Віктар Паўлавіч Качубей

Віктар Паўлавіч Качубей
Віктар Паўлавіч Качубей
Мастак Ф. Жэрар, 1809 год. Дзяржаўны Эрмітаж (Санкт-Пецярбург)
Канцлер Расійскай імперыі
Нараджэнне	11 лістапада 1768(1768-11-11) Дзіканька, Палтаўская губерня
Смерць	2 чэрвеня 1834(1834-06-02) (65 гадоў) Масква
Месца пахавання	Лазараўскія могілкі Аляксандра-Неўскай лаўры[d]
Род	House of Kochubey[d]
Бацька	Павел Васілевіч Качубей (1738—1786)
Маці	Ульяна Андрэеўна Безбародка (1742—1776)
Жонка	Марыя Васільеўна Васільчыкава (1779—1844)
Дзеці	4 дочкі і 8 сыноў
Адукацыя	Упсальскі ўніверсітэт
Дзейнасць	дыпламат, дзяржаўны дзеяч, палітык
Аўтограф
Узнагароды	Ордэн Святога Андрэя Першазванага Ордэн Святой Ганны Ордэн Святога Уладзіміра
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Віктар Паўлавіч Качубей (11 (22) лістапада 1768 — 3 (15) чэрвеня 1834) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў Расійскай імперыі (у 1802—1807 і ў 1819—1828). У 1799 годзе ўзведзены ў графскую, а ў 1831 — княскую годнасць.

Выхоўваўся Андрэем Якаўлевічам Італінскім. Пачаткаў дыпламатычную кар'еру ў 1784 годзе ў рускай місіі ў Швецыі, затым служыў у Лондане, быў прызначаны надзвычайным пасланцам у Канстанцінопаль. Як дыпламат ён трымаўся «нацыянальнай сістэмы, заснаванай на карысці Расіі», жадаў, каб «усе дзяржавы шанавалі яе сяброўствам» і баяўся яе тэрытарыяльных пашырэнняў. Пасля ўступлення на прастол Паўла I быў узведзены ў графскую годнасць, але неўзабаве трапіў у няміласць.

Калі імператарам стаў Аляксандр I, зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Кочубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі (1802). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары — Нягласны камітэт, у працы якога таксама ўдзельнічалі граф П. А. Строганаў, князь А. Чартарыйскі і М. М. Навасільцаў і абмяркоўваліся ліберальныя рэформы. Пасля ўзыходжання Мікалая I Качубей стаў старшынёй Дзяржсавета і Камітэта міністраў (у 1827 годзе) і быў узведзены ў княжую годнасць (1831). У 1834 годзе ён стаў канцлерам па ўнутраных справах. У тым жа году ён памёр ад прыпадку грудной жабы (стэнакардыі) і быў пахаваны ў царкве Святога Духу Аляксандра-Неўскай лаўры.