы з 16 стагоддзя ў рэнесансавых палацах, грамадскіх будынках, [[храм]]ах. Пашыраны ў 1950-я гады ў архітэктуры жылых і грамадскіх пабудоў. |
|||
'''Атык''' - сценка над верхнім карнізам, якая завяршае [[фасад]] збудавання. |
|||
Атык асабліва характэрны быў для архітэктуры [[рэнесанс]]у. У Беларусі меў распаўсюджанне з XVI ст. |
|||
== Літаратура == |
|||
* {{Крыніцы/БелЭн|2}} |
|||
[[Катэгорыя:Архітэктурныя элементы]] |
[[Катэгорыя:Архітэктурныя элементы]] |
||
Версія ад 17:32, 14 студзеня 2017
.png)
Атык (ад стар.-грэч.: ἀττικός) — сценка пад карнізам, якая завяршае будынак і мае дэкаратыўнае значэнне. Часам адпавядае невысокаму паверху (т.зв.атыкавы паверх). Узнік у архітэктуры Старажытнай Грэцыі, пашыраны ў Старажытным Рыме ў выглядзе высокай сценкі, якая завяршала трыўмфальную арку і афармлялася рэльефамі або надпісамі. Выкарыстоўваўся ў архітэктуры готыкі, найбольш шырока — у архітэктуры Адраджэння, барока, класіцызму. Асноўныя разнавіднасці атыка: суцэльны, балюстрадны, аркадны. грабеньчаты, шчытавы. На Беларусі вядомы з 16 стагоддзя ў рэнесансавых палацах, грамадскіх будынках, храмах. Пашыраны ў 1950-я гады ў архітэктуры жылых і грамадскіх пабудоў.
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).