Усходняя Румелія: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
D.L.M.I. Bel (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
|||
| Радок 51: | Радок 51: | ||
== Гісторыя == |
== Гісторыя == |
||
Усходняя Румелія была створана пасля [[Берлінскі кангрэс|Берлінскага кангрэса]] [[ |
Усходняя Румелія была створана пасля [[Берлінскі кангрэс|Берлінскага кангрэса]] [[1878]] года, на якім адбыўся перагляд [[Сан-Стэфанскі мір|Сан-Стэфанскага мірнага дагавора]]. Усходняя Румелія мела пэўную аўтаномію ад Асманскай імперыі, але знаходзілася пад прамой уладай султана імперыі: ён прызначаў кіраванне вобласцю. Генерал-губернатар павінен быць з хрысціян, ён прызначаўся султанам са згоды вялікіх дзяржаў. |
||
Правінцыя Усходняя Румелія складалася з зямель Сліўненскага і Філіпопальскага саджакаў, з дадаткам двух [[каза, адміністрацыйная адзінка|каз]] Адрыянопальскага. Усходняя Румелія, уключаючы вобласць верхняй [[Рака Марыца|Марыцы]] і [[Рака Тунджа|Тунджы]], была абмежавана з поўначы Балканамі, з усхода [[Чорнае мора|Чорным морам]], з захада - водападзелам Марыцы і [[Рака Іскыр|Іскыра]], а з поўдня паласой, праведзенай з захада на ўсход паміж 41°36' і 42°12' паўночнай шыраты. |
Правінцыя Усходняя Румелія складалася з зямель Сліўненскага і Філіпопальскага саджакаў, з дадаткам двух [[каза, адміністрацыйная адзінка|каз]] Адрыянопальскага. Усходняя Румелія, уключаючы вобласць верхняй [[Рака Марыца|Марыцы]] і [[Рака Тунджа|Тунджы]], была абмежавана з поўначы Балканамі, з усхода [[Чорнае мора|Чорным морам]], з захада - водападзелам Марыцы і [[Рака Іскыр|Іскыра]], а з поўдня паласой, праведзенай з захада на ўсход паміж 41°36' і 42°12' паўночнай шыраты. |
||
Версія ад 08:54, 4 снежня 2017
| Аўтаномная правінцыя Асманскай імперыі | |||
| Усходняя Румелія | |||
|---|---|---|---|
| Източна Румелия | |||
|
|||
 Балгарыя па Сан-стэфанскаму міру і вынікам Берлінскага кангрэсу |
|||
|
|
|||
| Сталіца | Філіпопаль | ||
| Афіцыйная мова | балгарская мова, асманская мова і грэчаская мова | ||
| Грашовая адзінка | Ottoman lira[d] | ||
| Насельніцтва |
|
||
| Форма кіравання | абсалютная манархія | ||
| Гісторыя | |||
| • 13 ліпеня 1878 | Берлінскі кангрэс | ||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||
Усхо́дняя Руме́лія (балг.: Източна Румелия; турэцк.: Doğu Rumeli; грэч. Ανάτσλική Ρωμυλια - Anatoliki Romylia) - аўтаномная турэцкая правінцыя з 1978 па 1908 гады. З 1885 года пад фактычным кантролем Балгарыі. Цэнтр правінцыі - Філіпопаль.
Гісторыя
Усходняя Румелія была створана пасля Берлінскага кангрэса 1878 года, на якім адбыўся перагляд Сан-Стэфанскага мірнага дагавора. Усходняя Румелія мела пэўную аўтаномію ад Асманскай імперыі, але знаходзілася пад прамой уладай султана імперыі: ён прызначаў кіраванне вобласцю. Генерал-губернатар павінен быць з хрысціян, ён прызначаўся султанам са згоды вялікіх дзяржаў.
Правінцыя Усходняя Румелія складалася з зямель Сліўненскага і Філіпопальскага саджакаў, з дадаткам двух каз Адрыянопальскага. Усходняя Румелія, уключаючы вобласць верхняй Марыцы і Тунджы, была абмежавана з поўначы Балканамі, з усхода Чорным морам, з захада - водападзелам Марыцы і Іскыра, а з поўдня паласой, праведзенай з захада на ўсход паміж 41°36' і 42°12' паўночнай шыраты.
Але такая ўяўная аўтаномія праіснавала ўсяго 7 гадоў; у верасні 1885 года, пасля буйнога балгарскага паўстання ў гэтай вобласці тэрыторыя Усходняй Румеліі была далучана да Балгарыі, якая знаходзілася пад фармальным сюзэрэнітэтам Асманскай імперыі. У 1896 годзе, калі Порта прызнала прынца Фердынанда Кобургскага балгарскім князем, яна адначасова з гэтым прызначыла яго генерал-губернатарам Усходняй Румеліі.
У 1908 Фердынанд І прыняў тытул цара Балгарыі і абвясціў аб анэксіі Усходняй Румеліі.
Наступныя тэрытарыяльныя змены Балгарыі ў выніку Балканскіх, Першай і Другой сусветных войн не паўплывалі на прыналежнасць Усходняй Румеліі, якая засталася ў яе межах.
Зноскі
- ↑ З 1885 фактычна аб'яднана з Балгарыяй
