Хо-чанк: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Frantishak (размовы | уклад) |
Frantishak (размовы | уклад) |
||
| Радок 17: | Радок 17: | ||
Ужо ў [[18 стагоддзе|XVIII]] ст. некаторыя групы хо-чанк мігрыравалі на захад сучасных [[ЗША]] і [[Канада|Канады]]. У [[1825]] г., [[1827]] г., [[1832]] г. заключаліся пагадненні з урадам ЗША, якія суправаджаліся тэрытарыяльнымі саступкамі з боку індзейцаў і вылучэннем новых тэрыторый з боку ЗША. У выніку паселішчы хо-чанк з'явіліся ў [[штат Мінесота|Мінесоце]], [[Штат Агая|Агая]] і [[Штат Паўднёвая Дакота|Паўднёвай Дакоце]]. Частка хо-чанк адмовілася высяляцца з [[Штат Вісконсін|Вісконсіна]], што прывяло да сутычак з амерыканскімі ваеннымі і добраахвотнікамі. |
Ужо ў [[18 стагоддзе|XVIII]] ст. некаторыя групы хо-чанк мігрыравалі на захад сучасных [[ЗША]] і [[Канада|Канады]]. У [[1825]] г., [[1827]] г., [[1832]] г. заключаліся пагадненні з урадам ЗША, якія суправаджаліся тэрытарыяльнымі саступкамі з боку індзейцаў і вылучэннем новых тэрыторый з боку ЗША. У выніку паселішчы хо-чанк з'явіліся ў [[штат Мінесота|Мінесоце]], [[Штат Агая|Агая]] і [[Штат Паўднёвая Дакота|Паўднёвай Дакоце]]. Частка хо-чанк адмовілася высяляцца з [[Штат Вісконсін|Вісконсіна]], што прывяло да сутычак з амерыканскімі ваеннымі і добраахвотнікамі. |
||
Перасяленні хо-чанк працягваліся да [[1887]] г., пакуль большасць гэтага народа не атрымала землі ўздоўж [[Рака Місуры|ракі Місуры]]. Многія абшчыннікі атрымлівалі яе ў прыватную маёмасць, а потым прадавалі белым фермерам. Такім чынам да [[Першая сусветная вайна|I Сусветнай вайны]] хо-чанк пазбавіліся дзвю трацін сваёй зямельнай маёмасці. У [[1934]] г. хо-чанк Небраскі стварылі асабісты аўтаномны ўрад, прызнаны ўладамі ЗША. У [[1962]] г. пачала дзейнічаць праграма размеркавання зямлі, якая перадавалася ў агульнае карыстанне індзейцаў, што садзейнічала паляпшэнню эканамічнай сітуацыі. |
Перасяленні хо-чанк працягваліся да [[1887]] г., пакуль большасць гэтага народа не атрымала землі ўздоўж [[Рака Місуры|ракі Місуры]]. Многія абшчыннікі атрымлівалі яе ў прыватную маёмасць, а потым прадавалі белым фермерам. Такім чынам да [[Першая сусветная вайна|I Сусветнай вайны]] хо-чанк пазбавіліся дзвю трацін сваёй зямельнай маёмасці. У [[1934]] г. хо-чанк Небраскі стварылі асабісты аўтаномны ўрад, прызнаны ўладамі ЗША. У [[1962]] г. пачала дзейнічаць праграма размеркавання зямлі, якая перадавалася ў агульнае карыстанне індзейцаў, што садзейнічала паляпшэнню эканамічнай сітуацыі. |
||
== Культура == |
|||
Для традыцыйнай гаспадаркі хо-чанк быў характэрны змяшаны характар. Важную ролю адыгрывала [[земляробства]]. Зямлю апрацоўвалі мужчыны, аднак галоўны клопат пра ўраджай ускладаўся на жанчын. Вырошчвалі [[кукуруза|кукурузу]], [[тытунь]], [[бабовыя]], [[гарбуз]]ы. Жанчыны і дзеці таксама займаліся [[збіральніцтва]]м. [[Паляванне]] мела сезонны характар. Улетку групы мужчын-паляўнічых накіроўваліся ў [[прэрыя|прэрыі]] на захад для палявання на [[амерыканскі бізон|бізонаў]]. Такая адыходніцкая здабыча стала магчымай у [[18 стагоддзе|XVIII]] ст. дзякуючы асваенню конегадоўлі. Хо-чанк актыўна займаліся [[рыбалоўства]]м. Асаблівае значэнне мела здабыча [[Асятровыя|асятровых]] з дапамогай [[лук]]аў і [[дзіда]]ў. |
|||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
Версія ад 17:52, 22 лютага 2017
| Хо-чанк Ho-chąąnk | |
| |
| Агульная колькасць | 7300 |
|---|---|
| Рэгіёны пражывання |  ЗША
|
| Мова | чыверэ |
| Рэлігія | анімізм, хрысціянства |
| Блізкія этнічныя групы | місуры, атоэ, аява |
Хо-чанк (саманазва: Ho-chąąnk, літаральна "вялікі голас"), раней вядомы як вінебага (патаватомі: Winnipego, Winnebago, літаральна "смуроднікі") — індзейскі народ, карэнныя жыхары ЗША. Жывуць пераважна ў штатах Вісконсін, Небраска і Аява. Агульная колькасць (2017 г.) - 7 300 чал.[1]
Гісторыя
Продкі хо-чанк доўгі час насялялі заходні бераг возера Мічыган, дзе ўжо да прыхода еўрапейцаў сутыкнуліся з ціскам плямён алганкінаў. Першыя прамыя кантакты паміж імі і французскімі вандроўнікамі былі ўсталяваны ў 1634 г. Продаж французамі агнястрэльнай зброі алганкінам прывёў да ўзмацнення канфліктаў. У 1642 г. хо-чанк выгналі са сваіх зямель патаватомі, але пры гэтым згубілі некалькі сотняў воінаў. Далейшыя канфлікты і эпідэміі спрыялі хуткаму скарачэнню насельніцтва. У 1736 г. налічвалася толькі 700 чалавек.
Ужо ў XVIII ст. некаторыя групы хо-чанк мігрыравалі на захад сучасных ЗША і Канады. У 1825 г., 1827 г., 1832 г. заключаліся пагадненні з урадам ЗША, якія суправаджаліся тэрытарыяльнымі саступкамі з боку індзейцаў і вылучэннем новых тэрыторый з боку ЗША. У выніку паселішчы хо-чанк з'явіліся ў Мінесоце, Агая і Паўднёвай Дакоце. Частка хо-чанк адмовілася высяляцца з Вісконсіна, што прывяло да сутычак з амерыканскімі ваеннымі і добраахвотнікамі.
Перасяленні хо-чанк працягваліся да 1887 г., пакуль большасць гэтага народа не атрымала землі ўздоўж ракі Місуры. Многія абшчыннікі атрымлівалі яе ў прыватную маёмасць, а потым прадавалі белым фермерам. Такім чынам да I Сусветнай вайны хо-чанк пазбавіліся дзвю трацін сваёй зямельнай маёмасці. У 1934 г. хо-чанк Небраскі стварылі асабісты аўтаномны ўрад, прызнаны ўладамі ЗША. У 1962 г. пачала дзейнічаць праграма размеркавання зямлі, якая перадавалася ў агульнае карыстанне індзейцаў, што садзейнічала паляпшэнню эканамічнай сітуацыі.
Культура
Для традыцыйнай гаспадаркі хо-чанк быў характэрны змяшаны характар. Важную ролю адыгрывала земляробства. Зямлю апрацоўвалі мужчыны, аднак галоўны клопат пра ўраджай ускладаўся на жанчын. Вырошчвалі кукурузу, тытунь, бабовыя, гарбузы. Жанчыны і дзеці таксама займаліся збіральніцтвам. Паляванне мела сезонны характар. Улетку групы мужчын-паляўнічых накіроўваліся ў прэрыі на захад для палявання на бізонаў. Такая адыходніцкая здабыча стала магчымай у XVIII ст. дзякуючы асваенню конегадоўлі. Хо-чанк актыўна займаліся рыбалоўствам. Асаблівае значэнне мела здабыча асятровых з дапамогай лукаў і дзідаў.
Зноскі
Спасылкі
|
Хо-чанк на Вікісховішчы |
|---|