Галіна Антонаўна Войцік: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 5: Радок 5:


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Дачка Антона Войціка і [[Зоська Верас|Зоські Верас]]. Вучылася ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Скончыла [[Віленскі ўніверсітэт|Вільнюскі ўніверсітэт]] (1950). У 1949-54 працавала ў [[Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы|Гродзенскім педагагічным інстытуце]], у 1954-57 і 1961-86 — у [[Вільнюскі педагагічны інстытут|Вільнюскім педагагічным інстыту]]це.
Дачка [[Антон Іванавіч Войцік|Антона Войціка]] і [[Зоська Верас|Зоські Верас]]. Вучылася ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Скончыла [[Віленскі ўніверсітэт|Вільнюскі ўніверсітэт]] (1950). У 1949-54 працавала ў [[Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы|Гродзенскім педагагічным інстытуце]], у 1954-57 і 1961-86 — у [[Вільнюскі педагагічны інстытут|Вільнюскім педагагічным інстыту]]це.


== Творчасць ==
== Творчасць ==

Версія ад 20:28, 31 мая 2017

Галіна Антонаўна Войцік
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 1 ліпеня 1927(1927-07-01)
Дата смерці 13 жніўня 2007(2007-08-13) (80 гадоў)
Бацька Антон Іванавіч Войцік
Маці Зоська Верас
Муж Лявон Антонавіч Луцкевіч
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці публіцыстка, філолаг, педагог
Мова твораў беларуская

Галіна Антонаўна Войцік, па мужу Луцкевіч (1 ліпеня 1927 — 13 жніўня 2007[1]) — беларускі педагог, публіцыст, філолаг.

Біяграфія

Дачка Антона Войціка і Зоські Верас. Вучылася ў Віленскай беларускай гімназіі. Скончыла Вільнюскі ўніверсітэт (1950). У 1949-54 працавала ў Гродзенскім педагагічным інстытуце, у 1954-57 і 1961-86 — у Вільнюскім педагагічным інстытуце.

Творчасць

Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, Л. Луцкевічам, — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар'ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На беларускую мову пераклала з літоўскай кнігу «Па Віліі» Ч. Кудабы (1992), нарыс «Вучыцца жыць» А. Жэмайцітэ (1988).

Зноскі

Літаратура

  • Саламевіч Я. Войцік // ЭГБ у 6 т. Т. 6, кн. ІІ. Мн., 2003.