Cryptophyta: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
JerzyKundrat (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др афармленне |
||
Радок 13: | Радок 13: | ||
| itis = 10597 |
| itis = 10597 |
||
}} |
}} |
||
'''''Cryptophyta''''' — [[тып, біялогія|тып]] аднаклетачных рухомых [[водарасці|водарасцей]]. Насяляюць прыбярэжныя ўчасткі вадаёмаў, старыцы, сажалкі, балоты; многія віды |
'''''Cryptophyta''''' — [[тып, біялогія|тып]] аднаклетачных рухомых [[водарасці|водарасцей]]. Насяляюць прыбярэжныя ўчасткі вадаёмаў, старыцы, сажалкі, балоты; многія віды з’яўляюцца марскімі і могуць быць знойдзены ў планктоне. |
||
Маюць авальную, яйцападобную, ныркападобную форму. Цела-[[клетка]] сціснута з бакоў і мае выпуклы дарсальны і плоскі (або ўвагнуты) вентральны бакі, пярэдні край звычайна коса зрэзаны. Тут размешчана вестыбулярная зона, ад якой уздоўж цела клеткі адыходзіць касая баразёнка, ля пачатку гэтай баразёнкі размешчана адтуліна глоткі, што ідзе ўнутр цела но розную глыбіню. У вестыбулярнай зоне знаходзяцца асновы двух жгуцікаў, з якіх адзін неалькі даўжэйшы за іншы. Глотка высланая радамі буйных жыгучых арганел. |
Маюць авальную, яйцападобную, ныркападобную форму. Цела-[[клетка]] сціснута з бакоў і мае выпуклы дарсальны і плоскі (або ўвагнуты) вентральны бакі, пярэдні край звычайна коса зрэзаны. Тут размешчана вестыбулярная зона, ад якой уздоўж цела клеткі адыходзіць касая баразёнка, ля пачатку гэтай баразёнкі размешчана адтуліна глоткі, што ідзе ўнутр цела но розную глыбіню. У вестыбулярнай зоне знаходзяцца асновы двух жгуцікаў, з якіх адзін неалькі даўжэйшы за іншы. Глотка высланая радамі буйных жыгучых арганел. |
||
[[Файл:CSIRO ScienceImage 6743 SEM Cryptophyte.jpg|thumb|left|200px|Клеткі ''Cryptophyta'' пад электронным мікраскопам]] |
[[Файл:CSIRO ScienceImage 6743 SEM Cryptophyte.jpg|thumb|left|200px|Клеткі ''Cryptophyta'' пад электронным мікраскопам]] |
||
Пераважна строгія [[фотасінтэз|фотатрофы]], але ёсць і [[гетэратрофы|гетэратрофныя]] формы, здольныя праглынаць і пераварваць клеткі [[бактэрыі|бактэрый]]. Клеткі фотатрофных арганізмаў маюць розную афарбоўку — карычневую, сіне-зялёную або чырвоную за кошт рознага ўтрымання фотасінтэтычных пігментаў, такіх як хларафілы ''a'' і ''c<sub>2</sub>'', фікацыянін, фікаэрытрын. [[Хларапласты]] маюць абалонку з 4 мембран, з якіх вонкавая |
Пераважна строгія [[фотасінтэз|фотатрофы]], але ёсць і [[гетэратрофы|гетэратрофныя]] формы, здольныя праглынаць і пераварваць клеткі [[бактэрыі|бактэрый]]. Клеткі фотатрофных арганізмаў маюць розную афарбоўку — карычневую, сіне-зялёную або чырвоную за кошт рознага ўтрымання фотасінтэтычных пігментаў, такіх як хларафілы ''a'' і ''c<sub>2</sub>'', фікацыянін, фікаэрытрын. [[Хларапласты]] маюць абалонку з 4 мембран, з якіх вонкавая з’яўляецца працягам ядзернай мембраны. Паміж 2 вонкавымі і 2 ўнутранымі мембранамі знаходзіцца перыпластыдная прастора, у якой размяшчаеца [[рудымент]]арнае [[клетачнае ядро|ядро]], [[цытаплазма]] з [[рыбасомы|рыбасомамі]] і запасныя пажыўныя рэчывы. |
||
Размнажэнне адбываецца шляхам падоўжанага дзялення клеткі. Палавы працэс невядомы. Адны формы заўсёды рухомыя, нават пры дзяленні, іншыя ўтвараюць скопішчы змешчаных у слізь нерухомых клетак. У рэдкіх выпадках фарміруюцца круглыя нерухомыя цысты. |
Размнажэнне адбываецца шляхам падоўжанага дзялення клеткі. Палавы працэс невядомы. Адны формы заўсёды рухомыя, нават пры дзяленні, іншыя ўтвараюць скопішчы змешчаных у слізь нерухомых клетак. У рэдкіх выпадках фарміруюцца круглыя нерухомыя цысты. |
Версія ад 22:50, 24 верасня 2017
Cryptophyta | ||||||||
Rhodomonas salina | ||||||||
Навуковая класіфікацыя | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
Міжнародная навуковая назва | ||||||||
Cryptophyta P.C.Silva, 1962 | ||||||||
Клас | ||||||||
| ||||||||
|
Cryptophyta — тып аднаклетачных рухомых водарасцей. Насяляюць прыбярэжныя ўчасткі вадаёмаў, старыцы, сажалкі, балоты; многія віды з’яўляюцца марскімі і могуць быць знойдзены ў планктоне.
Маюць авальную, яйцападобную, ныркападобную форму. Цела-клетка сціснута з бакоў і мае выпуклы дарсальны і плоскі (або ўвагнуты) вентральны бакі, пярэдні край звычайна коса зрэзаны. Тут размешчана вестыбулярная зона, ад якой уздоўж цела клеткі адыходзіць касая баразёнка, ля пачатку гэтай баразёнкі размешчана адтуліна глоткі, што ідзе ўнутр цела но розную глыбіню. У вестыбулярнай зоне знаходзяцца асновы двух жгуцікаў, з якіх адзін неалькі даўжэйшы за іншы. Глотка высланая радамі буйных жыгучых арганел.
Пераважна строгія фотатрофы, але ёсць і гетэратрофныя формы, здольныя праглынаць і пераварваць клеткі бактэрый. Клеткі фотатрофных арганізмаў маюць розную афарбоўку — карычневую, сіне-зялёную або чырвоную за кошт рознага ўтрымання фотасінтэтычных пігментаў, такіх як хларафілы a і c2, фікацыянін, фікаэрытрын. Хларапласты маюць абалонку з 4 мембран, з якіх вонкавая з’яўляецца працягам ядзернай мембраны. Паміж 2 вонкавымі і 2 ўнутранымі мембранамі знаходзіцца перыпластыдная прастора, у якой размяшчаеца рудыментарнае ядро, цытаплазма з рыбасомамі і запасныя пажыўныя рэчывы.
Размнажэнне адбываецца шляхам падоўжанага дзялення клеткі. Палавы працэс невядомы. Адны формы заўсёды рухомыя, нават пры дзяленні, іншыя ўтвараюць скопішчы змешчаных у слізь нерухомых клетак. У рэдкіх выпадках фарміруюцца круглыя нерухомыя цысты.
Часам пры масавым развіцці выклікаюць «цвіценне» вады, афарбоўваючы яе ў той ці іншы колер. Вядомыя віды, здольныя развівацца на паверхні снегу і пад лёдам у Арктыцы.
Літаратура
- Протисты: Руководство по зоологии / под ред. академика РАН А. Ф. Алимова. — СПб.: Наука, 2000. — Т. 1. — 679 с. ISBN 5-02-025864-4 (руск.)