Мікалай Вяршынін (консул БНР): Розніца паміж версіямі

Мікалай Вяршынін
Мікалай Вяршынін
	; Мікалай Вяршынін, 1934 г.
Нараджэнне	12 кастрычніка 1866; Прамухіна[d], Наваторжскі павет[d], Цвярская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	6 мая 1934 (67 гадоў); Прага, Чэхаславакія;
Месца пахавання	Ольшанскія могілкі;
Член у	Беларуская грамада ў Празе;
Навуковае званне	прафесар;
Дзейнасць	палітык, публіцыст, настаўнік
Месца працы	Беларускі загранічны архіў;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 14:22, 25 сакавіка 2018

Мікалай (Мікола) Вяршынін, сапр. Верамей (1878, в. Налібокі Навагрудскага павета — 6 мая 1934, Прага) — консул БНР у Чэхаславакіі, упаўнаважаны БНР у справах ваеннапалонных беларусаў у Чэхаславакіі (1918—1925). Прафесар^[2].

У 1921 годзе Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендый для студэнтаў-беларусаў^[3]^[4]. Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 года старшыня Беларускай грамады ў Празе. У 1928 годзе ў Празе заснаваў і кіраваў Беларускім замежным архівам^[5].

М. Вяршынін быў жанаты з чэшкай, якая разам з ім дапамагала новапрыбылым беларускім студэнтам. Меў дачку Вольгу, жонку інжынера А. Калошы. У 1948 годзе А. Калоша арыштаваны і 20.1.1949 года перададзены Чэхаславакіяй у СССР, дзе быў асуджаны. Пасля адбыцця лагераў А. Калоша вярнуўся ў Прагу, але да гэтага часу Вольга скончыла жыццё самагубствам, іхныя дзеці (дзве дачкі) выхоўваліся ў кагосьці з беларускіх эмігрантаў^[6].

Зноскі

↑ Беларуская Вікіпедыя — 2007.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q122311452"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q877583"></a>
↑ Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.
↑ Кiпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).
↑ У 1922—1926 годзе ў Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з Польшчы і краін Прыбалтыкі, яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. …)
↑ Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.
↑ Генiюш Л. Споведзь. — Мн., 1993.

Літаратура

Календарыюм // «Czasopis» № 05/2004
Генiюш Л. Споведзь. Мн., 1993.
Кiпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).
Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.
Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.

[_1794a53c5d354712-1] Беларуская Вікіпедыя — 2007.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q122311452"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q877583"></a>

[Жук-Грыш-2] Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.

[3] Кiпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).

[4] У 1922—1926 годзе ў Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з Польшчы і краін Прыбалтыкі, яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. …)

[5] Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.

[6] Генiюш Л. Споведзь. — Мн., 1993.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Радок 2: / Радок 2: @@
 {{Значэнні|Спасылка=Мікалай Вяршынін}}
 '''Мікалай (Мікола) Вяршынін''', сапр. '''Верамей''' ({{ДН|||1878}}, [[вёска Налібокі|в. Налібокі]] Навагрудскага павета — {{ДС|6|5|1934}}, [[Горад Прага|Прага]]) — консул [[БНР]] у [[Чэхаславакія|Чэхаславакіі]], упаўнаважаны БНР у справах ваеннапалонных беларусаў у Чэхаславакіі (1918—1925). Прафесар<ref name="Жук-Грыш">Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.</ref>.
+[[File:Кіраўнікі беларускіх прадстаўніцтваў i місій у еўрапейскіх краінах.jpg|thumb|Кіраўнікі беларускіх прадстаўніцтваў i місій у еўрапейскіх краінах. Сядзяць (злева направа): [[Яўген Ладноў]], [[Васіль Захарка]], [[Мікола Вяршынін (консул БНР)|Мікола Вяршынін]], [[Леанард Заяц]]; стаяць: [[Лявон Вітан-Дубейкаўскі]], [[Янка Чарапук]], [[Яўхім Бялевіч]]. Кастрычнік [[1919]] г. ([[БДАМЛіМ]]).]]
 У 1921 годзе Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендый для студэнтаў-беларусаў<ref>Кiпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. — Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. — 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).</ref><ref>У 1922—1926 годзе ў Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з Польшчы і краін Прыбалтыкі, яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. …)</ref>. Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 года старшыня [[Беларуская грамада ў Празе|Беларускай грамады ў Празе]]. У 1928 годзе ў Празе заснаваў і кіраваў [[Беларускі замежны архіў|Беларускім замежным архівам]]<ref>Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004.</ref>.