Тэадор Антоні Ваньковіч: Розніца паміж версіямі

Тэадор Антоні Ваньковіч
Тэадор Антоні Ваньковіч
	; Герб «Ліс»
Падстароста менскі
	1689 — 15 ліпеня 1716
Папярэднік	Марцін Казімір Валадковіч
Пераемнік	Андрэй Бенедыкт Карніцкі
Нараджэнне	невядома
Смерць	15 ліпеня 1716
Род	Ваньковічы
Бацька	Пётр Ваньковіч
Маці	Ганна Дуніна-Глушынская
Жонка	Ганна Войшнар, Феліцыяна Эйдонаўна
Дзеці	Стэфан; Антоні; Соф’я; Алена; Кацярына; Францішка; Калумба

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 13:11, 22 сакавіка 2017

Тэадор Антоні Ваньковіч (польск.: Teodor Antoni Wańkowicz, ? — 15 ліпеня 1716) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Стольнік і падстароста судовы менскі (1689—1716).

Біяграфія

З роду Ваньковічаў герба «Ліс зменены», сын менскага войскага Пятра і ваўкавыскай харунжычанкі Ганны Дунін-Глушынскай.

У 1671—1676 гадах узгадваецца як падчашы пінскі. Каля 1685 стаў менскім стольнікам, а ў 1689 годзе — падстаростам судовым. Гэтыя дзве пасады трымаў да канца жыцця. Таксама быў старостам падусвяцкім і рушаўскім. Пяць разоў засядаў у Трыбунале ВКЛ у 1682, 1686, 1691, 1701 і 1709 (у гэтым годзе быў маршалкам кола Compositi judicii) гадах. Часта бываў кіраўніком на сойміках і судах фіскальных. У Менску заснаваў кляштары кармелітаў і баніфратаў. Ахвяраваў значныя сродкі менскім францысканцам. Быў фундатарам мноства іншых кляштараў, у тым ліку тых жа законаў у Івянцы (Касцёл Святога Міхаіла Арханёла).

Згодна з Юзафам Вольфам, незадоўга да смерці атрымаў ад караля Аўгуста II прывілей на менскае кашталянства. Але нават калі прывілей і меў месца, Тэадор Ваньковіч не здолеў замацавацца на пасадзе кашталяна, бо з 1713 яе займаў Даніэль Выгоўскі. Ваньковіч застаўся стольнікам і падстаростам менскім, на гэтых пасадах і памёр пасля доўгай хваробы 15 ліпеня 1716.

Сям'я

Быў жанаты з дачкой лідскага земскага пісара Ганнай Войшнар і меў ад яе двух сыноў, Стэфана і Антонія, якія рана памёрлі, і пяць дачок:

Соф'ю, жонку менскага войскага Францішка Валадковіча;
Алену, жонку новагародскага земскага суддзі Яна Рдултоўскага;
Кацярыну, жонку вількамірскага скарбніка Яна Ярмаловіча;
Францішку, якая была ксеніяй мінскага закона Св. Бэнэдыкта;
Калумбу, якая стала прэорыцай гэтага ж кляштара.

Літаратура

Niesiecki K. Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839—1846
Ваньковічы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т.. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя.
Чарняўскі Ф. Ураднікі Менскага ваяводства: біяграфічны даведнік, выпуск 1, с. 54. Мінск, 2007

↑ Чарняўскі Ф. Ураднікі Менскага ваяводства XVI—XVIII стст. Біяграфічны даведнік. Выпуск I (стольнікі, падстоліі, лоўчыя і струкцасы) — Мн.: 2007. — С. 58. — 224 с.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q124954814"></a>

[_31f49a518adedec1-1] Чарняўскі Ф. Ураднікі Менскага ваяводства XVI—XVIII стст. Біяграфічны даведнік. Выпуск I (стольнікі, падстоліі, лоўчыя і струкцасы) — Мн.: 2007. — С. 58. — 224 с.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q124954814"></a>

[1]

@@ Радок 21: / Радок 21: @@
  | пераемнік                 = [[Андрэй Бенедыкт Карніцкі]]
- | дата нараджэння           = ?
+ | дата нараджэння           =
  | месца нараджэння          =
- | дата смерці               = 15.7.1716
+ | дата смерці               =
  | месца смерці              =
  | пахаваны                  =
- | род                       = [[Род Ваньковічаў|Ваньковічы]]
+ | род                       =
- | бацька                    = [[Пётр Ваньковіч]]
+ | бацька                    =
  | маці                      = Ганна Дуніна-Глушынская
  | жонка                     = Ганна Войшнар, Феліцыяна Эйдонаўна
@@ Радок 47: / Радок 47: @@
 З роду [[Род Ваньковічаў|Ваньковічаў]] герба [[Герб «Ліс»|«Ліс зменены»]], сын [[Менскі павет|менскага]] войскага [[Пётр Ваньковіч|Пятра]] і [[Ваўкавыскі павет|ваўкавыскай]] харунжычанкі Ганны Дунін-Глушынскай.
-У 1671—1676 гадах узгадваецца як падчашы [[Пінскі павет|пінскі]]. Каля 1685 стаў [[Менскі павет|менскім]] стольнікам, а ў 1689 годзе — падстаростам судовым. Гэтыя дзве пасады трымаў да канца жыцця. Таксама быў старостам падусвяцкім і рушаўскім. Пяць разоў засядаў у [[Трыбунал ВКЛ|Трыбунале ВКЛ]] у 1682, 1686, 1691, 1701 і 1709 (у гэтым годзе быў маршалкам кола Compositi judicii) гадах. Часта бываў кіраўніком на сойміках і судах фіскальных. У [[Горад Мінск|Менску]] заснаваў кляштары [[Касцёл Святой Марыі Магдалены і кляштар кармелітаў, Мінск|кармелітаў]] і [[Касцёл Святога Яна і кляштар баніфратаў, Мінск|баніфратаў]]. Ахвяраваў значныя сродкі [[Касцёл Святога Антонія і кляштар францысканцаў, Мінск|менскім францысканцам]]. Быў фундатарам мноства іншых кляштараў, у тым ліку тых жа законаў у [[Гарадскі пасёлак Івянец|Івянцы]] ([[Касцёл Святога Міхаіла Арханёла, Івянец|Касцёл Святога Міхаіла Арханёла]]).
+У 1671—1676 гадах узгадваецца як падчашы [[Пінскі павет|пінскі]]. Каля 1685 стаў [[Менскі павет|менскім]] стольнікам, а ў 1689 годзе — падстаростам судовым. Гэтыя дзве пасады трымаў да канца жыцця. Таксама быў старостам падусвяцкім і рушаўскім. Пяць разоў засядаў у [[Трыбунал ВКЛ|Трыбунале ВКЛ]] у 1682, 1686, 1691, 1701 і 1709 (у гэтым годзе быў маршалкам кола Compositi judicii) гадах. Часта бываў кіраўніком на сойміках і судах фіскальных. У [[Горад Мінск|Менску]] заснаваў кляштары [[Касцёл Святой Марыі Магдалены і кляштар кармелітаў, Мінск|кармелітаў]] і [[Касцёл Святога Яна і кляштар баніфратаў, Мінск|баніфратаў]]. Ахвяраваў значныя сродкі [[Касцёл Святога Антонія і кляштар францысканцаў, Мінск|менскім францысканцам]]. Быў фундатарам мноства іншых кляштараў, у тым ліку тых жа законаў у [[Гарадскі пасёлак Івянец|Івянцы]] ([[Касцёл Святога Міхаіла Арханёла, Івянец|Касцёл Святога Міхаіла Арханёла]]).
 Згодна з [[Юзаф Вольф|Юзафам Вольфам]], незадоўга да смерці атрымаў ад [[Аўгуст Моцны|караля Аўгуста II]] прывілей на [[Кашталяны менскія|менскае кашталянства]]. Але нават калі прывілей і меў месца, Тэадор Ваньковіч не здолеў замацавацца на пасадзе кашталяна, бо з 1713 яе займаў [[Даніэль Выгоўскі]]. Ваньковіч застаўся стольнікам і падстаростам менскім, на гэтых пасадах і памёр пасля доўгай хваробы 15 ліпеня 1716.
@@ Радок 54: / Радок 54: @@
 Быў жанаты з дачкой [[Лідскі павет|лідскага]] земскага пісара Ганнай Войшнар і меў ад яе двух сыноў, Стэфана і Антонія, якія рана памёрлі, і пяць дачок:
 # Соф'ю, жонку [[Менскі павет|менскага]] войскага Францішка [[Род Валадковічаў|Валадковіча]];
-# Алену, жонку [[Наваградскі павет|новагародскага]] земскага суддзі [[Ян Рдултоўскі|Яна Рдултоўскага]];
+# [[Алена Рдултоўская|Алену]], жонку [[Наваградскі павет|новагародскага]] земскага суддзі [[Ян Рдултоўскі|Яна Рдултоўскага]];
 # Кацярыну, жонку [[Вількамірскі павет|вількамірскага]] скарбніка Яна Ярмаловіча;
 # Францішку, якая была ксеніяй [[Касцёл Святога Войцеха і кляштар бенедыкцінак, Мінск|мінскага закона Св. Бэнэдыкта]];