Эрых Альфрэд Гартман

Эрых Хартман
ням.: Erich Alfred Hartmann
Файл:Erich Hartmann (c. 1943).jpg
Мянушка	Bubi
Дата нараджэння	19 красавіка 1922(1922-04-19)
Месца нараджэння	Вайсах
Дата смерці	20 верасня 1993(1993-09-20) (71 год)
Месца смерці	Вайль-ім-Шонбух
Грамадзянства	Германія
Прыналежнасць	Веймарская рэспубліка (да 1933), Трэці рэйх (да 1945), ФРГ
Род войскаў	Люфтвафэ
Гады службы	1941—1970
Званне	Маёр ( вермахт) Палкоўнік ( бундэсвер)
Часць	JG 52, JG 53 і JG 71
Бітвы/войны	Другая сусветная вайна Усходні фронт, Паветраная абарона Рэйха
Узнагароды і званні	Жалезны крыж 2-га класа Жалезны крыж 1-га класа Рыцарскі крыж Жалезнага крыжа з Дубовым лісцем, Мячамі і Дыяментамі Нямецкі крыж у золаце
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эрых Альфрэд «Бубі» Хартман (ням.: Erich Alfred Hartmann; 19 красавіка 1922 - 20 верасня 1993) — нямецкі лётчык-ас, лічыцца найбольш паспяховым пілотам-знішчальнікам за ўсю гісторыю авіяцыі. Пазыўны Карая 1. У ходзе Другой сусветнай вайны ён здзейсніў 1525 баявых вылетаў, атрымаўшы 352 паветраныя перамогі (з іх 345 над савецкімі самалётамі) у 825 паветраных баях. За невялікі рост і маладжавы выгляд атрымаў мянушку Bubi - малы. Будучы ў даваенны час пілотам планёра, Хартман уступіў у шэрагі люфтвафэ ў 1940 годзе, а ў 1942 годзе скончыў курсы падрыхтоўкі пілотаў. Неўзабаве ён быў накіраваны ў 52-ю знішчальную эскадру (ням. Jagdgeschwader 52) на ўсходні фронт, дзе трапіў пад апеку вопытных пілотаў-знішчальнікаў люфтвафэ. Пад іх кіраўніцтвам Хартман развіваў свае навыкі і тактыку, 25 жніўня 1944 года атрымаў Рыцарскі крыж Жалезнага крыжа з дубовым лісцем, мячамі і брыльянтамі, за 301-ю пацверджаную паветраную перамогу.

Сваю 352-ю і апошнюю перамогу ў паветры Эрых Хартман здзейсніў 8 мая 1945 года. Хартман, а таксама вайскоўцы з JG 52 здаліся амерыканскім войскам, але былі перададзеныя Чырвонай Арміі. Абвінавачаны ў ваенных злачынствах і асуджаны да 25 гадоў зняволення ў лагерах строгага рэжыму, Хартман правёў у іх 10 з паловай гадоў, да 1955 года. У 1956 годзе ён далучыўся да перабудаванага люфтвафэ Заходняй Германіі, і стаў першым камандзірам эскадры JG 71 «Рыхтгофэн». У 1970 годзе ён сышоў з войска, шмат у чым з-за непрымання ім амерыканскага знішчальніка Lockheed F-104 Starfighter, якім тады ўкамплектоўваліся войскі ФРГ, і пастаянных канфліктаў з вышэйстаячымі начальнікамі.