Уладзімір Уладзіміравіч Пуцін: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
(удзельнік выдалены)
(выдаленае кароткае апісанне змен)
Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз мабільную версію сайта
(удзельнік выдалены)
(выдаленае кароткае апісанне змен)
Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз мабільную версію сайта
Радок 130: Радок 130:


{{зноскі}}
{{зноскі}}

== Спасылкі ==
*[[:be-tarask:Расейскі сьвет]]
*[[:be-tarask:Уладзімер Пуцін]]


{{Паслядоўнасць людзей
{{Паслядоўнасць людзей

Версія ад 23:44, 6 сакавіка 2018

Уладзімір Уладзіміравіч Пуцін
руск.: Владимир Владимирович Путин
Сцяг2-гі і 4-і прэзідэнт Расійскай Федэрацыі Сцяг
з 7 мая 2012
Кіраўнік урада Віктар Аляксеевіч Зубкоў (в. а.)
Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
Папярэднік Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
7 мая 2000 — 7 мая 2008
(в. а. з 31 снежня 1999)
Кіраўнік урада Міхаіл Міхайлавіч Касьянаў
Віктар Барысавіч Хрысценка (в. а.)
Міхаіл Яфімавіч Фрадкоў
Віктар Аляксеевіч Зубкоў
Папярэднік Барыс Мікалаевіч Ельцын
Пераемнік Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
Сцяг Старшыня Урада Расійскай Федэрацыі Сцяг
8 мая 2008 — 7 мая 2012
Прэзідэнт Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
Папярэднік Віктар Аляксеевіч Зубкоў
Пераемнік Віктар Аляксеевіч Зубкоў (в. а.)
Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
16 жніўня 1999 — 7 мая 2000
(в. а. з 9 жніўня 1999)
Прэзідэнт Барыс Мікалаевіч Ельцын (да 31 снежня 1999)
Папярэднік Сяргей Вадзімавіч Сцяпашын
Пераемнік Міхаіл Міхайлавіч Касьянаў
Сцяг Сакратар Савета бяспекі Расійскай Федэрацыі
29 сакавіка — 9 жніўня 1999
Прэзідэнт Барыс Мікалаевіч Ельцын
Папярэднік Мікалай Мікалаевіч Бардзюжа
Пераемнік Сяргей Барысавіч Іваноў
Сцяг Старшыня Савета міністраў Саюзнай дзяржавы Сцяг
27 мая 2008 — 18 ліпеня 2012
Папярэднік пасада заснавана
Пераемнік Дзмітрый Анатольевіч Мядзведзеў
Сцяг Дырэктар ФСБ Расіі
25 ліпеня 1998 — 9 жніўня 1999
Прэзідэнт Барыс Мікалаевіч Ельцын
Папярэднік Мікалай Дзмітрыевіч Кавалёў
Пераемнік Мікалай Платонавіч Патрушаў

Нараджэнне 7 кастрычніка 1952(1952-10-07) (71 год)
Ленінград, РСФСР, СССР
Род family of Vladimir Putin[d]
Бацька Уладзімір Спірыдонавіч Пуцін
Маці Марыя Іванаўна Шэламава
Жонка Людміла Аляксандраўна Пуціна (Шкрэбнева) (з 1983 да 2013)[1]
Дзеці дочкі:Кацярына і Марыя
Грамадзянства Сцяг СССР СССР
Сцяг Расіі Расія
Веравызнанне праваслаўе[2]
Партыя Да жніўня 1991 года член КПСС, у 1995 годзе глава рэгіянальнага аддзялення «НДР», з 2008 па 2012 старшыня «Адзінай Расіі» пры гэтым не з'яўляўся членам партыі.
Член у
Адукацыя Ленінградскі дзяржаўны ўніверсітэт імя А. А. Жданава
Навуковая ступень кандыдат эканамічных навук
Прафесія юрыст
Дзейнасць прэзідэнт Расійскай Федэрацыі
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера палітыка[4], разведка і ваенная справа
Месца працы
Чын
Аўтограф Выява аўтографа
Ваенная служба
Гады службы 19751991
Род войскаў КДБ СССР
Званне палкоўнік
Камандаваў Узброеныя сілы Расійскай Федэрацыі і Supreme Commander-in-Chief of the Armed Forces of the Russian Federation[d]
Бітвы
Узнагароды
Ордэн Пашаны — 1996 Ордэн «Знак Пашаны»
Медаль Боснія-Косава
Медаль Боснія-Косава
Кавалер Вялікага Крыжа ордэна Ганаровага легіёна
Кавалер ордэна «За выдатныя заслугі»
Кавалер ордэна «За выдатныя заслугі»
Кавалер ордэна Ісмаілі Самані
Кавалер ордэна Ісмаілі Самані
Ордэн Вызваліцеля 1 класа (Вялікая стужка)(Венесуэла)
Ордэн Вызваліцеля 1 класа (Вялікая стужка)(Венесуэла)
Вялікі крыж ордэна святога Карла
Ордэн караля Абдэль-Азіза
Ордэн Хо Шы Міна
Ордэн Хо Шы Міна
Ордэн Дружбы народаў, Беларусь
Ордэн Дружбы народаў, Беларусь
Шаблон:Медаль За заслугі Нацыянальнай Народны Арміі III ступені
Залаты Алімпійскі ордэн
Залаты Алімпійскі ордэн
Ордэн «Славы і Гонару»
Ордэн «Славы і Гонару»
Ордэн Святога роўнаапостальнага вялікага князя Уладзіміра I ступені, РПЦ
Ордэн Святога роўнаапостальнага вялікага князя Уладзіміра I ступені, РПЦ
Ордэн прападобнага Сергія Раданежскага I ступені
Ордэн прападобнага Сергія Раданежскага I ступені
Імянны марскі палаш ад камандуючага ЧФ РФ адмірала Уладзіміра Камаедова і камандуючага Ваенна-марскімі сіламі Украіны Міхаіла Ежэля[3]
іншыя ўзнагароды
Сайт kremlin.ru
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзі́мір Уладзі́міравіч Пу́цін (руск.: Влади́мир Влади́мирович Пу́тин; нар. 7 кастрычніка 1952, Ленінград) — прэзідэнт Расійскай Федэрацыі (20002008 і з 2012), прэм'ер-міністр Расійскай Федэрацыі (19992000 і 2008—2012).


Біяграфія

Нарадзіўся ў Ленінградзе (цяпер Санкт-Пецярбург). У кнізе «От первого лица» («Ад першае асобы»), біяграфіі Пуціна паводле ягоных інтэрвію ў расійскай прэсе, распавядаецца пра бедныя гады дзяцінства будучага прэзідэнта, праведзеныя ў камунальнай кватэры.

У 1975 годзе скончыў юрыдычны факультэт Ленінградзкага дзяржаўнага універсітэта і паступіў на службу ў Камітэт дзяржаўнай бяспекі, з 1985 па 1990 год працаваў аґентам савецкае выведкі ў НДР (Усходняй Нямеччыне). Пад прыкрыццём займаньня пасады кіраўніка Дома савецка-нямецкага сяброўства ў Дрэздэне загадваў у КДБ сачэньнем за савецкімі студэнтамі ў НДР[10].

У 1990 годзе вярнуўся ў Расію, працаваў памочнікам рэктару Ленінградзкага дзяржаўнага ўнівэрсытэту па міжнародных пытаньнях, потым — дарадцам старшыні Ленінградзкага Савету (месцкі заканадаўчы сход) вядомага расейскага дэмакрата Анатоля Сабчака.

У чэрвені 1991 году Пуцін быў прызначаны старшынём Камітэту па Зьнешніх Сувязях мэрыі (бурмістарства) Санкт-Пецярбургу. На гэтай пасадзе ён займаўся прыцягненьнем у горад замежных інвэстыцыяў, адкрыцьця сумесных прадпрыемстваў. Пуцін быў куратарам стварэння ў Пецярбургу валютнае біржы, пры яго судзеяньні (як кажуць, з дапамогаю яго кантактаў ў былым савецкім КГБ і ўсходненямецкай Stasi) было адчыненае прадстаўніцтва BNP-Dresdner Bank. Адначасова з 1994 году Пуцін быў першым намеснікам старшыні ўраду Санкт-Пецярбурґу.

У жніўні 1996 пачалася «маскоўская» кар’ера Уладзіміра Пуціна — ён быў прызначаны намесьнікам упраўляючага справамі прэзыдэнта Расеі. У сакавіку 1997 году Пуцін прызначаны намесьнікам кіраўніка адміністрацыі прэзыдэнта, начальнікам галоўнага кантрольнае ўправы прэзыдэнта РФ. З траўня 1998 году Пуцін — першы намесьнік кіраўніка адміністрацыі прэзыдэнта Расеі.

Наступным моцным узьлётам пецярбурскага палітыка было прызначэньне яго дырэктарам ФСБ — расейскае спэцслужбы. З сакавіку 1999 году Пуцін стаў сакратаром Рады Бясьпекі Расеі.

Прэм’ер-міністарства і першы прэзыдэнцкі тэрмін

У жніўні 1999 году прэзыдэнт Расеі Барыс Ельцын прызначыў Уладзімера Пуціна прэм’ер-міністрам Расеі. 31 сьнежня 1999 году Ельцын сышоў у адстаўку, Пуцін стаўся выканаўчым абавязкі прэзыдэнта да наступных выбараў.

26 сакавіка 2000 году былі праведзеныя прэзыдэнцкія выбары, у якіх Пуцін перамог у першым туры.

Уладзімер Пуцін з самога пачатку дасягнуў шалёнае папулярнасьці ў расейскім грамадзтве дзякуючы свайму іміджу маладога, энэрґічнага прэзыдэнта-спартоўцы на фоне старога й хворага Барыса Ельцына. З пункту гледжаньня сваёй палітычнае плятформы Пуцін здолеў аб’яднаць вакол сябе прыхільнікаў часам дыямэтральна супрацьлеглых ідэй. Для дэмакратаў ён быў колішнім сябрам і паплечнікам Анатолія Сабчака і, мяркуючы па прамовах маладога прэзыдэнта, прыхільнікам далейшых і больш радыкальных дэмакратычных і рынкавых рэформ. Для кансэрватараў і нацыяналістаў Пуцін быў сымбалем адраджаючаеся «Вялікае Расеі», новым «водцам».

Вялікадзяржаўніцкі складнік пуцінскага курсу апынуўся больш яскравым. Разам з Пуціным да ўлады прыйшлі г. зв. «сілавікі» — нацыяналістычныя этатысцкія элемэнты з шэрагаў спэцыяльных службаў і войска. Пачалася палітыка па рэабілітацыі савецкага рэжыму. Адным зь першых рашэньняў Пуціна было прыняцьце новага гімну на музыку гімну СССР і зацьверджаньне чырвонае савецкае харугвы для расейскага войска. У 2004 годзе Пуцін назваў распад Савецкага Зьвязу «буйнейшаю геапалітычнаю катастрофаю стагодзьдзя».


Скончыў юрыдычны факультэт ЛГУ імя Жданава (1975). Член КПСС. У 19751990 працаваў у КДБ19851990 — у Дрэздэне, ГДР, фармальна займаючы пост дырэктара Дома сяброўства СССР-ГДР). З 1991 — старшыня Камітэта па знешніх сувязях мэрыі Санкт-Пецярбурга, з 1994 — першы намеснік старшыні ўрада Санкт-Пецярбурга. З 1996 — намеснік кіраўніка справамі прэзідэнта Расіі. У 1997 годзе прызначаны намеснікам (у 1998 — першым намеснікам) старшыні Адміністрацыі прэзідэнта РФ. 25 ліпеня 1998 стаў старшынёй Федэральнай службы бяспекі, адначасова з 24 сакавіка 1999 — старшынёй Савета бяспекі. 9 жніўня 1999 прызначаны выконваючым абавязкі старшыні ўрада Расійскай Федэрацыя (16 жніўня зацверджаны на гэтай пасадзе Дзярждумай). 31 снежня 1999 года ў сувязі з добраахвотным сыходам Б. Ельцына ў адстаўку У. Пуцін становіцца выконваючым абавязкаў прэзідэнта Расійскай Федэрацыі. З 26 сакавіка 2000 года абраны прэзідэнт Расіі. Уступіў на пасаду 7 мая 2000 года. У 2004 пераабраны на другі тэрмін. 8 мая 2008 пасля заканчэння прэзідэнцкіх паўнамоцтваў зноў стаў прэм'ер-міністрам Расіі. Атрымаў перамогу на прэзідэнцкіх выбарах 2012 г. і ў трэці раз заступіў на пасаду Прэзідэнта Расіі.

Зноскі

  1. Уладзімір і Людміла Пуціны афіцыйна паведамілі пра развод
  2. Досье: Путин Владимир Владимирович - Общество - Аргументы и Факты. Архівавана з першакрыніцы 10 студзеня 2013. Праверана 6 студзеня 2013.
  3. Созвездие стрельцов. Что в личном оружейном арсенале российских политиков // Урад Расійскай Федэрацыі Российская газета : Официальное издание. — М.: 25 кастрычніка 2001. — № 208 (2820). — С. 1. Тираж — 1 млн. 810 тыс. 468 экз..
  4. а б Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  5. http://www.rah.ru/the_academy_today/the_members_of_the_academie/member.php?ID=21978
  6. а б Лентапедия — 2007.
  7. http://kremlin.ru/structure/president/presidents
  8. http://www.rbc.ru/society/08/05/2017/590fffe39a7947866e52b760
  9. Путин В. В. Обращение Президента Российской Федерации, 24 февраля 2022М.: 2022.
  10. Глеб Лабадзенка. 150 тысячаў людзей на вуліцах — і ніводнай пабітай вітрыны : Газэта. — 4 снежня 2009. — № 230 (26588). — С. 4. — ISSN 1990-763x.

Спасылкі


Спасылкі