П’етра Перуджына: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
бібліяінфармацыя moved to Wikidata |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 26: | Радок 26: | ||
}} |
}} |
||
'''П'етра Перуджына''' ({{lang-it|Pietro Perugino}}, даслоўна «Перуджыйскі», сапраўднае імя '''П'етра дзі Крыстафора Ванучы''' |
'''П'етра Перуджына''' ({{lang-it|Pietro Perugino}}, даслоўна «Перуджыйскі», сапраўднае імя '''П'етра дзі Крыстафора Ванучы''' — Pietro di Cristoforo Vannucci; [[1446]]—[[1524]]) — італьянскі жывапісец эпохі [[Эпоха Адраджэння|Адраджэння]], прадстаўнік [[Умбрыйская школа|умбрыйскай школы]]. |
||
== Біяграфія == |
== Біяграфія == |
||
Нарадзіўся ў мястэчку [[Чыта-дэла-П'евэ]] ў 35 |
Нарадзіўся ў мястэчку [[Чыта-дэла-П'евэ]] ў 35 км ад [[Перуджа|Перуджы]]. Пасля навучання ў мясцовага жывапісца ў [[1470]] прыехаў у [[Фларэнцыя|Фларэнцыю]] і паступіў у майстэрню [[Андрэа Верок'ё]]. |
||
У [[1481]] годзе, стаўшы ўжо вядомым майстрам, у ліку лепшых мастакоў Італіі запрошаны Папай [[Сікст IV, Папа Рымскі|Сікстам IV]] у [[Рым]] для ўдзелу ў працах над дэкарыраваннем [[Сіксцінская капэла|Сіксцінскай капэлы]]. |
У [[1481]] годзе, стаўшы ўжо вядомым майстрам, у ліку лепшых мастакоў Італіі запрошаны Папай [[Сікст IV, Папа Рымскі|Сікстам IV]] у [[Рым]] для ўдзелу ў працах над дэкарыраваннем [[Сіксцінская капэла|Сіксцінскай капэлы]]. |
||
Працаваў у шматлікіх гарадах Італіі, але |
Працаваў у шматлікіх гарадах Італіі, але больш усяго ў Перуджы, дзе ён быў главой вялікай майстэрні. У 80-90-х гадах XV стагоддзя Перуджына быў адным з самых услаўленых мастакоў Італіі. Самы ж знакаміты з яго вучняў — [[Рафаэль]]. |
||
Лепшымі творамі Перуджына лічацца створаныя да [[1500]] года. Вылучаецца фрэска «Перадача ключоў св. Пятру», якая адрозніваецца складнасцю кампазіцыі. Адна з самых вядомых карцін |
Лепшымі творамі Перуджына лічацца створаныя да [[1500]] года. Вылучаецца фрэска «Перадача ключоў св. Пятру», якая адрозніваецца складнасцю кампазіцыі. Адна з самых вядомых карцін — «Аплакванне Хрыста». |
||
Перуджына памёр ад [[чума|чумы]] ў Перуджы ў [[1524]] годзе. Пасля смерці свайго вучня Рафаэля Перуджына завяршыў няскончаныя ім фрэскі ў цэрквы Перуджы. |
Перуджына памёр ад [[чума|чумы]] ў Перуджы ў [[1524]] годзе. Пасля смерці свайго вучня Рафаэля Перуджына завяршыў няскончаныя ім фрэскі ў цэрквы Перуджы. |
Версія ад 20:44, 15 лютага 2017
П'етра Перуджына | |
---|---|
Pietro Perugino | |
| |
Імя пры нараджэнні | П'етра дзі Крыстафора Ванучы |
Дата нараджэння | 1446 |
Месца нараджэння | Чыта-дэла-П'евэ |
Дата смерці | 1524 |
Месца смерці | |
Род дзейнасці | мастак |
Мастацкі кірунак | адраджэнне |
Уплыў | мерк. Андрэа дэль Верок’я[1] |
Уплыў на | Рафаэль |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
П'етра Перуджына (італ.: Pietro Perugino, даслоўна «Перуджыйскі», сапраўднае імя П'етра дзі Крыстафора Ванучы — Pietro di Cristoforo Vannucci; 1446—1524) — італьянскі жывапісец эпохі Адраджэння, прадстаўнік умбрыйскай школы.
Біяграфія
Нарадзіўся ў мястэчку Чыта-дэла-П'евэ ў 35 км ад Перуджы. Пасля навучання ў мясцовага жывапісца ў 1470 прыехаў у Фларэнцыю і паступіў у майстэрню Андрэа Верок'ё.
У 1481 годзе, стаўшы ўжо вядомым майстрам, у ліку лепшых мастакоў Італіі запрошаны Папай Сікстам IV у Рым для ўдзелу ў працах над дэкарыраваннем Сіксцінскай капэлы.
Працаваў у шматлікіх гарадах Італіі, але больш усяго ў Перуджы, дзе ён быў главой вялікай майстэрні. У 80-90-х гадах XV стагоддзя Перуджына быў адным з самых услаўленых мастакоў Італіі. Самы ж знакаміты з яго вучняў — Рафаэль.
Лепшымі творамі Перуджына лічацца створаныя да 1500 года. Вылучаецца фрэска «Перадача ключоў св. Пятру», якая адрозніваецца складнасцю кампазіцыі. Адна з самых вядомых карцін — «Аплакванне Хрыста».
Перуджына памёр ад чумы ў Перуджы ў 1524 годзе. Пасля смерці свайго вучня Рафаэля Перуджына завяршыў няскончаныя ім фрэскі ў цэрквы Перуджы.
Творы
- фрэска «Перадача ключоў св. Пятру» ў Сіксцінскай капэле Ватыкана, 1481—1482;
- «Св. Себасцьян»
- «Аплакванне Хрыста», каля 1494-95, Галерэя Уфіцы, Фларэнцыя;
- фрэска «Распяцце» ў цэрквы Санта-Марыя Мадалена дэі Паці ў Фларэнцыі, 1496
Бібліяграфія
- Canuti F., Il Perugino, v. 1-2, Siena, 1931.
- Элиасберг Н. Пьетро Перуджино. М., Искусство, 1966
Спасылкі
П’етра Перуджына на Вікісховішчы |