Румбольд Валімонтавіч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
др удакладніў, не ў Крэўскім старостве, а "над Свіслаччу"
др ст., ф.
Радок 24: Радок 24:
| вікісховішча =
| вікісховішча =
}}
}}
'''Румбольд-Ламберт Валімонтавіч''', '''Рамбольд (Румбольт) Валімунтавіч''' (? {{ДН|||1371}} — [[лістапад]] {{ДС|||1432}}) — [[Старосты жамойцкія|староста жамойцкі]] ([[1409]]—[[1411]]), [[Маршалкі земскія літоўскія|маршалак земскі ВКЛ]] ([[1412]]-1432), [[Ваяводы віцебскія|староста віцебскі]] (узг. [[1422]]<ref>Як староста віцебскі запісаны ў [[Мельніцкі дагавор, 1422|Мельніцкім дагаворы]] ([[1422]])</ref>). Адзін з [[Паны-рада|радцаў]] вялікага князя [[Вітаўт]]а. Сын уплывовага літоўскага баярына [[Валімонт Бушкавіч|Валімонта Бушкавіча]], брат [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнута]], [[Кезгайла Валімонтавіч|Кезгайлы]], [[Шадзібор Валімонтавіч|Шадзібора]], [[Гудзігерд Валімонтавіч|Гудзігерда]] і [[Судзівой Валімонтавіч|Судзівоя Валімонтавічаў]] (Гл. падр. [[Род Кезгайлаў]]). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў [[1409]].
'''Румбольд-Ламберт Валімонтавіч''', '''Рамбольд (Румбольт) Валімунтавіч''' (? {{ДН|||1371}} — [[лістапад]] {{ДС|||1432}}) — [[Паны-рада|радца]] вялікага князя [[Вітаўт]]а, [[Старосты жамойцкія|староста жамойцкі]] (1409—1411), [[Маршалкі земскія літоўскія|маршалак земскі літоўскі]] (1412-1432), [[Ваяводы віцебскія|староста віцебскі]] (узг. 1422<ref>Як староста віцебскі запісаны ў [[Мельніцкі дагавор, 1422|Мельніцкім дагаворы]] ([[1422]])</ref>).


Сын уплывовага літоўскага баярына [[Валімонт Бушкавіч|Валімонта Бушкавіча]], брат [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнута]], [[Кезгайла Валімонтавіч|Кезгайлы]], [[Шадзібор Валімонтавіч|Шадзібора]], [[Гудзігерд Валімонтавіч|Гудзігерда]] і [[Судзівой Валімонтавіч|Судзівоя Валімонтавічаў]] (Гл. падр. [[Род Кезгайлаў]]). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў 1409 годзе.
⚫
Паводле [[Ян Длугаш|Я. Длугаша]] ў чэрвені [[1409]] Вітаўт пасылае Румбольда з войскам супраць немцаў у [[Жамойць]], дзе Румбольд займае ўсе ордэнскія замкі і бярэ ў палон ордэнскага фогта Жамойці [[Міхаіл Кухмайстэр|Міхайла Кухмайстра]], такім чынам вярнуўшы гэтую зямлю пад ўладу [[ВКЛ]]<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/rus5/Dlugos/frametext2.htm Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46.] Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.</ref>. Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на [[Канстанцкі сабор|Канстанцкім саборы]] ([[1414]]—[[1418]]).


⚫
Паводле [[Ян Длугаш|Я. Длугаша]], чэрвенем 1409 года вял.кн. Вітаўт пасылае Румбольда супраць немцаў у [[Жамойць]], ён займае ўсе ордэнскія замкі, палоніць ордэнскага фогта Жамойці [[Міхаэль Кухмайстр|Міхаэля Кухмайстра]] -- вяртае зямлю пад ўладу [[ВКЛ]]<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/rus5/Dlugos/frametext2.htm Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46.] Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.</ref>. Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на [[Канстанцкі сабор|Канстанцкім саборы]] (1414—1418).
⚫
Падтрымліваў [[Свідрыгайла|Свідрыгайлу]]. У [[лістапад]]зе [[1432]] быў разам з братам [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнутам]] пакараны смерцю па загадзе [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонта Кейстутавіча]].


⚫
Сярод іншага трымаў палову [[Блужа (аграгарадок)|Блужы]] "над [[Свіслач (прыток Бярэзіны)|Свіслаччу]]"<ref>Vitoldiana. № 23. S. 30-31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387—1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56-57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.</ref>.
⚫
Меў сына Міхала, які ў сяр. [[15 ст.]] атрымаў ад [[Казімір Ягелончык|Казіміра Ягелончыка]] семь сялянскіх сем'яў у Вількамірскім старостве.


⚫
Падтрымліваў [[Свідрыгайла|Свідрыгайлу]]. У лістападзе 1432 года разам з братам [[Яўнут Валімонтавіч|Яўнутам]] пакараны смерцю па загадзе вял.кн. [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонта Кейстутавіча]].
⚫
Трымаў палову [[Блужа (аграгарадок)|Блужы]] "над [[Свіслач (прыток Бярэзіны)|Свіслаччу]]"<ref>Vitoldiana. № 23. S. 30-31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387—1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56-57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.</ref>.

⚫
Меў сына Міхала, які ў сяр. XV ст. атрымаў ад вял.кн. [[Казімір Ягелончык|Казіміра Ягелончыка]] семь "чалавек" у Вількамірскім старостве.


== Радавод ==
== Радавод ==

Версія ад 16:42, 11 ліпеня 2018

Румбальд Валімонтавіч
Герб «Задора»
Герб «Задора»
маршалак вялікі літоўскі
1411 — 1432
Папярэднік Станіслаў Чупурна
Пераемнік Пётр Мантыгірдавіч
Нараджэнне 1371(1371)
Смерць 1432(1432)
Род Кезгайлы і Валімонтавічы[d]
Бацька Валімонт Бушкавіч
Дзеці Міхал[d]
Дзейнасць дзяржаўны дзеяч

Румбольд-Ламберт Валімонтавіч, Рамбольд (Румбольт) Валімунтавіч (? 1371 — лістапад 1432) — радца вялікага князя Вітаўта, староста жамойцкі (1409—1411), маршалак земскі літоўскі (1412-1432), староста віцебскі (узг. 1422[1]).

Сын уплывовага літоўскага баярына Валімонта Бушкавіча, брат Яўнута, Кезгайлы, Шадзібора, Гудзігерда і Судзівоя Валімонтавічаў (Гл. падр. Род Кезгайлаў). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў 1409 годзе.

Паводле Я. Длугаша, чэрвенем 1409 года вял.кн. Вітаўт пасылае Румбольда супраць немцаў у Жамойць, ён займае ўсе ордэнскія замкі, палоніць ордэнскага фогта Жамойці Міхаэля Кухмайстра -- вяртае зямлю пад ўладу ВКЛ[2]. Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на Канстанцкім саборы (1414—1418).

Сярод іншага трымаў палову Блужы "над Свіслаччу"[3].

Падтрымліваў Свідрыгайлу. У лістападзе 1432 года разам з братам Яўнутам пакараны смерцю па загадзе вял.кн. Жыгімонта Кейстутавіча.

Меў сына Міхала, які ў сяр. XV ст. атрымаў ад вял.кн. Казіміра Ягелончыка семь "чалавек" у Вількамірскім старостве.

Радавод

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
КЕЗГАЙЛЫ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Мікалай
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ян
 
 
Войцех
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Яўнут
 
 
 
 
Міхал
 
 
Станіслаў
 
 
Станіслаў
 
 
Ганна
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Кезгайла
 
 
 
Ян
 
 
 
 
 
 
 
NN дачка
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Дабяслаў
 
 
Мікалай
 
Мікалай
 
Станіслаў
 
Ян
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Пётр
 
 
Алена
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Бушка
 
Валімонт
 
 
Румбольд
 
 
Міхал
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Шадзібор
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Судзівой
 
 
Станка
 
СТАНКОВІЧЫ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Гудыгерд
 
 
Конрад
 
КАНДРАТОВІЧЫ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Сегебут?
 
 
 
 


Зноскі

  1. ↑ Як староста віцебскі запісаны ў Мельніцкім дагаворы (1422)
  2. ↑ Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46. Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.
  3. ↑ Vitoldiana. № 23. S. 30-31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387—1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56-57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Румбольд_Валімонтавіч&oldid=3177044"