Эрыгона: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 01:06, 9 ліпеня 2018

Эрыгона (стар.-грэч.: Ἠριγόνη) — у старажытнагрэчаскай міфалогіі^[1] — дачка Ікарыя^[2], маці Стафіла.

Дыяніс спакусіў яе^[3]. Дыяніс падарыў каханаму Эрыгоны вінаградную лазу, а яе бацьку — мех з віном. Калі бацька быў забіты п'янымі афінскімі пастухамі, якія упершыню паспрабавалі віно і палічылі, што Ікарый пачаставаў іх ядам, Эрыгона павесілася на дрэве^[4], папрасіўшы ў перадсмяротнай малітве пра тое, каб усе дзяўчыны Афін паступалі гэтак жа датуль, пакуль не будуць знойдзены забойцы яе бацькі. Малітвы былі пачуты: афінскія дзяўчыны, якіх багі паразілі вар'яцтвам, скончылі жыццё самгубствам, а Эрыгону пасля яе смерці Зеўс ператварыў у сузор'е Дзевы ^[5]. Ёй прысвечаны эпілій Эратасфена.

Кожны год у Афінах праводзілася свята віна, на якім Ікарыя і Эрыгону паважалі як герояў. На гэтым свяце дзяўчыны разгойдваліся на арэлях, да якіх падвешвалі таксама фаласы з кветак ^[6].

У гонар Эрыгоны названы астэроід (163) Эрыгона, адкрыты ў 1876 годзе.

Гл. таксама

Эрыгона, дачка Эгісфа

Зноскі

↑ Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.666
↑ Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка III 14, 7
↑ Авідзій. Метамарфозы VI 125
↑ Нон. Дзеянні Дыяніса XLVII 222
↑ Гігін. Міфы 130; Гігін. Астраномія II 25, 2
↑ Сервий. Комментарий к «Георгикам» Вергилия II 389 // Комментарий Д. О. Торшилова в кн. Гигин. Мифы. СПб, 2000. С.162; Першы Ватыканскі міфаграф I 19

Шаблон:Antic-myth-stub

[1] Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.666

[2] Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка III 14, 7

[3] Авідзій. Метамарфозы VI 125

[4] Нон. Дзеянні Дыяніса XLVII 222

[5] Гігін. Міфы 130; Гігін. Астраномія II 25, 2

[6] Сервий. Комментарий к «Георгикам» Вергилия II 389 // Комментарий Д. О. Торшилова в кн. Гигин. Мифы. СПб, 2000. С.162; Першы Ватыканскі міфаграф I 19

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 {{значэнні|Эрыгона}}
-'''Эрыгона''' ({{lang-grc|Ἠριγόνη}}) — у [[Старажытнагрэчаская міфалогія|старажытнагрэчаскай міфалогіі]]<ref> Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.666</ref> — дачка [[Ікарый, з Атыкі|Ікарыя]]<ref> Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка III 14, 7</ref>, маці [[Стафіл]]а.<br />
+'''Эрыгона''' ({{lang-grc|Ἠριγόνη}}) — у [[Старажытнагрэчаская міфалогія|старажытнагрэчаскай міфалогіі]]<ref>Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.666</ref> — дачка [[Ікарый, з Атыкі|Ікарыя]]<ref>Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка III 14, 7</ref>, маці [[Стафіл]]а.
-Дыяніс спакусіў яе<ref> Авідзій. Метамарфозы VI 125 </ref>. [[Дыяніс]] падарыў каханаму Эрыгоны [[вінаград]]ную лазу, а яе бацьку — мех з [[віно]]м. Калі бацька быў забіты п'янымі афінскімі пастухамі, якія упершыню паспрабавалі віно і палічылі, што Ікарый пачаставаў іх ядам, Эрыгона павесілася на дрэве<ref> Нон. Дзеянні Дыяніса XLVII 222 </ref>, папрасіўшы ў перадсмяротнай малітве пра тое, каб усе дзяўчыны [[Афіны|Афін]] паступалі гэтак жа датуль, пакуль не будуць знойдзены забойцы яе бацькі. Малітвы былі пачуты: афінскія дзяўчыны, якіх багі паразілі вар'яцтвам, скончылі жыццё самгубствам, а Эрыгону пасля яе смерці [[Зеўс]] ператварыў у [[сузор'е Дзева|сузор'е Дзевы]] <ref> Гігін. Міфы 130; Гігін. Астраномія II 25, 2 </ref>. Ёй прысвечаны эпілій [[Эратасфен]]а.
+Дыяніс спакусіў яе<ref>Авідзій. Метамарфозы VI 125</ref>. [[Дыяніс]] падарыў каханаму Эрыгоны [[вінаград]]ную лазу, а яе бацьку — мех з [[віно]]м. Калі бацька быў забіты п'янымі афінскімі пастухамі, якія упершыню паспрабавалі віно і палічылі, што Ікарый пачаставаў іх ядам, Эрыгона павесілася на дрэве<ref>Нон. Дзеянні Дыяніса XLVII 222</ref>, папрасіўшы ў перадсмяротнай малітве пра тое, каб усе дзяўчыны [[Афіны|Афін]] паступалі гэтак жа датуль, пакуль не будуць знойдзены забойцы яе бацькі. Малітвы былі пачуты: афінскія дзяўчыны, якіх багі паразілі вар'яцтвам, скончылі жыццё самгубствам, а Эрыгону пасля яе смерці [[Зеўс]] ператварыў у [[сузор'е Дзева|сузор'е Дзевы]] <ref>Гігін. Міфы 130; Гігін. Астраномія II 25, 2</ref>. Ёй прысвечаны эпілій [[Эратасфен]]а.
-Кожны год у Афінах праводзілася свята віна, на якім Ікарыя і Эрыгону паважалі як герояў. На гэтым свяце дзяўчыны разгойдваліся на арэлях, да якіх падвешвалі таксама фаласы з кветак <ref> Сервий. Комментарий к «Георгикам» Вергилия II 389 // Комментарий Д. О. Торшилова в кн. Гигин. Мифы. СПб, 2000. С.162; Першы Ватыканскі міфаграф I 19 </ref>.
+Кожны год у Афінах праводзілася свята віна, на якім Ікарыя і Эрыгону паважалі як герояў. На гэтым свяце дзяўчыны разгойдваліся на арэлях, да якіх падвешвалі таксама фаласы з кветак <ref>Сервий. Комментарий к «Георгикам» Вергилия II 389 // Комментарий Д. О. Торшилова в кн. Гигин. Мифы. СПб, 2000. С.162; Першы Ватыканскі міфаграф I 19</ref>.
 У гонар Эрыгоны названы [[астэроід]] [[(163) Эрыгона]], адкрыты ў 1876 годзе.
@@ Радок 12: / Радок 12: @@
 {{Зноскі}}
 {{Antic-myth-stub}}
 [[Катэгорыя:Гераіні старажытнагрэчаскіх міфаў]]
-[[Катэгорыя:Катастарызмы]]
+[[Катэгорыя:Катастэрызмы]]
 [[Катэгорыя:Міфы Атыкі]]