Леў Савіч Макаў: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др аўтаматычны перанос катэгорыі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 25: Радок 25:
}}
}}
{{DEFAULTSORT:Макаў Леў Савіч}}'''Леў Савіч Макаў''' ({{lang-ru|Лев Са́ввич Ма́ков}}) ([[1830]]—[[1883]]), дзяржаўны дзеяч [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]], міністр унутраных спраў ([[1878]]—[[1879]]), стварыў інстытут ураднікаў. З [[1880]] — кіруючы замежнымі веравызнаннямі, аднавіў адносіны з Рымскай курыяй. [[Міністэрства пошт і тэлеграфаў|Міністр пошт і тэлеграфаў]] (1880—[[1881]]). З 1881 — член Дзяржаўнага савета. Застраліўся.
{{DEFAULTSORT:Макаў Леў Савіч}}'''Леў Савіч Макаў''' ({{lang-ru|Лев Са́ввич Ма́ков}}) ([[1830]]—[[1883]]), дзяржаўны дзеяч [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]], міністр унутраных спраў ([[1878]]—[[1879]]), стварыў інстытут ураднікаў. З [[1880]] — кіруючы замежнымі веравызнаннямі, аднавіў адносіны з Рымскай курыяй. [[Міністэрства пошт і тэлеграфаў|Міністр пошт і тэлеграфаў]] (1880—[[1881]]). З 1881 — член Дзяржаўнага савета. Застраліўся.

Па задушэнні нацыянальна-вызваленчага паўстання (1863—1864), расійскія ўлады за верную службу «царю и отечеству», перадалі канфіскаваную маёмасць і паселішча Мар'іну Горку Баніфацыя Крупскага царскаму чыноўніку Макаву. Баніфацыя Крупскага быў высланы ў Сібір, за арганізацыю нацыянальна-вызваленчага паўстання.


{{Паслядоўнасць людзей
{{Паслядоўнасць людзей

Версія ад 10:49, 1 кастрычніка 2017

Леў Савіч Макаў
Леў Макаў, міністр унутраных спраў (~1879 год)
Леў Макаў, міністр унутраных спраў (~1879 год)
Сцяг Міністр унутраных спраў
Расійскай імперыі
люты 1879 — 6 жніўня 1880
Папярэднік Аляксандр Цімашаў
Пераемнік Міхаіл Ларыс-Мелікаў

Нараджэнне 1830
Смерць 27 лютага 1883(1883-02-27)
Грамадзянства  Расійская імперыя
Адукацыя
Дзейнасць палітык
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леў Савіч Макаў (руск.: Лев Са́ввич Ма́ков) (18301883), дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі, міністр унутраных спраў (18781879), стварыў інстытут ураднікаў. З 1880 — кіруючы замежнымі веравызнаннямі, аднавіў адносіны з Рымскай курыяй. Міністр пошт і тэлеграфаў (1880—1881). З 1881 — член Дзяржаўнага савета. Застраліўся.

Па задушэнні нацыянальна-вызваленчага паўстання (1863—1864), расійскія ўлады за верную службу «царю и отечеству», перадалі канфіскаваную маёмасць і паселішча Мар'іну Горку Баніфацыя Крупскага царскаму чыноўніку Макаву. Баніфацыя Крупскага быў высланы ў Сібір, за арганізацыю нацыянальна-вызваленчага паўстання.

Гл. таксама