Навум Саламонавіч Перкін: Розніца паміж версіямі

Навум Саламонавіч Перкін
Навум Саламонавіч Перкін
Дата нараджэння	2 (15) лютага 1912
Месца нараджэння	Тураў, Мазырскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	2 кастрычніка 1976 (64 гады)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР;
Грамадзянства	Расійская імперыя; БНР; РСФСР[d]; Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка Беларусі; БССР; СССР;
Род дзейнасці	літаратуразнавец, пісьменнік, літаратурны крытык, літаратар
Навуковая сфера	літаратуразнаўства і літаратурная крытыка
Месца працы	Інстытут літаратуразнаўства НАНБ;
Навуковая ступень	доктар філалагічных навук
Навуковае званне	прафесар;
Альма-матар	Беларускі педагагічны тэхнікум[d] (1931); літаратурны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута[d] (1936);
Партыя	КПСС;
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР;
Прэміі	Дзяржаўная прэмія БССР імя Якуба Коласа (1980)
Узнагароды

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 21:52, 22 ліпеня 2017

Навум Саламонавіч Перкін (15 лютага 1912, Тураў, цяпер Жыткавіцкі раён, Гомельская вобласць — 2 кастрычніка 1976) — беларускі літаратуразнавец.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і саматужніка. У 1928 г. паступіў у Гомельскі педагагічны тэхнікум, у 1929—1931 г. настаўнічаў у пачатковых школах на Гомельшчыне. Скончыў літаратурны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута (1936) і аспірантуру пры гэтым інстытуце (1941). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны — з 1941 г. на фронце, з 1942 г. у партызанах на Браншчыне, з 1944 г. зноў на фронце. Быў двойчы паранены. З 1946 г. — навуковы супрацоўнік, у 1963—1976 — загадчык сектара ўзаемасувязей літаратур Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР. Доктар філалагічных навук, прафесар. Член Саюза пісьменнікаў СССР (з 1954).

Навуковая дзейнасць

Дэбютаваў у друку з літаратурна-крытычнымі артыкуламі і рэцэнзіямі ў 1946 г. Пісаў на рускай і беларускай мовах. Аўтар прац «Аркадзь Куляшоў: Паэтычная творчасць» (1951), «Творчасць Петруся Броўкі» (1952), «Шляхі развіцця беларускай савецкай літаратуры 20-30-х гадоў: Праблемы сацыялістычнага рэалізму» (1960), «В семье братских литератур» (1967), «Нацыянальнае і інтэрнацыянальнае ў літаратуры» (1971), «Человек в советском романе» (1975), брашуры «Пятро Глебка» (1955), зборніка літаратурна-крытычных артыкулаў «Абсягі думкі» (1979). Апублікаваны аўтабіяграфічныя мастацкія творы «Мальчик из местечка» (1981) і «Я стал партизаном» (1982).

Адзін з аўтараў «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры» (1964), «Истории советской многонациональной литературы» (1970—1971), сааўтар дакладаў да III Міжнароднага з'езда славістаў «Асноўныя асаблівасці развіцця сучаснай беларускай літаратуры» (з В. Івашыным, 1958) і да V — «Беларускапольскія ўзаемасувязі ў XIX ст.» (з А. Лойкам, 1969), а таксама падручніка «Беларуская савецкая літаратура» для 9-10 класаў (з Ю. Пшырковым, 1959—1973).

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі і медалямі. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1980) за ўдзел у 2-томным даследаванні «История белорусской дооктябрьской литературы» і «История белорусской советской литературы».

Зноскі

↑ ^а ^б Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

Літаратура

Перкін Навум // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік / Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. — 22 000 экз. — ISBN 5-340-00709-X.;
Перкін Навум // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995..

[_033495c6053bf66f-1] а ^б Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863"></a>

[1]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
+{{навуковец}}
 '''Навум Саламонавіч Перкін''' ({{ДН|15|2|1912}}, {{МН|Тураў||Горад Тураў}}, цяпер [[Жыткавіцкі раён]], [[Гомельская вобласць]] — {{ДС|2|10|1976}}) — беларускі [[літаратуразнавец]].
 == Біяграфія ==
-Нарадзіўся ў сям'і саматужніка. У 1928 г. паступіў у [[Гомельскі педагагічны тэхнікум]], у 1929—1931 г. настаўнічаў у пачатковых школах на Гомельшчыне. Скончыў літаратурны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута (1936) і аспірантуру пры гэтым інстытуце (1941). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны — з 1941 г. на фронце, з 1942 г. у партызанах на Браншчыне, з 1944 г. зноў на фронце. Быў двойчы паранены. З 1946 г. — навуковы супрацоўнік, у 1963—1976 — загадчык сектара ўзаемасувязей літаратур Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы [[АН БССР]]. [[Доктар філалагічных навук]], прафесар. Член [[Саюз пісьменнікаў СССР|Саюза пісьменнікаў СССР]] (з 1954).
+Нарадзіўся ў сям'і саматужніка. У [[1928]] г. паступіў у [[Гомельскі педагагічны тэхнікум]], у [[1929]]—[[1931]] г. настаўнічаў у пачатковых школах на Гомельшчыне. Скончыў літаратурны факультэт [[Мінскі педагагічны інстытут|Мінскага педагагічнага інстытута]] ([[1936]]) і аспірантуру пры гэтым інстытуце ([[1941]]). Удзельнік [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай ва]]йны — з 1941 г. на фронце, з 1942 г. у партызанах на [[Браншчына|Браншчын]]е, з 1944 г. зноў на фронце. Быў двойчы паранены. З 1946 г. — навуковы супрацоўнік, у 1963—1976 — загадчык сектара ўзаемасувязей літаратур [[Інстытут літаратуры імя Янкі Купалы НАН Беларусі|Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы]] [[АН БССР]]. [[Доктар філалагічных навук]], прафесар. Член [[Саюз пісьменнікаў СССР|Саюза пісьменнікаў СССР]] (з 1954).
+== Навуковая дзейнасць ==
 Дэбютаваў у друку з літаратурна-крытычнымі артыкуламі і рэцэнзіямі ў 1946 г. Пісаў на рускай і беларускай мовах. Аўтар прац «Аркадзь Куляшоў: Паэтычная творчасць» (1951), «Творчасць Петруся Броўкі» (1952), «Шляхі развіцця беларускай савецкай літаратуры 20-30-х гадоў: Праблемы сацыялістычнага рэалізму» (1960), «В семье братских литератур» (1967), «Нацыянальнае і інтэрнацыянальнае ў літаратуры» (1971), «Человек в советском романе» (1975), брашуры «Пятро Глебка» (1955), зборніка літаратурна-крытычных артыкулаў «Абсягі думкі» (1979). Апублікаваны аўтабіяграфічныя мастацкія творы «Мальчик из местечка» (1981) і «Я стал партизаном» (1982).