Язэп Якаўлевіч Варонка: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 134: Радок 134:


== Літаратура ==
== Літаратура ==
* ''Рудовіч С.'' Варонка // {{Крыніцы/ЭГБ|1}}
* ''Рудовіч С.'' Варонка // {{Крыніцы/ЭГБ|2}}


== Спасылкі ==
== Спасылкі ==

Версія ад 11:12, 25 лютага 2018

Язэп Якаўлевіч Варонка
Сцяг1-ы Старшыня Народнага сакратарыята БНР
20 лютага — 9 ліпеня 1918
Папярэднік пасада заснавана
Пераемнік Раман Аляксандравіч Скірмунт
Сцяг1-ы народны сакратар (міністр) унутраных спраў БНР
19 красавіка — 9 ліпеня 1918
Папярэднік пасада заснавана
Пераемнік Раман Аляксандравіч Скірмунт
Сцяг1-ы народны сакратар (міністр) замежных спраў БНР
20 лютага — 9 ліпеня 1918
Папярэднік пасада заснавана
Пераемнік Раман Аляксандравіч Скірмунт
Сцяг1-ы Старшыня Выканаўчага камітэта Рады Усебеларускага з'езда
3 студзеня — 18 сакавіка 1918
Папярэднік пасада заснавана
Пераемнік пасада скасавана
Сцяг1-ы Міністр беларускіх спраў Літвы
1 снежня 1918 — 12 сакавіка 1919
Кіраўнік урада Аўгусцінас Вальдэмарас (1918)
Мікалас Сляжавічус (19181919)
Папярэднік пасада заснавана
Пераемнік Дамінік Сямашка

Нараджэнне 4 (16) красавіка 1891
Сакольскі павет
Смерць 4 чэрвеня 1952(1952-06-04) (61 год)
Месца пахавання
Імя пры нараджэнні Язэп Якаўлевіч Варонка
Партыя Беларуская сацыялістычная грамада, Беларуская партыя сацыялістаў-федэралістаў
Член у
Адукацыя
Дзейнасць публіцыст, журналіст, палітык, радыёвядучы, паэт
Месца працы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Язэп (Іосіф Якаўлевіч) Варонка (4 красавіка 1891, Сакольскі павет4 ліпеня 1952, Чыкага, ЗША) — беларускі палітычны дзеяч, журналіст, публіцыст.

Раннія гады

Быў вольным слухачом юрыдычнага факультэта Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта, выключаны з-за нясплаты (1914). Удзельнічаў у другім «Усерасійскім студэнцкім зборніку» (1911). Быў супрацоўнікам пецярбургскай газеты «Воскресная вечерняя газета» (бел.: Нядзельная вячэрняя газета), часопісаў «Зритель» (бел.: Глядач), «Театральное обозрение» (бел.: Тэатральны агляд), быў сакратаром рэдакцыі газеты «Столичные вести» (бел.: Сталічныя весткі). Свае вершы ў рускамоўных выданнях падпісваў псеўданімам Юрий Вегов.

Палітычная дзейнасць

Пасля Лютаўскай рэвалюцыі (1917) уступіў у Беларускую сацыялістычную грамаду, з чэрвеня 1917 член яе ЦК. Прадстаўляў беларускія арганізацыі ў Асобай нарадзе для выпрацоўкі палажэння аб выбарах ва Усерасійскі Устаноўчы сход, удзельнічаў у рабоце Дзяржаўнай нарады (жнівень 1917, Масква). У прамове на Усерасійскай дэмакратычнай нарадзе (верасень 1917, Петраград) ад імя Цэнтральнай рады беларускіх арганізацый выказаўся супраць урадавай кааліцыі сацыялістычных партый з буржуазнымі. Уваходзіў у склад Часовага савета Расійскай рэспублікі (Перадпарламента).

Да снежня 1917 узначальваў камітэт Беларускага таварыства ў Петраградзе па аказанні дапамогі пацярпелым ад вайны. На II сесіі Цэнтральнай рады беларускіх арганізацый (кастрычнік 1917, Мінск) падтрымаў прапановы аб увядзенні аўтаноміі Беларусі явачным парадкам; выбраны камісарам юстыцыі і ўнутраных спраў Вялікай беларускай рады. Удзель-нічаў у падрыхтоўцы і правядзенні Усебеларускага з'езда (1917).

У лютым — ліпені 1918 старшыня Народнага сакратарыята Беларусі і народны сакратар замежных спраў, адзін з ініцыятараў абвяшчэння Беларускай Народнай Рэспублікі (БНР). У красавіку 1918 разам з іншымі актывістамі Рады БНР падпісаў тэлеграму кайзеру Вільгельму II з падзякай «за вызваленне Беларусі нямецкімі войскамі ад цяжкага прыгнёту, гвалту і анархіі». Рэдагаваў часопіс «Варта».

3 канца 1918 арыентаваўся на Літоўскую Тарыбу, разглядаючы яе як натуральнага саюзніка ў барацьбе за беларускую дзяржаўнасць. З 1918 жыў у Каўнасе. У снежні 1918 — красавіку 1920 міністр беларускіх спраў і член кабінета міністраў Літоўскай Рэспублікі. Лідар Беларускай партыі сацыялістаў-федэрамстаў. З вясны 1921 старшыня беларускага Чырвонага Крыжа, з лістапада 1922 старшыня таварыства «Беларуская грамада ў Каўнасе».

Выдавецкая дзейнасць, публіцыстыка

Займаўся выдавецкай і публіцыстычнай дзейнасцю. Быў рэдактарам газеты «Беларускі народ». Адначасова рэдактар беларускага часопіса «Часопісь» (Каўнас, 19191920) і рэдактар-выдавец рускамоўнай штодзённай газеты «Вольная Литва» (бел.: Вольная Літва) (чэрвень 1921 — люты 1922, з перапынкамі) і яе дадатку — часопіса «Зеркало» (бел.: Люстэрка) (1921).

Аўтар брашур «Белорусский вопрос к моменту Версальской мирной конференции. Историко-политический очерк» (бел.: Беларускае пытанне да моманту Версальскай мірнай канферэнцыі. Гістарычна-палітычны нарыс) (Каўнас, 1919), «Беларускi рух ад 1917 да 1920 году. Кароткi агляд. 2 выд.» (Каўнас, 1920), «Gudų klausimas».

У гісторыка-публіцыстычных працах абагульняў асноўныя факты з гісторыі беларускага нацыянальнага руху ў гады рэвалюцыі і грамадзянскай вайны, аналізаваў тагачаснае палітычнае становішча. Прытрымліваўся канцэпцыі «двух ворагаў» беларускага адраджэння — Расіі і Польшчы. Адмоўна ацэньваў палітыку ў нацыянальным пытанні як Часовага ўрада Расіі, так і Савета Народных Камісараў. У яго ітэрпрэтацыі Першы Усебеларускі з'езд — гэта Устаноўчы з'езд, які ўвёў у межах Беларусі рэспубліканскі лад, замацаваў права народа на зямлю і інш. Ухваляў абвяшчэнне БНР, а ўтварэнне БССР разглядаў як палітычны манеўр, з дапамогай якога бальшавікі імкнуліся «авалодаць розумамі элементаў, што нацыянальна адрадзіліся». Адначасова асуджаў захоп Беларусі войскамі Польшчы, паказваў крывадушнасць палітыкі польскіх акупантаў, выкрываў іх бясчынствы ў дачыненні да мясцовага насельніцтва.

Познія гады

У 1923 з'ехаў у ЗША, жыў у Чыкага. Узначальваў Беларуска-амерыканскую нацыянальную асацыяцыю, быў адным з кіраўнікоў Беларуска-амерыканскай нацыянальнай рады, выдаваў газету «Беларуская трыбуна», вёў беларускія і рускія праграмы на радыё.

Пахаваны ў прыгарадзе Чыкага[1].

Зноскі

Літаратура

Спасылкі