Квантунская армія: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
крыніца — ru:Квантунская_армия |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 10: | Радок 10: | ||
|уключае_у_сябе = |
|уключае_у_сябе = |
||
|роля = |
|роля = |
||
|памер = 100 тыс. (1933)<ref name=autogenerated1>Квантунская армия (японская) // Большая Советская Энциклопедия. / редколл., гл. ред. Б. А. Введенский. 2-е изд. том 20. М., Государственное научное издательство «Большая Советская энциклопедия», 1953. стр.462</ref><br/>300 тыс. (1940)<br/> |
|памер = 100 тыс. (1933)<ref name=autogenerated1>Квантунская армия (японская) // Большая Советская Энциклопедия. / редколл., гл. ред. Б. А. Введенский. 2-е изд. том 20. М., Государственное научное издательство «Большая Советская энциклопедия», 1953. стр.462</ref><br/>300 тыс. (1940)<br/>каля 1 млн. (1941)<ref name=autogenerated1 /><br/>1.400.000 (1945) |
||
|камандная_структура = |
|камандная_структура = |
||
|размяшчэнне = [[Чанчунь|Сіньцзін]] <br /> ({{сцягафікацыя|Маньчжоу-го}}) |
|размяшчэнне = [[Чанчунь|Сіньцзін]] <br /> ({{сцягафікацыя|Маньчжоу-го}}) |
||
Версія ад 11:22, 24 верасня 2017
| Квантунская армія (яп.: 関東軍) | |
|---|---|
 Штаб-кватэра Квантунскай арміі | |
| Гады існавання | 1931—1945 |
| Краіна |
 Японская імперыя |
| Падпарадкаванне | Імператарская стаўка |
| Тып | сухапутныя войскі |
| Складаецца з | |
| Колькасць |
100 тыс. (1933)[1] 300 тыс. (1940) каля 1 млн. (1941)[1] 1.400.000 (1945) |
| Дыслакацыя |
Сіньцзін (  Маньчжоу-го) |
| Удзел у | |
Кванту́нская армія (яп.: 関東軍, かんとうぐん Канто:гун) — галоўная, самая шматлікая і магутная групоўка сухапутных войскаў Імператарскіх узброеных сіл Японіі ў гады Другой сусветнай вайны[1]. Была цалкам разгромлена савецкай Чырвонай арміяй у час савецка-японскай вайны
Гісторыя
Сфарміравана ў 1931 годзе на базе гарнізона Квантунскай вобласці (на паўднёва-заходнім ускрайку Ляадунскага паўвострава — Квантунскім паўвостраве, права на выкарыстанне якога Японія атрымала па ўмовах Портсмуцкага мірнага дагавора 1905 года пасля паражэння Расіі ў Руска-японскай вайне) з мэтай падрыхтоўкі агрэсіі супраць Кітая, СССР і Манголіі.
18 верасня 1931 года Квантунская армія атакавала Кітай і да пачатку 1932 года акупавала яго паўночна-ўсходнюю частку — Маньчжурыю, пасля чаго ажыццяўляла ваенную падтрымку створанай 9 сакавіка 1932 года марыянетачнай дзяржавы Маньчжоу-го: уварвалася ў кітайскую правінцыю Жэхэ і дайшла да Вялікай сцяны.
У 1936 годзе пры штабе Квантунскай арміі быў створаны атрад «Асана» (узброенае падраздзяленне з белаэмігрантаў, якія прайшлі ваенную падрыхтоўку, пад камандаваннем японскага палкоўніка Асано, прызначаны для ўдзелу ў распараджэнні разведвальна-дыверсійнай дзейнасці і ваенных дзеянняў супраць СССР). У наступны час, колькасць атрада «Асана» была павялічана да пяці рот[2]. Акрамя таго, у 1936 годзе начальнік штаба Квантунскай арміі генерал Акамура выклікаў да сябе атамана Р. М. Сямёнава, якому даручыў весці разведку ў Забайкаллі і МНР, а таксама пачаць ваенную падрыхтоўку манголаў, якія былі ў распараджэнні[3].
Пад камандаваннем Хідэкі Тадзё колькасць Квантунскай арміі да 1938 годзе была даведзена да 200 тысяч, а да 1940 годзе — да 300 тысяч чалавек.
Квантунская армія стала ўзорным злучэннем і выконвала ролю базы падрыхтоўкі сухапутных сіл, якія час ад часу перакідаліся на іншыя ўчасткі. Служба ў Квантунскай арміі не толькі лічылася ганаровай, але фактычна з’яўлялася гарантыяй паспяховай кар’еры афіцэраў, якія імкнуліся атрымаць камандныя пасады.
Улетку 1938 войскі Квантунскай арміі ўварваліся ў межы СССР каля возера Хасан, у 1939 была арганізавана найбуйнейшая ваенная правакацыя супраць Савецкага Саюза і МНР на рацэ Халхін-Гол.
У 1941 годзе, пасля пачатку Вялікай Айчыннай вайны, Квантунская армія згодна з зацверджаным японскім камандаваннем планам «Кантакуэн» разгарнулася на маньчжурскай граніцы і ў Карэі, чакаючы зручнага моманту для пачатку баявых дзеянняў супраць СССР у залежнасці ад сітуацыі на савецка-германскім фронце. У 1941—1943 гадах у Маньчжурыі і Карэі размяшчаліся 15-16 японскіх дывізій агульнай колькасцю каля 700 тысяч чалавек. Групоўка Савецкіх войскаў, якая супрацьстаяла ім, складала ад 32 (703.714 чал., 22.06.1941) да 49,5 (1.446.012 чал, 01.07.1942) разліковых дывізій.
Да 9 жніўня 1945 года Квантунская армія мела ў сваім складзе: 1-ы фронт (3-я і 5-я арміі), 3-і фронт (30-я і 44-я арміі), 17-ы фронт (34-я і 59-я арміі), асобную 4-ю армію, 2-ю і 5-ю паветраныя арміі і Сунгарыйскую ваенную флатылію. Акрамя таго, ёй былі аператыўна падпарадкаваны армія Маньчжоу-го, армія Мэнцзяна (пад камандаваннем князя Дэ Вана) і Суюаньская армейская група.
У складзе Квантунскай арміі і падпарадкаваных ёй войскаў налічвалася 37 пяхотных і 7 кавалерыйскіх дывізій, 22 пяхотных, 2 танкавых і 2 кавалерыйскіх брыгады (усяго 1 млн 320 тыс. чалавек), 1155 танкаў, 6260 прылад, 1900 самалётаў і 25 баявых караблёў. Квантунская армія валодала таксама бактэрыялагічнай зброяй, падрыхтаванай для прымянення супраць савецкіх войскаў (гл. «Атрад 731»).
Аднак, асноўная частка ваеннай тэхнікі (артылерыі, танкаў, самалётаў) была распрацаваная ў 1930-я гады і да канца Другой сусветнай вайны істотна састарэла, а ў сувязі з абмежаванасцю людскіх рэсурсаў Японіі да 50 % асабовага склада сухапутных часцей было набрана з прызыўнікоў малодшых узростаў, якія не мелі дастатковай ваеннай падрыхтоўкі, і абмежавана прыдатных рэзервістаў старэйшага ўзросту.
У час Маньчжурскай аперацыі савецкіх войскаў Квантунская армія пад камандаваннем генерала Атодза Ямады страціла забітымі каля 84 тысяч салдатаў і афіцэраў, звыш 15 тысяч памерлі ад ран і хвароб на тэрыторыі Маньчжурыі, каля 600 тысяч чалавек трапілі ў палон, пры гэтым беззваротныя страты Савецкай Арміі склалі каля 12 тысяч чалавек.
У выніку разгрому Квантунскай арміі Японія пазбавілася рэальных сіл і магчымасцей для працягу вайны на кантыненце. А з прычыны таго, што астраўная частка Японіі да таго часу ўжо падвяргалася амерыканскай ядзернай бамбардзіроўцы з пагрозай поўнага знішчэння сталіцы і гібелі імператарскай сям’і, 2 верасня 1945 была вымушана падпісаць акт аб капітуляцыі.
Пасля капітуляцыі Японіі СССР перадаў НВАК трафейнае ўзбраенне Квантунскай арміі: караблі Сунгарыйскай рачной флатыліі, 861 самалёт, 600 танкаў, артылерыю, мінамёты, 1200 кулямётаў, стралковае ўзбраенне, а таксама боепрыпасы і іншую ваенную маёмасць[4].
Спіс каманднага саставу
Камандуючыя
| Званне | Імя | З | Па | |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Генерал | Татыбана Каітыра | 12.04.1919 | 06.01.1921 |
| 2 | Генерал | Каваі Місаа | 06.01.1921 | 10.05.1922 |
| 3 | Генерал | Она Мінобу | 10.05.1922 | 10.10.1923 |
| 4 | Генерал | Сіракава Ёсіноры | 10.10.1923 | 28.07.1926 |
| 5 | Фельдмаршал, барон | Мута Набуёсі | 28.07.1926 | 26.08.1927 |
| 6 | Генерал | Мураока Тэтара | 26.08.1927 | 01.07.1929 |
| 7 | Генерал | Хата Эйтара | 01.07.1929 | 31.05.1930 |
| 8 | Генерал | Хісікары Такасі | 03.06.1930 | 01.08.1931 |
| 9 | Генерал | Хондзё Сігэру | 01.08.1931 | 08.08.1932 |
| 10 | Фельдмаршал, барон | Мута Набуёсі | 08.08.1932 | 27.07.1933 |
| 11 | Генерал | Хісікары Такасі | 29.07.1933 | 10.12.1934 |
| 12 | Генерал | Мінамі Дзіра | 10.12.1934 | 06.03.1936 |
| 13 | Генерал | Кэнкіты Уэда | 06.03.1936 | 07.09.1939 |
| 14 | Генерал | Умэдзу Ёсідзіра | 07.09.1939 | 18.07.1944 |
| 14 | Генерал | Ямада Атодза | 18.07.1944 | 11.08.1945 |
Начальнікі штаба
| № п/п |
Званне | Імя | З | Па |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Генерал-маёр | Хамаамотэ Матасукэ | 12.04.1919 | 11.03.1921 |
| 2 | Генерал-маёр | Фукухара Ёсія | 11.03.1921 | 06.08.1923 |
| 3 | Генерал-маёр | Кавада Акіхару | 06.08.1923 | 02.12.1925 |
| 4 | Генерал-маёр | Сайта Хісасі | 02.12.1925 | 10.08.1928 |
| 5 | Генерал-лейтэнант | Міякэ Міцухару | 10.08.1928 | 11.04.1932 |
| 6 | Генерал | Хасімота Таранасукэ | 11.04.1932 | 08.08.1932 |
| 7 | Генерал | Каіса Куніякі | 08.08.1932 | 05.03.1934 |
| 8 | Генерал | Нісіа Тасідза | 05.03.1934 | 23.03.1936 |
| 9 | Генерал | Ітагакі Сэйсіра | 23.03.1936 | 01.03.1937 |
| 10 | Генерал | Тадзё Хідэкі | 01.03.1937 | 30.05.1938 |
| 11 | Генерал-лейтэнант | Ісагаі Рэнсукэ | 18.06.1938 | 07.09.1939 |
| 12 | Генерал-лейтэнант | Іімура Дзё | 07.09.1939 | 22.10.1940 |
| 13 | Генерал | Кімура Хэйтара | 22.10.1940 | 10.04.1941 |
| 14 | Генерал | Ёсімота Тэіты | 10.04.1941 | 01.08.1942 |
| 15 | Генерал-лейтэнант | Касахара Юкіа | 01.08.1942 | 07.04.1945 |
| 16 | Генерал-лейтэнант | Хата Хікасабура | 07.04.1945 | 11.08.1945 |
Зноскі
- ↑ а б в Квантунская армия (японская) // Большая Советская Энциклопедия. / редколл., гл. ред. Б. А. Введенский. 2-е изд. том 20. М., Государственное научное издательство «Большая Советская энциклопедия», 1953. стр.462
- ↑ Г. Н. Севостьянов. Политика великих держав на Дальнем Востоке накануне второй мировой войны. М., Соцэкгиз, 1961. стр.304
- ↑ Е. И. Тимонин. Исторические судьбы русской эмиграции (1920 — 1945-е гг.). Омск, изд-во СибАДИ, 2000. стр.206
- ↑ Военно-политическое сотрудничество социалистических стран. М., «Наука», 1988. стр.123
Літаратура
- Хаяси Сабуро. Японская армия в военных действиях на Тихом океане (пер. с англ.) — М., 1964.
- История Второй мировой войны 1939—1945 (в двенадцати томах), Т.11 — М.,1980
- «Капитуляция Квантунской армии». Воспоминания Барякина Николая Васильевича
Спасылкі
|
Квантунская армія на Вікісховішчы |
|---|
- Квантунская армія // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
- КВАНТУНСКАЯ АРМИЯ // Япония от А до Я. Популярная иллюстрированная энциклопедия. (CD-ROM). — М.: Directmedia Publishing, «Япония сегодня», 2008. — ISBN 978-5-94865-190-3.