Аляксандр Акінчыц: Розніца паміж версіямі

Аляксандр Акінчыц
Аляксандр Акінчыц
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	28 студзеня 1839 ці 9 лютага 1839
Месца нараджэння	Сялец, Пружанскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя;
Дата смерці	18 сакавіка 1886 (47 гадоў) ці 19 сакавіка 1886 (47 гадоў)
Месца смерці	Вільпро[d], canton of Saint-Nom-la-Bretèche[d], Сен-Жэрмен-ан-Ле[d], дэпартамент Івелін, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя;
Дзеці	Юзаф Тэадор Акінчыц
Альма-матар	медыцынскі факультэт Маскоўскага ўніверсітэта[d];
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	публіцыст, урач
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 20:13, 15 мая 2017

Аляксандр Акінчыц (9 лютага 1839, в. Сялец Пружанскага павета, цяпер Бярозаўскі раён (па іншых звестках 28.8.1839, Гродна) — 20 красавіка 1886, Парыж) — медык, публіцыст, мемуарыст.

Біяграфія

У 1856—1861 гадах вучыўся на медыцынскім факультэце Маскоўскага ўніверсітэта, доктар медыцыны. У 1861 годзе распачаў лекарскую практыку ў Шарашове. Арыштаваны за аказанне медыцынскай дапамогі параненым паўстанцам 1863—1864 гадоў. Асуджаны да 12 гадоў катаргі. На этапе паміж Табольскам і Томскам Акінчыц і яшчэ двое вязняў здолелі схавацца пад імёнамі памерлых ад тыфу ссыльных. Акінчыц застаўся ў Томску пад прозвішчам Малеўскі. На конях і пешшу дабраўся да цэнтральных раёнаў Расіі.

Пры дапамозе расійскіх рэвалюцыйных груп з фальшывым пашпартам у жніўні 1865 года, разам з З. Мінейкам, даехаў да Парыжа. Пачаўся новы, знешне больш спакойны перыяд жыцця. У сувязі з тым, што яго дыплом не прызнаваўся ў Францыі, мусіў прайсці адпаведныя курсы і ў ліпені 1867 года паспяхова здаў экзамен на ступень доктара медыцыны. Займаўся лекарскай практыкай. Як згадваюць сучаснікі, быў адданы ідэі дапамогі церпячым людзям. Актыўна ўдзельнічаў у дзейнасці эмігранцкіх арганізацый уцекачоў з тэрыторыі былой Рэчы Паспалітай. Выступаў з публікацыямі ў прэсе. Напісаў мемуары «Успаміны з побыту ў Расіі ў 1863 г.», якія доўгі час захоўваліся ў архіве сям'і, а пасля былі апублікаваны на французскай мове^[2].

Зноскі

↑ ^а ^б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563"></a>
↑ Аляксандр Акінчыц — паўстанцкі лекар — pruzhany.net (Праверана 27 студзеня 2014)

Літаратура

[0 1] // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). / Укладальнік Л. У. Маракоў.
- Kulczykowski M. Okińczyc (Okieńczyc) Aleksander // PSB. T. XXIII/4, Zeszyt 99, 1978. S. 664—666.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Аляксандр Акінчыц

[_fbc3a4906b354556-1] а ^б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563"></a>

[2] Аляксандр Акінчыц — паўстанцкі лекар — pruzhany.net (Праверана 27 студзеня 2014)

[1]

[2]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-{{Цёзкі|Акінчыц}}
+{{Цёзкі2|Акінчыц}}
+{{пісьменнік}}
-[[Выява:Alexandre okinczyc.jpeg|thumb|Аляксандр Акінчыц]]
-'''Аляксандр АКІНЧЫЦ''' ({{ДН|9|2|1839}}, [[Вёска Сялец, Бярозаўскі раён|в. Сялец]] Пружанскага павета, цяпер [[Бярозаўскі раён]] (па іншых звестках 28.8.1839, [[Гродна]]) — {{ДС|20|4|1886}}, {{МС|Парыж||}}) — медык, публіцыст, мемуарыст.
+'''Аляксандр Акінчыц''' ({{ДН|9|2|1839}}, [[Вёска Сялец, Бярозаўскі раён|в. Сялец]] [[Пружанскі павет, Расійская імперыя|Пружанскага павета]], цяпер [[Бярозаўскі раён]] (па іншых звестках 28.8.1839, [[Гродна]]) — {{ДС|20|4|1886}}, {{МС|Парыж||}}) — медык, публіцыст, мемуарыст.
 == Біяграфія ==
-У 1856—1861 гадах вучыўся на медыцынскім факультэце Маскоўскага ўніверсітэта, доктар медыцыны. У 1861 годзе распачаў лекарскую практыку ў [[Шарашова|Шарашове]]. Арыштаваны за аказанне медыцынскай дапамогі параненым [[Паўстанне, 1863-1864|паўстанцам 1863—1864 гадоў]]. Асуджаны да 12 гадоў катаргі. На этапе паміж [[Табольск]]ам і [[Томск]]ам Акінчыц і яшчэ двое вязняў здолелі схавацца пад імёнамі памерлых ад тыфу ссыльных. Акінчыц застаўся ў Томску пад прозвішчам Малеўскі. На конях і пешшу дабраўся да цэнтральных раёнаў [[Расійская імперыя|Расіі]]. Пры дапамозе расійскіх рэвалюцыйных груп з фальшывым пашпартам у жніўні 1865 года, разам з [[З. Мінейка]]м, даехаў да Парыжа. Пачаўся новы, знешне больш спакойны перыяд жыцця. У сувязі з тым, што яго дыплом не прызнаваўся ў Францыі, мусіў прайсці адпаведныя курсы і ў ліпені 1867 года паспяхова здаў экзамен на ступень доктара медыцыны. Займаўся лекарскай практыкай. Як згадваюць сучаснікі, быў адданы ідэі дапамогі церпячым людзям. Актыўна ўдзельнічаў у дзейнасці эмігранцкіх арганізацый уцекачоў з тэрыторыі былой [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]]. Выступаў з публікацыямі ў прэсе. Напісаў мемуары «Успаміны з побыту ў Расіі ў 1863 г.», якія доўгі час захоўваліся ў архіве сям'і, а пасля былі апублікаваны на французскай мове<ref>[http://pruzhany.net/2308-alyaksandr-akinchyc-pastancki-lekar.html Аляксандр Акінчыц — паўстанцкі лекар] — pruzhany.net {{V|27|1|2014}}</ref>.
+У [[1856]]—1861 гадах вучыўся на медыцынскім факультэце [[Маскоўскі ўніверсітэт|Маскоўскага ўніверсітэт]]а, доктар медыцыны. У 1861 годзе распачаў лекарскую практыку ў [[Шарашова|Шарашове]]. Арыштаваны за аказанне медыцынскай дапамогі параненым [[Паўстанне, 1863-1864|паўстанцам 1863—1864 гадоў]]. Асуджаны да 12 гадоў катаргі. На этапе паміж [[Табольск]]ам і [[Томск]]ам Акінчыц і яшчэ двое вязняў здолелі схавацца пад імёнамі памерлых ад [[тыф]]у ссыльных. Акінчыц застаўся ў Томску пад прозвішчам Малеўскі. На конях і пешшу дабраўся да цэнтральных раёнаў [[Расійская імперыя|Расіі]].
+Пры дапамозе расійскіх рэвалюцыйных груп з фальшывым пашпартам у жніўні [[1865]] года, разам з [[З. Мінейка]]м, даехаў да Парыжа. Пачаўся новы, знешне больш спакойны перыяд жыцця. У сувязі з тым, што яго дыплом не прызнаваўся ў Францыі, мусіў прайсці адпаведныя курсы і ў ліпені 1867 года паспяхова здаў экзамен на ступень доктара медыцыны. Займаўся лекарскай практыкай. Як згадваюць сучаснікі, быў адданы ідэі дапамогі церпячым людзям. Актыўна ўдзельнічаў у дзейнасці эмігранцкіх арганізацый уцекачоў з тэрыторыі былой [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]]. Выступаў з публікацыямі ў прэсе. Напісаў мемуары «Успаміны з побыту ў Расіі ў 1863 г.», якія доўгі час захоўваліся ў архіве сям'і, а пасля былі апублікаваны на французскай мове<ref>[http://pruzhany.net/2308-alyaksandr-akinchyc-pastancki-lekar.html Аляксандр Акінчыц — паўстанцкі лекар] — pruzhany.net {{V|27|1|2014}}</ref>.
 {{зноскі}}