Астафій Багданавіч Валовіч: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 3: | Радок 3: | ||
Жанаты з Фядорай Паўлаўнай сапяжанкай. Некалькі разоў ездзіў паслом у [[Масква|Маскву]], у тым ліку ў [[1553]], калі [[Іван Грозны|Івана Грознага]] не назваў царом. Адзін з лідэраў апазіцыі [[Люблінская унія|Люблінскай уніі]]. Разам з іншымі магнатамі - праціўнікамі аб'яднання ВКЛ з Каронаю - пакінуў Люблінскі сойм, паслаў на [[Падляшша]] і [[Валынь]] адозвы з заклікам змагацца супраць уніі. |
Жанаты з Фядорай Паўлаўнай сапяжанкай. Некалькі разоў ездзіў паслом у [[Масква|Маскву]], у тым ліку ў [[1553]], калі [[Іван Грозны|Івана Грознага]] не назваў царом. Адзін з лідэраў апазіцыі [[Люблінская унія|Люблінскай уніі]]. Разам з іншымі магнатамі - праціўнікамі аб'яднання ВКЛ з Каронаю - пакінуў Люблінскі сойм, паслаў на [[Падляшша]] і [[Валынь]] адозвы з заклікам змагацца супраць уніі. |
||
Разам з [[Ян Геранім Хадкевіч|Янам Геранімам Хадкевічам]] выступіў супраць кандыдатуры [[С. Баторый|Стэфана Баторыя]] на каралеўскі трон, быў прыхільнікам абрання аўстрыйскага эрцгерцага Эрнста, але пасля абрання Баторыя перайшоў на яго бок. |
Разам з [[Ян Геранім Хадкевіч|Янам Геранімам Хадкевічам]] выступіў супраць кандыдатуры [[С. Баторый|Стэфана Баторыя]] на каралеўскі трон, быў прыхільнікам абрання аўстрыйскага эрцгерцага [[Эрнст Габсбург|Эрнста]], але пасля абрання Баторыя перайшоў на яго бок. |
||
Адзін з арганізатараў падрыхтоўкі [[Статуты ВКЛ|Статута ВКЛ 1566]]. Паводле веравызнання кальвініст, у канцы жыцця прыхільна ставіўся да антытрынітатызму, падтрымліваў гуманістаў [[В. Цяпінскі|В. Цяпінскага]], [[Якуб з Калінаўкі|Якуба з Калінаўкі]] і [[С. Будны|С. Буднага]]. Апошні прысвяціў яму кнігу «Пра апраўданне грэшнага чалавека перад Богам» ([[Нясвіж]], [[1562]]). У сваім тастаменце наказаў вызваліць усіх сваіх нявольных і залежных людзей і перадаць іх пад дзяржаўную юрысдыкцыю. |
Адзін з арганізатараў падрыхтоўкі [[Статуты ВКЛ|Статута ВКЛ 1566]]. Паводле веравызнання кальвініст, у канцы жыцця прыхільна ставіўся да антытрынітатызму, падтрымліваў гуманістаў [[В. Цяпінскі|В. Цяпінскага]], [[Якуб з Калінаўкі|Якуба з Калінаўкі]] і [[С. Будны|С. Буднага]]. Апошні прысвяціў яму кнігу «Пра апраўданне грэшнага чалавека перад Богам» ([[Нясвіж]], [[1562]]). У сваім тастаменце наказаў вызваліць усіх сваіх нявольных і залежных людзей і перадаць іх пад дзяржаўную юрысдыкцыю. |
||
Версія ад 12:21, 7 студзеня 2009
Шаблон:Вызнч (Шаблон:Вызн2) Шаблон:Вызнч (каля 1520-1587) - дзяржаўны дзеяч ВКЛ, падстароста брэсцкі, пісар ВКЛ, дзяржаўца медніцкі, маршалак дворны, староста магілёўскі, азярышчанскі, брэсцкі, кобрынскі, рэчыцкі. Падскарбі земскі, падканцлер, канцлер ВКЛ і кашталян трокскі, віленскі.
Жанаты з Фядорай Паўлаўнай сапяжанкай. Некалькі разоў ездзіў паслом у Маскву, у тым ліку ў 1553, калі Івана Грознага не назваў царом. Адзін з лідэраў апазіцыі Люблінскай уніі. Разам з іншымі магнатамі - праціўнікамі аб'яднання ВКЛ з Каронаю - пакінуў Люблінскі сойм, паслаў на Падляшша і Валынь адозвы з заклікам змагацца супраць уніі.
Разам з Янам Геранімам Хадкевічам выступіў супраць кандыдатуры Стэфана Баторыя на каралеўскі трон, быў прыхільнікам абрання аўстрыйскага эрцгерцага Эрнста, але пасля абрання Баторыя перайшоў на яго бок.
Адзін з арганізатараў падрыхтоўкі Статута ВКЛ 1566. Паводле веравызнання кальвініст, у канцы жыцця прыхільна ставіўся да антытрынітатызму, падтрымліваў гуманістаў В. Цяпінскага, Якуба з Калінаўкі і С. Буднага. Апошні прысвяціў яму кнігу «Пра апраўданне грэшнага чалавека перад Богам» (Нясвіж, 1562). У сваім тастаменце наказаў вызваліць усіх сваіх нявольных і залежных людзей і перадаць іх пад дзяржаўную юрысдыкцыю. Шаблон:Літ