O tempora, o mores!: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др Artsiom91Bot перанёс старонку О tempora, o mores! у О tempora (o mores!): ВП:НА |
др Artsiom91 перанёс старонку О tempora (o mores!) у O tempora, o mores!: кірылічная О у назве |
||
(Няма розніцы)
| |||
Версія ад 21:58, 20 верасня 2017
O tempora! O mores! (бел.: О часы! О норавы!) — лацінскі крылаты выраз. Звычайна выраз ужываюць, канстатуючы заняпад нораваў, асуджаючы цэлае пакаленне, падкрэсліваючы нечуваны характар падзеі[1].
Самы вядомы выраз Цыцэрона з «Першай прамовы супраць Катыліны», якая лічыцца вяршыняй рымскага прамоўніцкага мастацтва. Раскрываючы падрабязнасці змовы Катыліны на паседжанні сената ў прысутнасці апошняга, Цыцэрон гэтай фразай выражае абурэнне як нахабствам змоўшчыка, які асмеліўся з'явіцца ў сенат, так і бяздзейнасцю ўлад адносна злачынца, якія задумваў гібель Рэспублікі.
О часы, о норавы! (лац.: O tempora, o mores!) Сенат гэта разумее, консул бачыць; і, аднак, гэты [чалавек яшчэ] жывы. Жывы? Больш таго, ён нават з'яўляецца ў сенат, становіцца ўдзельнікам агульнадзяржаўнага савета; […] мы ж, дзяржаўныя мужы, лічым, што дастаткова зрабілі для рэспублікі, калі [самі] пазбеглі яго лютасці і зброі.
Але ёсць версія, што першапачаткова фраза належыла Катону. Катон Марк Порцый (Катон Старэйшы, ён жа – Катон Цэнзар; 234-каля 148 да н.э.) – старажытнарымскі палітык, вайскавод і пісьменнік.
Зноскі
- ↑ Ю. С. Цыбульник. Крылатые латинские выражения. — М.:: ООО "Издательство АСТ", 2003. — С. 89. — 830 с. — 5 000 экз. — ISBN 5-17-016376-2.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме O tempora, o mores!
