Фёдар Любартавіч: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
крыніца — ru:Фёдор_Любартович |
др removed Category:Вялікія князі валынскія; added Category:Князі валынскія using HotCat |
||
Радок 55: | Радок 55: | ||
[[Катэгорыя: |
[[Катэгорыя:Князі валынскія]] |
||
[[Катэгорыя:Род Гедзімінавічаў]] |
[[Катэгорыя:Род Гедзімінавічаў]] |
||
[[Катэгорыя:Пахаваныя ва Уладзіміры-Валынскім]] |
[[Катэгорыя:Пахаваныя ва Уладзіміры-Валынскім]] |
Версія ад 00:28, 30 красавіка 2018
Фёдар Любартавіч | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Любарт Гедзімінавіч | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Карыбут Альгердавіч | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
Пераемнік | Свідрыгайла | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне | 1351 | ||||||
Смерць |
1 чэрвеня 1431 Уладзімір-Валынскі |
||||||
Род | Гедзімінавічы | ||||||
Бацька | Любарт Гедзімінавіч | ||||||
Маці | Вольга-Агафія, дачка князя Канстанціна Растоўскага | ||||||
Дзеці | Дзмітрый Сангушка |
Фёдар Любартавіч (ці Фёдар Дзмітрыевіч; 1351 — 1 чэрвеня 1431, Уладзімір-Валынскі) — вялікі князь валынскі (1383—1390), апошні кіраўнік рускай Ладамерыі (Валыні) і апошні галіцка-валынскі кіраўнік да поўнага заваявання земляў і іх раздзела. Сын Любарта (Дзмітрыя) Гедзімінавіча і Вольгі-Агафіі Растоўскай, прадстаўнік галіцка-валынскіх Гедзімінавічаў.
Фёдар Любартавіч пачаў кіраваць пасля смерці бацькі. Аднак Галіцкае княства ўжо было падзелена, пасля заключэння Польшчай і Літвой Крэўскай уніі 1385 года, тады ж літоўскі Вялікі Князь Ягайла адабраў у Фёдара частку княства. Завяршальны этап вайны за спадчыну галіцкіх каралёў праходзіў у часы валадарання Фёдара Любартавіча. У выніку вайны з Польска-Літоўскай дзяржавай, якое ўзначальваў цяпер адзіны кіраўнік Ягайлам, Фёдар страціў Луцк у 1387 і Уладзімірскую зямлю ў 1390, перастаўшы быць Валынскім князем.
Вайну завяршыла падпісанае паміж Польшчай і Літвой Востраўскага пагаднення 1392 года. Паводле яго Польшча атрымала Галіцкае княства, Белз і Холм, а Літва — Уладзімір-Валынскі і Луцк.
Пасля сыходу з Валыні Фёдар стаў князем Ноўгарада-Северскага, адабранага Вітаўтам у Дзмітрыя-Карыбута Альгердавіча (да 1405 года), а затым — у Жыдачаве.
Памёр 1 чэрвеня 1431 года ва Уладзіміры-Валынскім, які незадоўга да смерці здолеў адбіць у Літвы.