Леў Данілавіч: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др removed Category:Асобы using HotCat, вікіфікацыя |
вікіфікацыя |
||
Радок 80: | Радок 80: | ||
}} |
}} |
||
'''Леў Дані{{націск}}лавіч''' (каля {{ДН|||1228}} — каля {{ДС|||1301}}) — князь [[Перамышль]]скі ([[1240]]—1301), [[Белз]]скі ([[1245]]—[[1269]]), [[Холм]]скі і [[Галіч|Галіцкі]] ([[1264]]— каля 1301, да 1269 разам з братамі [[ |
'''Леў Дані{{націск}}лавіч''' (каля {{ДН|||1228}} — каля {{ДС|||1301}}) — князь [[Перамышль]]скі ([[1240]]—1301), [[Белз]]скі ([[1245]]—[[1269]]), [[Холм]]скі і [[Горад Галіч, Івана-Франкоўская вобласць|Галіцкі]] ([[1264]]— каля 1301, да 1269 разам з братамі [[Шварн Данілавіч|Шварнам Данілавічам]] і [[Мсціслаў Данілавіч|Мсціславам]]), князь [[Валынь|Валынскі]] (пасля [[1292]]). Военачальнік і дыпламат. Другі сын [[Даніла Раманавіч|Данііла Раманавіча Галіцкага]], з валынскай галіны [[Рурыкавічы|Рурыкавічаў]]. Стрыечны брат [[Аляксандр Неўскі|Аляксандра Неўскага]] (іх маці былі сёстрамі, дочкамі [[Мсціслаў Удатны|Мсціслава Удатнага]]), [[Раман Міхайлавіч Стары|Рамана Міхайлавіча Бранскага]] (сястра Данііла была замужам за Міхаілам Чарнігаўскім). |
||
У іншаземных крыніцах Леў Данілавіч двойчы названы «каралём Галіцкім», хаця, у адрозненне ад бацькі і сына, афіцыйна ніколі не каранаваўся. Паводле «Сінопсіса Кіеўскага», Леў пасля смерці бацькі таксама тытулаваўся [[вялікія князі кіеўскія|Кіеўскім князем]], аднак па некаторых звестках галіцкія князі ў гэты час [[Кіеў|Кіевам]] не валодалі. |
У іншаземных крыніцах Леў Данілавіч двойчы названы «каралём Галіцкім», хаця, у адрозненне ад бацькі і сына, афіцыйна ніколі не каранаваўся. Паводле «Сінопсіса Кіеўскага», Леў пасля смерці бацькі таксама тытулаваўся [[вялікія князі кіеўскія|Кіеўскім князем]], аднак па некаторых звестках галіцкія князі ў гэты час [[Кіеў|Кіевам]] не валодалі. |
||
Радок 94: | Радок 94: | ||
Падтрымліваў ажыўленыя дыпламатычныя сувязі з [[Чэхія]]й, [[Венгрыя]]й, [[Вялікае княства Літоўскае|Вялікім княствам Літоўскім]], [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскім ордэнам]]. |
Падтрымліваў ажыўленыя дыпламатычныя сувязі з [[Чэхія]]й, [[Венгрыя]]й, [[Вялікае княства Літоўскае|Вялікім княствам Літоўскім]], [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскім ордэнам]]. |
||
Пасля смерці кракаўскага князя [[Баляслаў Сарамлівы|Баляслава V Сарамлівага]] (1279) у саюзе з чэшскім каралём [[Вацлаў |
Пасля смерці кракаўскага князя [[Баляслаў Сарамлівы|Баляслава V Сарамлівага]] (1279) у саюзе з чэшскім каралём [[Вацлаў II|Вацлавам II]] спрабаваў захапіць [[Кракаў]]. Падтрымліваючы ў барацьбе за кракаўскі пасад [[Баляслаў Мазавецкі|Баляслава Мазавецкага]] (сына сястры Прадславы), вёў доўгую вайну з польскім князем [[Лешак Чорны|Лешкам Чорным]]. |
||
Далучыў да Каралеўства Русі частку [[Закарпацкая вобласць|Закарпацця]] з [[горад Мукачава| |
Далучыў да Каралеўства Русі частку [[Закарпацкая вобласць|Закарпацця]] з [[горад Мукачава|Мукачавым]] (каля [[1280]]) і [[Люблін|Люблінскую зямлю]] (каля [[1292]]). |
||
Памёр Леў каля 1301 года. Карона і ўладанні перайшлі да яго старэйшага сына [[Юрый I Львовіч|Юрыя]]. |
Памёр Леў каля 1301 года. Карона і ўладанні перайшлі да яго старэйшага сына [[Юрый I Львовіч|Юрыя]]. |
Версія ад 16:21, 18 лютага 2017
Леў Дані́лавіч | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Даніла Раманавіч Галіцкі | ||||||
Пераемнік | Юрый Львовіч | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Мсціслаў Данілавіч | ||||||
Пераемнік | Юрый Львовіч | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне | каля 1228 года | ||||||
Смерць | каля 1301 года | ||||||
Род | Раманавічы (Рурыкавічы) | ||||||
Бацька | Даніла Раманавіч Галіцкі | ||||||
Маці | Ганна Мсціслаўна[d] | ||||||
Жонка | Канстанцыя, дачка венгерскага караля Белы IV | ||||||
Дзеці |
Юрый Львовіч Галіцкі, Анастасія (жонка князя Земавіта Куяўскага), Святаслава (манашка) |
||||||
Дзейнасць | арыстакрат | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Леў Дані́лавіч (каля 1228 — каля 1301) — князь Перамышльскі (1240—1301), Белзскі (1245—1269), Холмскі і Галіцкі (1264— каля 1301, да 1269 разам з братамі Шварнам Данілавічам і Мсціславам), князь Валынскі (пасля 1292). Военачальнік і дыпламат. Другі сын Данііла Раманавіча Галіцкага, з валынскай галіны Рурыкавічаў. Стрыечны брат Аляксандра Неўскага (іх маці былі сёстрамі, дочкамі Мсціслава Удатнага), Рамана Міхайлавіча Бранскага (сястра Данііла была замужам за Міхаілам Чарнігаўскім).
У іншаземных крыніцах Леў Данілавіч двойчы названы «каралём Галіцкім», хаця, у адрозненне ад бацькі і сына, афіцыйна ніколі не каранаваўся. Паводле «Сінопсіса Кіеўскага», Леў пасля смерці бацькі таксама тытулаваўся Кіеўскім князем, аднак па некаторых звестках галіцкія князі ў гэты час Кіевам не валодалі.
У 1269 годзе Леў Данілавіч няўдала спрабаваў стаць Вялікім князем Літоўскім замест свайго брата Шварна Данілавіча.
Пасля Леў Данілавіч падтрымліваў саюзныя адносіны з Залатой Ардой, у яго падначаленні знаходзіўся і Кіеў, а сам ён насіў тытул Вялікага князя Кіеўскага.
У 1274 годзе у адказ на наезд Трайдзеня на Драгічын-Надбужскі, здзейсніў паход на Горадзен. У канфлікт Льва Данілавіча з Трайдзенем былі ўцягнуты амаль усе суседнія княствы. Галіцкі князь звярнуўся за дапамогай да татарскага хана Менгуцімера, «прося себе помочи у него на Литвоу». Даўшы Льву войска на чале з ваяводам Ягурчынам, Менгуцімер адначасова прымусіў ісці на «Літву» залежных ад яго бранскага і смаленскага князёў. Да гэтага саюзу далучыліся пінская і тураўская дружыны. Руска-татарскі паход 1274 года быў цяжкім ударам для Горадна, але ён не дасягнуў канчатковай мэты з-за сварак і адсутнасці адзінства ў стане саюзнікаў.
У 1272 годзе Леў Данілавіч перанёс сталіцу Рускага каралеўства ў Львоў.
Падтрымліваў ажыўленыя дыпламатычныя сувязі з Чэхіяй, Венгрыяй, Вялікім княствам Літоўскім, Тэўтонскім ордэнам.
Пасля смерці кракаўскага князя Баляслава V Сарамлівага (1279) у саюзе з чэшскім каралём Вацлавам II спрабаваў захапіць Кракаў. Падтрымліваючы ў барацьбе за кракаўскі пасад Баляслава Мазавецкага (сына сястры Прадславы), вёў доўгую вайну з польскім князем Лешкам Чорным.
Далучыў да Каралеўства Русі частку Закарпацця з Мукачавым (каля 1280) і Люблінскую зямлю (каля 1292).
Памёр Леў каля 1301 года. Карона і ўладанні перайшлі да яго старэйшага сына Юрыя.