Яфім Яфімавіч Бялевіч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Няма тлумачэння праўкі
→‎Біяграфія: вікіфікацыя
Радок 11: Радок 11:
Ад вайскоўцаў-беларусаў абраны дэлегатам на [[Першы Усебеларускі з'езд]], член яго прэзідыума. Да ліпеня [[1918]] займаў пасаду міністра юстыцыі і фінансаў у [[Народны сакратарыят, БНР|Народным сакратарыяце]] — першым урадзе [[БНР]]. Як нязгодны з яго палітыкай, выйшаў у адстаўку. Пасля дыпламатычны прадстаўнік урада БНР у [[Кіеў|Кіеве]], [[Адэса|Адэсе]], [[Берлін]]е.
Ад вайскоўцаў-беларусаў абраны дэлегатам на [[Першы Усебеларускі з'езд]], член яго прэзідыума. Да ліпеня [[1918]] займаў пасаду міністра юстыцыі і фінансаў у [[Народны сакратарыят, БНР|Народным сакратарыяце]] — першым урадзе [[БНР]]. Як нязгодны з яго палітыкай, выйшаў у адстаўку. Пасля дыпламатычны прадстаўнік урада БНР у [[Кіеў|Кіеве]], [[Адэса|Адэсе]], [[Берлін]]е.


У [[1919]] арыштаваны польскімі акупацыйнымі ўладамі, але здолеў уцячы з-пад варты. У 1918—1919 член [[Беларуская партыя сацыялістаў-федэралістаў|Беларускай партыі сацыялістаў-федэралістаў]], у [[1920]] член [[Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў|Беларускай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў]], з якой у жніўні 1920 выйшаў з-за адмовы лідараў падпісаць Дэкларацыю пра абвяшчэнне незалежнасці [[БССР]] ад [[31 ліпеня]] [[1920]]. У 1920—[[1922]] служыў у [[Гомель|Гомелі]] ў [[чыгунка|чыгуначных]] часцях [[Чырвоная армія|Чырвонай арміі]]. [[1 кастрычніка]] 1920 арыштаваны асобым аддзелам [[Заходні фронт|Заходняга фронту]] па падазрэнні ў контррэвалюцыйнай дзейнасці; вызвалены праз 6 месяцаў. У чэрвені [[1924]] удзельнічаў у ліквідацыйным з’ездзе БПС-Р. Перайшоў на фінансавую работу — у [[1925]]—[[1930]] упаўнаважаны [[Наркамфін БССР|Наркамфіна БССР]], з 1931 у Белшвейаддзяленні [[Вышэйшы савет народнай гаспадаркі|Вышэйшага савета народнай гаспадаркі]].
У [[1919]] арыштаваны польскімі акупацыйнымі ўладамі, але здолеў уцячы з-пад варты. У 1918—1919 член [[Беларуская партыя сацыялістаў-федэралістаў|Беларускай партыі сацыялістаў-федэралістаў]], у [[1920]] член [[Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў|Беларускай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў]], з якой у жніўні 1920 выйшаў з-за адмовы лідараў падпісаць Дэкларацыю пра абвяшчэнне незалежнасці [[БССР]] ад [[31 ліпеня]] [[1920]]. У 1920—[[1922]] служыў у [[Гомель|Гомелі]] ў [[чыгунка|чыгуначных]] часцях [[Чырвоная армія|Чырвонай арміі]]. [[1 кастрычніка]] 1920 арыштаваны асобым аддзелам [[Заходні фронт (Грамадзянская вайна ў Расіі)|Заходняга фронту]] па падазрэнні ў контррэвалюцыйнай дзейнасці; вызвалены праз 6 месяцаў. У чэрвені [[1924]] удзельнічаў у ліквідацыйным з’ездзе БПС-Р. Перайшоў на фінансавую работу — у [[1925]]—[[1930]] упаўнаважаны [[Наркамфін БССР|Наркамфіна БССР]], з 1931 у Белшвейаддзяленні [[Вышэйшы савет народнай гаспадаркі|Вышэйшага савета народнай гаспадаркі]].


Арыштаваны [[19 сакавіка]] [[1932]]. Паводле пастановы калегіі [[АДПУ]] [[СССР]] асуджаны да 5 гадоў папраўча-працоўных работ. Этапаваны ў [[Свірскі канцлагер]] [[НКВД]] [[Ленінградская вобласць|Ленінградскай вобласці]]. У зняволенні [[27 снежня]] [[1936]] узяты пад варту. [[8 лютага]] [[1937]] [[Ленінград]]скім абласным судом асуджаны да 5 гадоў зняволення і 5 гадоў пазбаўлення правоў. Загінуў у [[Магаданскі канцлагер|Магаданскім канцлагеры]].
Арыштаваны [[19 сакавіка]] [[1932]]. Паводле пастановы калегіі [[АДПУ]] [[СССР]] асуджаны да 5 гадоў папраўча-працоўных работ. Этапаваны ў [[Свірскі канцлагер]] [[НКВД]] [[Ленінградская вобласць|Ленінградскай вобласці]]. У зняволенні [[27 снежня]] [[1936]] узяты пад варту. [[8 лютага]] [[1937]] [[Ленінград]]скім абласным судом асуджаны да 5 гадоў зняволення і 5 гадоў пазбаўлення правоў. Загінуў у [[Магаданскі канцлагер|Магаданскім канцлагеры]].
Радок 17: Радок 17:
Па першым прыгаворы рэабілітаваны прэзідыумам [[Мінскі абласны суд|Мінскага абласнога суда]] [[16 лістапада]] [[1963]], па другім — пракуратурай [[Расійская Федэрацыя|Расійскай Федэрацыі]] [[16 снежня]] [[1992]].
Па першым прыгаворы рэабілітаваны прэзідыумам [[Мінскі абласны суд|Мінскага абласнога суда]] [[16 лістапада]] [[1963]], па другім — пракуратурай [[Расійская Федэрацыя|Расійскай Федэрацыі]] [[16 снежня]] [[1992]].


{{DEFAULTSORT:Бялевіч Яфім}}
{{DEFAULTSORT:Бялевіч Яфім Яфімавіч}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Міністры юстыцыі БНР]]
[[Катэгорыя:Міністры юстыцыі БНР]]
[[Катэгорыя:Выпускнікі Мінскай губернскай гімназіі]]
[[Катэгорыя:Выпускнікі Мінскай губернскай гімназіі]]

Версія ад 22:40, 5 мая 2018

Яфім Яфімавіч Бялевіч
Род дзейнасці палітык
Дата нараджэння 15 (27) лютага 1888
Месца нараджэння
Дата смерці 13 снежня 1942(1942-12-13) (54 гады)
Месца смерці
Месца працы
Альма-матар
Партыя
Бітвы/войны
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бялевіч.

Яфім Яфімавіч Бялевіч (27 лютага 1889, Мінск — 13 лютага 1942, Магадан) — дзеяч беларускага нацыянальнага руху.

Біяграфія

Кіраўнікі беларускіх прадстаўніцтваў i місій у еўрапейскіх краінах. Сядзяць (злева направа): Яўген Ладноў, Васіль Захарка, Мікола Вяршынін, Леанард Заяц; стаяць: Лявон Вітан-Дубейкаўскі, Янка Чарапук, Яўхім Бялевіч. Кастрычнік 1919 г. (БДАМЛіМ).

Нарадзіўся 27 лютага 1888 года ў Мінску. Вучыўся ў Мінскай гімназіі, з якой за ўдзел у вучнёўскіх беспарадках у 1907 выключаны і арыштаваны. Хутка вызвалены. Скончыў гімназію экстэрнам. Паступіў на юрыдычны факультэт Пецярбургскага ўніверсітэта (скончыў у 1912). Быў прызваны ў армію. Падчас Першай сусветнай вайны на фронце — прапаршчык, штабс-капітан.

Ад вайскоўцаў-беларусаў абраны дэлегатам на Першы Усебеларускі з'езд, член яго прэзідыума. Да ліпеня 1918 займаў пасаду міністра юстыцыі і фінансаў у Народным сакратарыяце — першым урадзе БНР. Як нязгодны з яго палітыкай, выйшаў у адстаўку. Пасля дыпламатычны прадстаўнік урада БНР у Кіеве, Адэсе, Берліне.

У 1919 арыштаваны польскімі акупацыйнымі ўладамі, але здолеў уцячы з-пад варты. У 1918—1919 член Беларускай партыі сацыялістаў-федэралістаў, у 1920 член Беларускай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў, з якой у жніўні 1920 выйшаў з-за адмовы лідараў падпісаць Дэкларацыю пра абвяшчэнне незалежнасці БССР ад 31 ліпеня 1920. У 1920—1922 служыў у Гомелі ў чыгуначных часцях Чырвонай арміі. 1 кастрычніка 1920 арыштаваны асобым аддзелам Заходняга фронту па падазрэнні ў контррэвалюцыйнай дзейнасці; вызвалены праз 6 месяцаў. У чэрвені 1924 удзельнічаў у ліквідацыйным з’ездзе БПС-Р. Перайшоў на фінансавую работу — у 1925—1930 упаўнаважаны Наркамфіна БССР, з 1931 у Белшвейаддзяленні Вышэйшага савета народнай гаспадаркі.

Арыштаваны 19 сакавіка 1932. Паводле пастановы калегіі АДПУ СССР асуджаны да 5 гадоў папраўча-працоўных работ. Этапаваны ў Свірскі канцлагер НКВД Ленінградскай вобласці. У зняволенні 27 снежня 1936 узяты пад варту. 8 лютага 1937 Ленінградскім абласным судом асуджаны да 5 гадоў зняволення і 5 гадоў пазбаўлення правоў. Загінуў у Магаданскім канцлагеры.

Па першым прыгаворы рэабілітаваны прэзідыумам Мінскага абласнога суда 16 лістапада 1963, па другім — пракуратурай Расійскай Федэрацыі 16 снежня 1992.

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Яфім_Яфімавіч_Бялевіч&oldid=3134722"