Ігнат Яўхімавіч Грынявіцкі: Розніца паміж версіямі

Ігнат Яўхімавіч Грынявіцкі
Ігнат Яўхімавіч Грынявіцкі
	; Прагоня[d]
Род дзейнасці	палітык, тэрарыст
Дата нараджэння	1856
Месца нараджэння	Басін[d], Бабруйскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	1 (13) сакавіка 1881
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя;
Грамадзянства	Расійская імперыя;
Альма-матар	Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны тэхналагічны інстытут (1880); Беластоцкая гімназія;
Член у	Народная воля[d]; Першамартаўцы[d];
Бітвы/войны	замах на Аляксандра II 1 сакавіка 1881 года[d];
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 20:14, 15 кастрычніка 2017

Ігнат Яўхімавіч ГРЫНЯВІЦКІ (жнівень 1855, паводле інш. звестак восень 1856, в. Калінаўка, цяпер Клічаўскага раёна — 1 сакавіка 1881) — рэвалюцыянер-нарадаволец, тэрарыст.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і дробнамаёнткавага шляхціча-каталiка Яўхіма Грынявіцкага герба Прагоня. Сярэднюю адукацыю атрымаў у Беластоцкай гімназіі. Студэнтам Пецярбурскага тэхналагічнага інстытута (1875—1880) удзельнічаў у польска-беларускіх і расійскіх рэвалюцыйных гуртках, вёў прапаганду сярод рабочых, збіраў грошы палітычным вязням, фабрыкаваў пашпарты рэвалюцыянерам. З 1879 года сябра партыі «Народная воля». Адзін з заснавальнікаў яе беларускай фракцыі, нацыянальная праграма якой надрукавана ў 1884 годзе ў часопісе «Гоман» (№ 2).

У маі 1880 года Грынявіцкі пакідае інстытут і, перайшоўшы на нелегальнае становішча, ператвараецца ў віленскага мешчаніна Ельнікава. Разам з А. І. Жалябавым, С. Л. Пяроўскай і іншымі ўваходзіць у цэнтральны нарадавольскі гурток прапагандыстаў. Адзін са стваральнікаў, аўтараў і наборшчыкаў нарадавольскай «Рабочей газеты», уключыў у выданне газеты земляка А. С. Барэйшу. Уваходзіў у групу, якая ўсю зіму 1880—1881 гадоў сачыла за выездамі цара. 26 лютага 1881 года на кватэры Грынявіцкага адбыўся сход арганізатараў замаху на расійскага цара Аляксандра II. Грынявіцкі стаў адным з 4 выканаўцаў, якім «Народная воля» даручыла тэрарыстычную аперацыю. У сваім запавеце напісаў: «Аляксандр II павінен памерці. Ён памрэ, а разам з ім памрэм і мы, яго ворагі, яго забойцы… Гісторыя сведчыць, што раскошнае дрэва свабоды вымагае чалавечых ахвяраў…»

1 сакавіка 1881 года бомбай, якую кінуў Ігнат Грынявіцкі, забіты цар Аляксандр II, а Грынявіцкі смяротна паранены.

Адрасы ў Санкт-Пецярбургу

Першая палова студзеня — 1 сакавіка 1881 года — Прыбытковы дом — Сімбірская вуліца, 59 (цяпер вул. Камсамола, в 49).

Зноскі

Літаратура

Беларуская Энцыклапедыя ў 18 тамах. Т.5., Мн. «Беларуская энцыклапедыя», 1997, С.484
Уладзімір Арлоў, Прысуд выканаў невядомы: Ігнат Грынявіцкі. Мн., 1992

Спасылкі

ГРЫНЯВІЦКІ Ігнат Яўхімавіч

@@ Радок 27: / Радок 27: @@
 == Біяграфія ==
-Нарадзіўся ў сям'і дробнамаёнткавага шляхціча-каталiка польскага паходжання. Сярэднюю адукацыю атрымаў у [[Беластоцкая гімназія|Беластоцкай гімназіі]]. Студэнтам Пецярбурскага тэхналагічнага інстытута ([[1875]]—[[1880]]) удзельнічаў у польска-беларускіх і расійскіх рэвалюцыйных гуртках, вёў прапаганду сярод рабочых, збіраў грошы палітычным вязням, фабрыкаваў пашпарты рэвалюцыянерам. З [[1879]] года сябра партыі «Народная воля». Адзін з заснавальнікаў яе беларускай фракцыі, нацыянальная праграма якой надрукавана ў [[1884]] годзе ў часопісе [[Гоман, 1884|«Гоман»]] (№ 2).
+Нарадзіўся ў сям'і дробнамаёнткавага шляхціча-каталiка Яўхіма Грынявіцкага герба Прагоня. Сярэднюю адукацыю атрымаў у [[Беластоцкая гімназія|Беластоцкай гімназіі]]. Студэнтам Пецярбурскага тэхналагічнага інстытута ([[1875]]—[[1880]]) удзельнічаў у польска-беларускіх і расійскіх рэвалюцыйных гуртках, вёў прапаганду сярод рабочых, збіраў грошы палітычным вязням, фабрыкаваў пашпарты рэвалюцыянерам. З [[1879]] года сябра партыі «Народная воля». Адзін з заснавальнікаў яе беларускай фракцыі, нацыянальная праграма якой надрукавана ў [[1884]] годзе ў часопісе [[Гоман, 1884|«Гоман»]] (№ 2).
 У маі [[1880]] года Грынявіцкі пакідае інстытут і, перайшоўшы на нелегальнае становішча, ператвараецца ў віленскага мешчаніна Ельнікава. Разам з А. І. Жалябавым, С. Л. Пяроўскай і іншымі ўваходзіць у цэнтральны нарадавольскі гурток прапагандыстаў. Адзін са стваральнікаў, аўтараў і наборшчыкаў нарадавольскай «Рабочей газеты», уключыў у выданне газеты земляка [[Антон Сцяпанавіч Барэйша|А. С. Барэйшу]]. Уваходзіў у групу, якая ўсю зіму [[1880]]—[[1881]] гадоў сачыла за выездамі цара. [[26 лютага]] [[1881]] года на кватэры Грынявіцкага адбыўся сход арганізатараў замаху на расійскага цара [[Аляксандр II, імператар расійскі|Аляксандра II]]. Грынявіцкі стаў адным з 4 выканаўцаў, якім «Народная воля» даручыла тэрарыстычную аперацыю. У сваім запавеце напісаў: «''Аляксандр II павінен памерці. Ён памрэ, а разам з ім памрэм і мы, яго ворагі, яго забойцы… Гісторыя сведчыць, што раскошнае дрэва свабоды вымагае чалавечых ахвяраў…''»