Ліндская храмавая хроніка: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 07:33, 12 снежня 2017

Ліндская храмавая хроніка — гэта мармуровая стэла, узведзеная ў 99 годзе да н. э. на акропалі Лінда (в. Родас) з вялікім надпісам, які змяшчае пералік дароў, паднесеных у найстаражытны храм Афіны Ліндыі. Стэла знойдзена дацкімі археолагамі ў пачатку XX ст. і ўпершыню апублікаваная ў 1912 годзе К. Блінкенбергам^[1].

Агульная характарыстыка помніка

Дадзены тэкст прадстаўляе сабой адзін з самых доўгіх надпісаў, якіх дайшлі да нас ад эліністычнай эпохі. У большай сваёй частцы тэкст захаваўся.

Надпіс складаецца з трох частак. У першай утрымліваюцца некаторыя дэталі пастановы народнага збору аб усталяванні стэлы.

Другая, і самая доўгая, прадстаўляе сабой пералік прыблізна 40 дароў, паднесеных Афіне Ліндыі як героямі міфічных часоў (уключаючы эпаміна Лінда, Геракла, Алену, Менелая), гэтак і дзеячамі гістарычнай мінуўшчыны (уключаючы Аляксандра Вялікага, Піра, Філіпа V (руск.) (бел.).

Апісанне гэтых паднашэнняў зроблена больш ці менш фармалізаванай мовай: указывается імя ахвяравальніка, сам дар (часам са згадваннем матэрыялу, з якога ён зроблены), цытуецца надпіс на паднашэнні (калі такі маецца) і, нарэшце, падаюцца "крыніцы", якія згадваюць ці апісваюць паднашэнне, якія не захаваліся да часу ўсталявання стэлы, каб ні ў кога не засталося сумненняў, што такія дары сапраўды былі калісь паднесеныя багіні. Усё такія сведчанні носят літаратурны характар, большасць з іх - гэта мясцовыя радоскія хронікі (паведамляюцца аўтары і назвы твораў, прычым з вядомых пісьменнікаў фігурыруе толькі Герадот і толькі аднойчы), а таксама лісты жрацоў да гарадскога Савету.

У трэцяй частцы надпісу распавядаецца аб трох эпіфаніях (багаяўленнях) Афіны, тым, што здарылася, у гэтым храме ў тыя часы, калі народ Лінда востра меў патрэбу ў яе дапамозе. Першая такая эпіфанія здарылася ў эпоху грэка-персідскіх войнаў.

Месца захоўвання надпісу

Ліндская храмавая хроніка захоўваецца ў Нацыянальным музеі Даніі (Капенгаген)^[2].

Зноскі

↑ Кембриджская история древнего мира. т. IV, с. 562, прим. 10
↑ Изображение верхней части стелы см. на сайте Датского национального музея [1]

Літаратура

Кембрыджская гісторыя старажытнага свету. Том 4. Персія, Грэцыя і заходняе Міжземнамор'е. Каля 525-479 гг. да н. э./ Зав. з англ., падрыхтоўка тэксту, прадмова і заўвагі А. В. Зайкова. М.: Ладомир, 2011. 1112 c. ISBN 978-5-86218-496-9.

Спасылкі

Lindos II 2
New terms for new ideas By Michael Lackner (ням.) (бел., Iwo Amelung (ням.) (бел., Joachim Kurtz (ням.) (бел. pages 105-125 ISBN 90-04-12046-7

[КИДМ-1] Кембриджская история древнего мира. т. IV, с. 562, прим. 10

[2] Изображение верхней части стелы см. на сайте Датского национального музея [1]

[1]

[2]

@@ Радок 29: / Радок 29: @@
 Надпіс складаецца з трох частак. У першай утрымліваюцца некаторыя дэталі пастановы народнага збору аб усталяванні стэлы.
-Другая, і самая доўгая, прадстаўляе сабой пералік прыблізна 40 дароў, паднесеных Афіне Ліндыі як героямі міфічных часоў (уключаючы эпаміна Лінда, [[Геракл|Геракла]], [[Алена Прыгожая|Алену]], [[Менелай|Менелая]]), гэтак і дзеячамі гістарычнай мінуўшчыны (уключаючы [[Аляксандр Македонскі|Аляксандра Вялікага]], [[Пір, цар эпірскі|Піра]], <nowiki>{{нп3|Філіп V Македонскі|Філіпа V|ru|Филипп V Македонский}}</nowiki>).
+Другая, і самая доўгая, прадстаўляе сабой пералік прыблізна 40 дароў, паднесеных Афіне Ліндыі як героямі міфічных часоў (уключаючы эпаміна Лінда, [[Геракл|Геракла]], [[Алена Прыгожая|Алену]], [[Менелай|Менелая]]), гэтак і дзеячамі гістарычнай мінуўшчыны (уключаючы [[Аляксандр Македонскі|Аляксандра Вялікага]], [[Пір, цар эпірскі|Піра]], {{нп3|Філіп V Македонскі|Філіпа V|ru|Филипп V Македонский}}).
 Апісанне гэтых паднашэнняў зроблена больш ці менш фармалізаванай мовай: указывается імя ахвяравальніка, сам дар (часам са згадваннем матэрыялу, з якога ён зроблены), цытуецца надпіс на паднашэнні (калі такі маецца) і, нарэшце, падаюцца "крыніцы", якія згадваюць ці апісваюць паднашэнне, якія не захаваліся да часу ўсталявання стэлы, каб ні ў кога не засталося сумненняў, што такія дары сапраўды былі калісь паднесеныя багіні. Усё такія сведчанні носят літаратурны характар, большасць з іх - гэта мясцовыя радоскія хронікі (паведамляюцца аўтары і назвы твораў, прычым з вядомых пісьменнікаў фігурыруе толькі [[Герадот]] і толькі аднойчы), а таксама лісты жрацоў да гарадскога Савету.