Беларуская археалогія

Археалагічныя раскопкі. Светлагорск, Гомельская вобл., 2008 г.

Беларуская археалогія, археалогія Беларусі — тэрытарыяльная галіна археалогіі.

Даследчыцкія ўстановы

Археалагічныя даследаванні ў Рэспубліцы Беларусь вядуць:

• Інстытут гісторыі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі;
• вышэйшыя навучальныя ўстановы (пераважна тыя, якія маюць гістарычныя факультэты і спецыяльнасці, у асноўным універсітэты);
• гістарычныя, гісторыка-краязнаўчыя музеі (пераважна нацыянальнага і абласнога ўзроўняў).

Дазвол на правядзенне даследаванняў выдае Прэзідыум НАН Беларусі.

Гістарыяграфія

Гістарыяграфія беларускай археалогіі ўзнікла намаганнямі К. П. Тышкевіча ў сярэдзіне 19 ст., практычна адначасова з узнікненнем самой гэтай галіны ведаў. Тышкевіч у сваіх працах не толькі сістэматычна асвятляў тагачасныя даследаванні археолагаў і краязнаўцаў, але і ўпершыню паспрабаваў ахарактарызаваць іх погляды на старажытную гісторыю, разгледзець ідэі і гіпотэзы сваіх папярэднікаў, увёў у навуковы ўжытак раней невядомыя імёны даследчыкаў.

Больш сцісла, а часам і павярхоўна, закранаў адпаведныя тэмы Я. П. Тышкевіч; павярхоўна і бегла — А. К. Кіркор, І. І. Крашэўскі, У. Сыракомля, П. М. Шпілеўскі, В. А. Каратынскі, К. А. Гаворскі і інш.

Экскурсы ў гісторыю развіцця беларускага краязнаўства і археалогіі рабілі А. П. Сапуноў, Е. Р. Раманаў, М. В. Доўнар-Запольскі, В. А. Шукевіч, Ф. В. Пакроўскі і інш.

У 1920-я—1930-я гады за гістарыяграфічны агляд вывучэння старажытнасцяў паўночнай Беларусі ўзяўся Б. Р. Брэжга, некаторыя імёны былі названыя ім упершыню. Іншымі значнымі даследнікамі прадмету ў савецкі перыяд былі М. І. Каспяровіч з гістарыяграфіяй беларускага краязнаўства (у перыяд з сярэдзіны 19 ст.) і С. А. Дубінскі з гістарыяграфіяй беларускай археалогіі. Таксама гэтыя пытанні закраналіся ў кароткіх гістарыяграфічных публікацыях М. Ламакі, Д. Васілеўскага, М. М. Нікольскага, У. І. Пічэты, У. М. Перцава і інш. Таксама гістарыяграфіі даследаванняў беларускай матэрыяльнай культуры ўдзялялі ўвагу В. К. Бандарчык, М. Ф. Піліпенка, А. У. Арцыхоўскі.

Універсальнае значэнне ў развіцці гістарыяграфіі археалогіі і краязнаўства, у тым ліку беларускіх, мелі навуковыя канцэпцыі А. А. Фармозаў.

Раскопкі ля Мінска. 1992.

Наогул, да 1980-х гадоў існавала мала спецыяльных гістарыяграфічных даследаванняў прадмету. Змястоўныя звесткі пра дакастрычніцкую беларускую археалогію, пераважна паўночных земляў Беларусі, і менш пра краязнаўства, даў Л. В. Аляксееў, пра савецкую — У. Д. Будзько і А. Р. Мітрафанаў. Тэму таксама закраналі Л. Д. Побаль, А. М. Пяткевіч, У. А. Калеснік, А. І. Мальдзіс.

Да пытанняў мясцовага краязнаўства і археалогіі звярталіся польскія даследчыкі: Ю. Кастшэўскі, А. Абрамовіч.

Серыі зборнікаў

• Матэрыялы па археалогіі Беларусі (МАБ, выдаецца з 1957 г.)
• Археалагічныя даследаванні ў еўрарэгіёне «Дняпро» (з 2012).

Літаратура

• Каханоўскі Г. А. Археалогія і гістарычнае краязнаўства Беларусі ў XVI—XIX стст. / Навук. рэд. Л. Д. Побаль. — Мн.: Навука і тэхніка, 1984. — 120 с. С. 3—10.

Спасылкі

• Археалогія Беларусі: энцыклапедыя. Том 1.
• Э. М. Загарульскі: Археалогія Беларусі.

Галерэя

• 
  Археалагічны аб'ект — гарадзішча, і ахоўны знак. Вёска Лоск, Гародзькаўскі сельсавет, Валожынскі р-н, Мінская вобл.
• 
  Археалагічныя раскопкі. Гарадзішча ля пас. Чырвоная Горка, Жлобінскі р-н, Гомельская вобл. 2013.
• 
  Экспазіцыя археалагічнага музея «Бярэсце». Брэст, 2009.
• 
  Гарадзішча сярэдневяковага горада і археалагічны музей. Тураў, Жыткавіцкі р-н, Гомельская вобл.